Hipolit Gibiński

Hipolit Gibiński
	major lekarz
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1895 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Lata służby	1920–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	83 Pułk Strzelców Poleskich
Stanowiska	naczelny lekarz
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa (kampania wrześniowa)
	Odznaczenia

Hipolit Gibiński (ur. 18 czerwca 1895 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major lekarz Wojska Polskiego, doktor nauk medycznych, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się jako syn Arona i Michaliny, z domu Tiszner. Ukończył studia lekarskie, uzyskał tytuł doktora medycyny. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości uczestniczył ochotniczo w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 służąc w szpitalu polowym nr 201. W 1926 został przydzielony do szpitala wojskowego w Kielcach, następnie do 1 pułku artylerii górskiej, a w 1931 do 1 pułku artylerii motorowej. Później służył w 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych, gdzie uzyskał stanowisko starszego lekarza, a następnie naczelnego lekarza pułku. Od 1937 do 1939 był naczelnym lekarzem w 83 pułku Strzelców Poleskich^[1]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 15. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy^[2].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i przetrzymywany w obozie w Starobielsku^[3]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[4], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[5]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 647^[4].

Upamiętnienie

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[6]^[7]^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[9]^[10]^[11].

W maju 2009 w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Zespole Szkół Samorządowych nr 4 w Limanowej został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Hipolita Gibińskiego.

Odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 647.
↑ ^a ^b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 373.
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 303. ISBN 83-7001-294-9.
↑ ^a ^b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 132.
↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 13 [dostęp 2024-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].

Bibliografia

Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Hipolit Gibiński. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-12-06].

[CITEREFRybkaStepan2006647-1] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 647.

[CITEREFRybkaStepan2006373-2] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 373.

[3] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 303. ISBN 83-7001-294-9.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003132-4] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 132.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003LXXIV-5] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.

[6] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 13 [dostęp 2024-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).

[7] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[8] Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).

[9] Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).

[10] Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).

[11] „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]