III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Sowińskiego w Warszawie

III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Sowińskiego w Warszawie
	liceum
	; Gmach szkoły
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Rogalińska 2, 01-206 Warszawa
Data założenia	1923
Patron	Józef Sowiński
Liczba uczniów	800
Dyrektor	Grzegorz Mazur
Wicedyrektorzy	Agnieszka Dybcio-Husarzewska
	Położenie na mapie Warszawy III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Sowińskiego w Warszawie
	Położenie na mapie Polski III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Sowińskiego w Warszawie
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Sowińskiego w Warszawie
	52°13′50,2054″N 20°58′18,6830″E/52,230613 20,971856
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Sowińskiego – jedno z najstarszych warszawskich liceów, założone w 1923 roku.

Historia szkoły[edytuj | edytuj kod]

Gmach szkoły i początki jej działalności[edytuj | edytuj kod]

Budowę według projektu Mikołaja Tołwińskiego i jego syna Tadeusza rozpoczęto w 1914 r. Zdobyli oni za swój projekt I nagrodę konkursu architektonicznego ogłoszonego w 1912 r. W 1923 r. oddano gmach do użytku ówczesnemu I Gimnazjum Miejskiemu oraz Szkole Powszechnej, która jest obecnie Szkołą Podstawową nr 139. Przeniosła się jednak ona do przekazanej jej przez miasto nowej działki przy ul. Syreny w 1966 r. i od tego czasu gmach szkoły zajmuje tylko III Liceum Ogólnokształcące.

Budynek szkoły obecnie znajduje się na ul. Rogalińskiej 2, ale wcześniej widniała pod adresem na ul. Młynarskiej oraz Kalinki. Gmach jest aktualnie pod opieką wojewódzkiego konserwatora zabytków.

11 czerwca 1928 r. szkoła otrzymała imię gen. Józefa Sowińskiego.

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

W 1939 szkoła stała się schronieniem dla uchodźców z Wielkopolski, którzy sformowali 600-osobowy Ochotniczy Hufiec Pracy i brali udział w obronie Warszawy.

Kursy Przygotowawcze do egzaminu dojrzałości pozwalały na prowadzenie jawnych zajęć w szkole przez dwa lata. W styczniu 1940 działalność rozpoczęły tajne komplety z łaciny, historii i geografii Polski, które obejmowały uczniów klas I i II. W czerwcu 1940 w lokalu przedszkola mieszczącego się tuż obok szkoły odbyły się pierwsze egzaminy maturalne.

Gmach szkoły został zajęty przez Niemców w marcu 1942. Ówczesna Szkoła Chemiczna została przeniesiona na ul. Chłodną 37.

W roku szkolnym 1942/43, Szkoła Chemiczna zmienia nazwę na I Obowiązkową Szkołę Zawodową Dokształcającą. Miała wówczas dwie siedziby, przy ul. Chłodnej i Żelaznej. Jawne zajęcia i tajne komplety trwały do sierpnia 1944 r.

5 sierpnia 1944 szkoła zostaje zdobyta przez brygadę SS Dirlewangera. Broniący się na tym terenie żołnierze batalionu „Chrobry I” wycofali się ku ul. Karolkowej.

W sumie podczas wojny świadectwa dojrzałości otrzymało ok. 60 absolwentów.

Po wojnie[edytuj | edytuj kod]

W 1948 szkoła otrzymała nazwę Państwowej koedukacyjnej szkoły stopnia licealnego im. gen Sowińskiego. Obecną nazwę szkole nadano w 1965.

W tym samym roku, po remoncie zachodniego skrzydła budynku, powstała hala sportowa, a władze dzielnicy przekazały ją Międzyszkolnemu Ośrodkowi Sportowemu Wola^[1].

W latach 1952–1955 w szkole uczył Jan Twardowski.

Absolwenci[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Informacje o MOS. Budynek. [w:] MOS Wola Warszawa [on-line]. moswola.pl. [dostęp 2019-05-12].
↑ Andrzej Łojszczyk. Malarstwo. Warszawa: Headmade Marcin Władyka, 2023. ISBN 978-83-935496-4-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Strona internetowa szkoły

[1] Informacje o MOS. Budynek. [w:] MOS Wola Warszawa [on-line]. moswola.pl. [dostęp 2019-05-12].

[2] Andrzej Łojszczyk. Malarstwo. Warszawa: Headmade Marcin Władyka, 2023. ISBN 978-83-935496-4-1.

[1]

[2]