Henryk Kamiński (1854–1930)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Kamiński
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1854
Wolbórz

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1930
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1874–1912, 1914–1921

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

PKU 3 pp Leg.

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-turecka
wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)
Grób Henryka Kamińskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Henryk Kamiński (ur. 11 listopada 1854 w Wolborzu, zm. 30 stycznia 1930 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 11 listopada 1854 roku w Wolborzu, w ówczesnym powiecie piotrkowskim guberni piotrkowskiej, w ziemiańskiej rodzinie Antoniego i Barbardy z Wójcikiewiczów[1][2][a]. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. Następnie studiował na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie ukończył dwa semestry[2].

Później kształcił się m.in. w Szkole Junkrów w Warszawie[4]. 14 stycznia 1876, po ukończeniu szkoły został mianowany chorążym i wcielony do 40 koływańskiego pułku piechoty(inne języki)[4]. Wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej. Za walkę w bitwie pod Laojan (1904) i bitwie pod Mukdenem (1905) został odznaczony orderami Świętej Anny i Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami[5].

12 grudnia 1912 został przeniesiony w stan spoczynku[4]. 12 sierpnia 1914 został powołany do służby czynnej, a 8 października tego roku mianowany dowódcą 48 batalionu taborów. W czasie służby awansował na kolne stopnie: podporucznika (9 stycznia 1878), porucznika (30 października 1879), sztabskapitana (6 maja 1888), kapitana (27 czerwca 1895), podpułkownika (10 lutego 1901) i pułkownika (11 listopada 1912)[4][2].

Od 17 października 1918 roku zasiadał w komisji opracowującej ustawę o powszechnej służbie wojskowej. 12 grudnia 1918 roku został przeniesiony do rezerwy[2]. 23 maja 1919 roku został przydzielony do Sekcji Poboru i Uzupełnień Departamentu I Mobilizacyjno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 15 sierpnia tego roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, zaliczony do 1 Rezerwy armii i powołany do czynnej służby wojskowej na czas wojny[6]. Pod koniec czerwca 1919 roku przeniesiony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień 3 Pułku Piechoty Legionów w Radomiu. 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika piechoty, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[7]. 21 grudnia 1920 został przeniesiony do rezerwy oficerów i urzędników przy Sekcji Poboru i Uzupełnień MSWojsk.[8] i odkomenderowany do Wydziału Vb Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa na stanowisko przewodniczącego komisji stałej[9]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu pułkownika piechoty, z prawem noszenia munduru[10]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[11]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 60 m. 5, a następnie przy ul. Siennej 45 m. 12[12]. Zmarł 30 stycznia 1930 roku w Warszawie[3][13][14]. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 222-3-32)[15].

30 października 1880 w kościele św. Aleksandra w Warszawie ożenił się z Józefą Edmundą Joanną Stypułkowską (1854–1928), z którą miał córkę Janinę Barbarę (ur. 29 sierpnia 1881, zm. 30 maja 1939) i syna Stefana (ur. 14 lutego 1883)[16][15]. Pierwszym mężem Janiny Barbary Kamińskiej był Stanisław Dunin na Skrzynnie (ur. 18 kwietnia 1880, zm. 29 marca 1924), podpułkownik piechoty Wojska Polskiego[15]. Po drugim mężu przyjęła nazwisko Krupińska[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W dokumentach znajdujących się w Kolekcji Generałów i Osobistości podawana jest również data urodzenia 12 listopada 1854. Taką też datę urodzenia podali Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski[3]. We wspomnianej Kolekcji na s. 136 znajduje się dokument sporządzony 1 marca 1918 w języku rosyjskim, zatytułowany „кроткая записка”, w którym podana została data urodzenia 29 października 1854. Jeżeli jest to data z kalendarza juliańskiego to, według kalendarza gregoriańskiego dniem urodzin powinien być 10 listopada 1854.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kolekcja ↓, s. 55, 118, 123, 126.
  2. a b c d Stawecki 1994 ↓, s. 158.
  3. a b Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 108.
  4. a b c d Kolekcja ↓, s. 124.
  5. Kolekcja ↓, s. 137.
  6. Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 87 z 1919 roku, poz. 3047.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920, s. 381.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 8 stycznia 1921 roku, s. 53.
  9. Kolekcja ↓, s. 81, 111, 223.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 818.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738, tu podano, że urodził się 29 października 1854 roku.
  12. Kolekcja ↓, s. 55, 81.
  13. Kolekcja ↓, s. 27, 234.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 października 1933, s. 268.
  15. a b c d Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW DUNIN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-15].
  16. Kolekcja ↓, s. 55, 60, 126.
  17. a b c d e f Kolekcja ↓, s. 124, 137.
  18. Памяти героев ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]