15°53′N 108°20′E/15,883333 108,333333Hội An
 Zabytkowa ulica w Hội An | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Region | |||
| Prowincja | |||
| Powierzchnia |
60 km² | ||
| Populacja (2009) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
026 | ||
Położenie na mapie Wietnamu  | |||
| 15°53′N 108°20′E/15,883333 108,333333
| |||
Hội An wymowa – miasto w środkowym Wietnamie, w prowincji Quảng Nam, dawny portugalski port morski i faktoria handlowa Faifo, położony ok. 30 km na południe od Đà Nẵng. W 2009 roku liczyło 69 222 mieszkańców[potrzebny przypis].
W 1999 roku miasto zostało wpisane do rejestru zabytków światowego dziedzictwa UNESCO.
Port został założony prawdopodobnie pod koniec I tysiąclecia p.n.e. przez żeglarzy austronezyjskich zasiedlających wówczas wschodnie wybrzeża Indochin i z czasem stał się największym portem kontrolujących tę część morskiego szlaku jedwabnego. Port jest położony w ujściu rzeki Thu Bồn i był ściśle związany ze Świętymi Ziemiami Amarawati – ośrodkami państwowości Czamów, położonymi w górze rzeki. Po zajęciu Amarawati przez Wietnamczyków port odgrywał nadal główną rolę w życiu gospodarczym kraju, aż do czasów kolonialnych, kiedy ustąpił pierwszeństwa Đà Nẵng.
W XVI w. Hội An (Hội An Phố – „miasto bezpiecznego lądowania”) stało się jednym z najważniejszych portów na morzu Południowochińskim. Osiedlali się tu przedstawiciele kupców chińskich, japońskich, a później również europejskich[1]. Pozostał po nich unikatowy układ miasta z tamtych czasów oraz domy i świątynie. Do najcenniejszych zabytków należy tzw. Most Japoński, zbudowany przez przybyszy z Japonii, jedyny na świecie kryty most ze świątynią buddyjską. Jego budowa rozpoczęła się prawdopodobnie w 1593, roku małpy, a ukończono go dwa lata później w roku psa i łączył zachodnią (japońską) część miasta z częścią wschodnią (chińską). Jego wizerunek umieszczony jest na banknocie 20.000 Dongów[2].
W latach 90 XX w. władze miasta postanowiły pozbyć się starych, zagrzybionych budynków w centrum i w ich miejsce wybudować bloki mieszkalne. Projektowi sprzeciwił się Kazimierz Kwiatkowski kierujący pracami konserwatorskimi w pobliskim Mỹ Sơn. Za namową Kwiatkowskiego centrum odrestaurowano i przystosowano do ruchu turystycznego[3]. Obecnie Hội An jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w Indochinach. Według przewodnika Lonely Planet jest to jednocześnie jedno z najbardziej urokliwych i przyjaznych turystom miejsc w regionie[4].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Japanese Bridge (Most Japoński)
Japanese Bridge (Most Japoński) w nocy
Ulica w nocy
Hoi An - rzeka Thu Bon - panorama
Hội An - stare domy częścią handlową i mieszkalną
Hoi An - budynek w stylu kolonialnym
Ręcznie robione lampiony w Hoi An
Hoi An - rzeka Thu Bon i łódki z lampionami z ujęciem miasta
Rybacy z Hội An
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Charles Wheeler, A Maritime Logic to Vietnamese History? Littoral Society in Hoi An’s Trading World c.1550-1830. Seascapes, Littoral Cultures, and Trans-Oceanic Exchanges. 12-15 Feb. 2003. Library of Congress, Washington D.C., 8 Jul. 2009.
- ↑ http://www.dowietnamu.pl/japonski-kryty-most/ | Japoński Kryty Most, data dostępu 2020.11.16, język polski
- ↑ Kwiatkowskiego uważa się w Hội An za zbawcę i twórcę sukcesu miasta. Jemu przypisuje się główną zasługę wpisania miasta do rejestru UNESCO. W 2007 r. w Hội An postawiono Kwiatkowskiemu pomnik[1].
- ↑ N. Ray, P. Dragicevic, R. St Louis, Vietnam, Lonely Planet, 2007, ISBN 978-1-74104-306-8.
| Kulturowe | |
|---|---|
| Przyrodnicze | |
| Kulturowe i przyrodnicze |
