Helena Kowalik-Ciemińska
Pełne imię i nazwisko |
Helena Kowalik-Ciemińska |
---|---|
Data urodzenia | |
Zawód, zajęcie |
dziennikarka, pisarka |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Pracodawca |
m.in. „Życie Warszawy”, „Przegląd Tygodniowy” „Przegląd”, „Prawo i Życie” |
Helena Kowalik, właściwie Kowalik-Ciemińska[1] (ur. 1941) – polska dziennikarka i pisarka specjalizująca się w sprawach kryminalnych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Helena Kowalik ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Studiowała także dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Przez 40 lat pracowała jako dziennikarka, m.in. „Życia Warszawy”, „Przeglądu Tygodniowego” „Przeglądu”, „Prawa i Życia”. Pisała głównie o sprawach karnych, sprawozdania z rozpraw sądowych oraz pitawale. Autorka kilkunastu książek, głównie zbiorów reportaży, lecz także dwóch powieści (Człenio, Córka Kaina)[2]. Prowadziła stronę internetową trop-reportera.pl[1].
Zdobyła m.in.: III Nagrodę im. Bolesława Prusa za całokształt pracy w dziennikarstwie (1991)[3]; nagrodę Ogólnopolskiego Radiowego Konkursu „Melchiory” w kategorii „Inspiracje roku 2010” za „uporczywe i konsekwentne dążenie do prawdy w reportażach sądowych”[4]; Nagrodę Specjalną Krajowego Klubu Reportażu za całokształt twórczości (2016)[2].
Od 2003 wchodzi w skład Rady Etyki Mediów (REM), w tym od 2004 jako sekretarz, a od 2011 wiceprzewodnicząca[5]. W 2014 Sąd Okręgowy w Toruniu, choć opinię Kowalik na temat dziennikarzy toruńskich „Nowości” wydaną w ramach działalności w REM ocenił jako „jaskrawo nierzetelną i po części absurdalną”, uniewinnił ją od zarzutu pomówienia[6]. W 2015 Sąd Okręgowy w Warszawie prawomocnie zobowiązał Kowalik do przeproszenia Anny Marszałek i Bertolda Kittela za „obraźliwe sformułowania oraz nieprawdziwe informacje” zawarte w opinii REM[7].
Publikacje książkowe
[edytuj | edytuj kod]- Wyjście z lasu, Warszawa : Iskry, 1977, OCLC 751000142.
- Wiesz pan, skąd ja jestem?, Warszawa : Iskry, 1978, OCLC 804458079.
- Chleb, który nie bodzie, Warszawa : Krajowa Agencja Wydawnicza, 1978, OCLC 804640462.
- Mielizna, Warszawa : Iskry, 1981, ISBN 83-207-0318-2.
- Mali ludzie Gierka, Kościan : Omnibus, 1990, ISBN 83-85072-72-1.
- Opolski exodus, Opole : Wojewódzki Ośrodek Informacji Naukowej w Opolu, 1990.
- Wysoka Izbo (wraz z Anną Grigo), ADP Wokanda, 1991.
- Człenio, Warszawa ; Bydgoszcz : Oficyna Wydawnicza Branta, 2008, ISBN 978-83-60186-83-1.
- Córka Kaina, Warszawa ; Bydgoszcz : Oficyna Wydawnicza Branta, 2009, ISBN 978-83-60186-96-1.
- Warszawa Kryminalna, tom I, Warszawa : Muza, 2010, ISBN 978-83-7495-856-1.
- Warszawa Kryminalna, tom II, Warszawa : Muza, 2012, ISBN 978-83-7758-175-9.
- Hipokrates przed sądem : pacjent kontra lekarz : głośne procesy na gorąco z sali sądowej, Warszawa : Muza, 2013, ISBN 978-83-7758-477-4.
- Miłość, zbrodnia i kara, Warszawa : Muza, 2016, ISBN 978-83-287-0210-3.
- Peerel zza krat : głośne sprawy sądowe z lat 1945–1989, Warszawa : PWN, 2019, ISBN 978-83-01-20414-3.
- Przed sądem II RP : przebiegłe kochanki, pospolite zbiry, zazdrośni mężowie, Warszawa : Muza Sport i Turystyka, 2020, ISBN 978-83-287-1390-1.
- Słynne procesy II Rzeczypospolitej, Warszawa : Muza Sport i Turystyka, 2020, ISBN 978-83-287-1270-6.
Publikowała także literackie reportaże w seriach „Ekspres reporterów” KAW oraz „Białe Plamy” Oficyny Literatów Rój[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Redakcja serwisu [online], trop-reportera.pl, 22 stycznia 2009 [dostęp 2020-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2009-01-22] .
- ↑ a b c Helena Kowalik [online], Księgarnia PWN [dostęp 2020-11-03] .
- ↑ Od felietonów Bolesława Prusa do… Nagrody im. Bolesława Prusa [online], Portal Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, 14 sierpnia 2018 [dostęp 2020-11-03] .
- ↑ Melchiory 2011: Jan Smyk reportażystą roku [online], Press.pl, 11 kwietnia 2011 [dostęp 2020-11-03] .
- ↑ Skład Rady [online], Rada Etyki Mediów, 14 sierpnia 2019 [dostęp 2020-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-14] .
- ↑ Wiceprzewodnicząca REM uniewinniona od zniesławienia dziennikarzy [online], Press.pl, 30 lipca 2014 [dostęp 2020-11-03] .
- ↑ Szefowie Rady Etyki Mediów przepraszają Marszałek i Kittela [online], Press.pl, 7 sierpnia 2015 [dostęp 2020-11-03] .