Hrycewicze (obwód grodzieński)
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
148 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
1511 |
| Kod pocztowy |
231774 |
| Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°05′23″N 23°59′35″E/53,089722 23,993056 | |
Hrycewicze[2] (biał. Грыцавічы, Hrycawiczy, ros. Грицевичи, Gricewiczi) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, w sielsowiecie Pograniczny. Położona jest 55 km na wschód od Białegostoku, 7,2 km od granicy polsko-białoruskiej, na południowym brzegu rzeki Świsłoczy, w oficjalnej strefie przygranicznej Białorusi[3]. Przez wieś przebiega 24. południk długości wschodniej.
Znajduje się tu parafialna cerkiew prawosławna pw. Podwyższenia Krzyża Pańskiego, zbudowana w 1997 r. na miejscu poprzedniej[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego, w guberni grodzieńskiej, w powiecie wołkowyskim, w gminie Świsłocz. W roku 1900 miała powierzchnię 778 dziesięcin (ok. 850 ha). Na początku XX w. w pobliżu wsi znajdował się niewielki kurhan nazywany Hrycewicką Babą[5].
Od 1919 roku w granicach II Rzeczypospolitej. 7 czerwca 1919 roku, wraz z całym powiatem wołkowyskim, weszła w skład okręgu brzeskiego Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich – tymczasowej polskiej struktury administracyjnej[6]. Latem 1920 roku zajęta przez bolszewików, następnie odzyskana przez Polskę. 20 grudnia 1920 roku włączona wraz z powiatem do okręgu nowogródzkiego[7]. Od 19 lutego 1921 roku[8] w województwie białostockim, w powiecie wołkowyskim, w gminie Świsłocz. W 1921 roku składała się z 40 domów mieszkalnych[9].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 roku miejscowość znalazła się pod okupacją radziecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. 4 grudnia 1939 roku włączona do nowo utworzonego obwodu białostockiego. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. 22 lipca 1941 roku włączona w skład okręgu białostockiego III Rzeszy. W 1944 roku ponownie zajęta przez wojska radzieckie i włączona do obwodu grodzieńskiego Białoruskiej SRR. Od 1991 roku w składzie niepodległej Białorusi.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według spisu powszechnego z 1921 roku, wieś zamieszkana była przez 223 osoby, wyłącznie Białorusinów, z których 5 było katolikami, reszta – prawosławnymi[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Перечень населенных пунктов, расположенных в пограничной зоне. newsby.org, 2009-03-19. [dostęp 2018-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-30)]. (ros.).
- ↑ Храм Воздвижения Креста Господня д.Грицевичи. orthos.org. [dostęp 2021-02-12]. (ros.).
- ↑ Hrycewicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 593.
- ↑ Dz. Urz. ZCZW z 1919 r. Nr 5, poz. 41
- ↑ Dz.U. z 1920 r. nr 115, poz. 760
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ a b Skorowidz… ↓, s. 105
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 154. [dostęp 2018-06-18].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Horbacze na Mapie Taktycznej Polski z 1930 roku. [dostęp 2018-06-12].