Hipogonadyzm

Hipogonadyzm – termin medyczny określający defekt układu rozrodczego skutkujący dysfunkcją gonad (jajników lub jąder). Nieczynne gonady nie produkują hormonów^[1] (testosteronu, estradiolu, MIF (macrophage migration inhibitory factor), progesteronu, inhibiny B) ani gamet (jaj i plemników). Niedobór hormonów skutkuje niewykształceniem się drugorzędowych i trzeciorzędowych cech płciowych.

Hipogonadyzm może być:

pierwotny (hipergonadotropowy)^[2] – jeśli doszło do strukturalnego uszkodzenia gonady i nie jest ona zdolna do produkcji wystarczającej ilości hormonów
wtórny (hipogonadotropowy)^[3] – jeśli doszło do znacznego obniżenia lub braku hormonów gonadotropowych.

W pierwotnym hipogonadyzmie stężenie gonadotropiny jest wysokie (np. zespół Klinefeltera) i podawanie gonadotropiny jest bezcelowe.

We wtórnym hipogonadyzmie (np. zespół płodnego eunucha) podanie gonadotropiny może spowodować odpowiedź gonad na stymulację – podwyższeniu mogą ulec poziomy hormonów płciowych.