Przejdź do zawartości

I Liceum Ogólnokształcące im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Liceum Ogólnokształcące im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy
ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Dębica

Adres

ul. Słowackiego 9
39-200 Dębica

Data założenia

1900

Patron

Kr. Władysław Jagiełło

Liczba uczniów

740 (wrzesień 2019)

Dyrektor

Ludmiła Stelmach-Kołodziej

Wicedyrektorzy

Agnieszka Panek,
Tomasz Kozioł

Położenie na mapie Dębicy
Mapa konturowa Dębicy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Liceum Ogólnokształcące im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Liceum Ogólnokształcące im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Liceum Ogólnokształcące im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy”
Położenie na mapie powiatu dębickiego
Mapa konturowa powiatu dębickiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Liceum Ogólnokształcące im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy”
Ziemia50°03′02,60″N 21°24′39,30″E/50,050722 21,410917
Strona internetowa

I Liceum Ogólnokształcące im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicyliceum ogólnokształcące w Dębicy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki dębickiej szkoły średniej sięgają czasów austriackich i wiążą się z osobą burmistrza Henryka Zauderera, w którego umyśle pod koniec XIX wieku narodził się pomysł założenia w Dębicy gimnazjum. Pomysł ten wziął się z faktu wzrostu liczby mieszkańców miasta oraz wzrostu liczby rodzin mających aspiracje do kształcenia swoich dzieci. Starania Zauderera zakończyły się sukcesem. Gimnazjum powołane zostało ostatecznie na mocy reskryptu Ministra Wyznań Religijnych i Oświaty i 31 sierpnia 1900 szkoła rozpoczęła działalność pod nazwą C.K. Państwowe Gimnazjum Cesarza Franciszka Józefa w Dębicy[1]. W początkowych latach lekcje odbywały się wynajmowanych pomieszczeniach prywatnych[2]; w czterech wynajmowanych pokojach, później zakupiono kamienicę, która była siedzibą Gimnazjum do 1907. W 1907 ukończono budowę budynku przy ulicy Juliusza Słowackiego, który dzięki środkom gminy został wzniesiony kosztem 250 000 koron według projektu Teodora Talowskiego[3]. Gmach został poświęcony przy udziale najwyższych oficjeli 31 października 1907[2].

W pierwszym roku działalności w Gimnazjum kształciło się 83 uczniów, pod kierunkiem dwóch stałych nauczycieli. W latach 1901–1919 liczba uczniów wahała się od około 200. Zarządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 1937 zostało utworzone „Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy” (państwowa szkoła średnią ogólnokształcąca, złożoną z czteroletniego gimnazjum i dwuletniego liceum), po wejściu w życie tzw. reformy jędrzejewiczowskiej szkoła miała charakter koedukacyjny, a wydział liceum ogólnokształcącego był prowadzony w typie humanistycznym[4]. Pod koniec lat 30. szkoła funkcjonowała pod adresem ulicy Wolskiego 1[4].

W czasie I wojny światowej liczba uczniów przekraczała ponad 400. W wyniku działań wojennych gmach budynku został poważnie zniszczony, a wielu uczniów i nauczycieli poniosło śmierć w czasie późniejszych walk o granice odrodzonej Polski. 9 czerwca 1925 Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego nadało Dębickiemu Gimnazjum imię króla Władysława Jagiełły. W roku szkolnym 1925/1926 dokonano zmian programowych i organizacyjnych szkoły. W okresie międzywojennym kształciło się rocznie przeciętnie 500 uczniów (od około 200 do 700) pochodzących z Dębicy i okolicznych wiosek. W szkole działały chór, orkiestra, teatr, koła zainteresowań, organizacje harcerskie.

W czasie okupacji hitlerowskiej, Niemcy nie zgodzili się na działalność szkoły ogólnokształcącej średniej, jednak wyrazili zgodę na otwarcie w jej budynku szkoły kupieckiej. Pod jej szyldem w konspiracji odbywały się tajne komplety. Wielu uczniów poległo w walkach z okupantem. 1 października 1944 dębickie Gimnazjum i Liceum wznowiło działalność w Ropczycach, gdyż wskutek toczących się w okolicach Dębicy walk frontowych ludność została ewakuowana do tego miasta. 1 lutego 1945 szkoła wróciła do swego dębickiego budynku, bardzo zresztą zniszczonego.

W latach 50., decyzją władz odebrano szkole jej dotychczasowego patrona. W roku szkolnym 1972/1973 kuratorium oświaty nadało szkole nowego patrona Jana Wiktora. Decyzja ta nie spotkała się z powszechną aprobatą. W 1989, na mocy jednogłośnej decyzji Rady Pedagogicznej, przywrócono liceum patrona – Władysława Jagiełłę[5].

Jest to najstarsza szkoła średnia w powiecie dębickim.

Dyrektorzy

[edytuj | edytuj kod]

Dyrektorzy szkoły[6]

  • Józef Szydłowski[7] (1900–1918)
  • Michał Staroń (1918–1919)
  • Piotr Passowicz (1919–1925)
  • ks. Błażej Kotfis (kier. od 1925, dyr. od 1 IV 1926[8], do 1932)
  • Franciszek Sadowski (1933–1948)
  • Zofia Hołubowicz (1948–1949)
  • Jan Czychin (1949–1954)
  • Wiktor Pietrzykowski (1954–1964)
  • Edmund Galas (1964–1987)
  • Stanisław Kłok (1987–1991)
  • Ryszard Pękala (1991–2016)
  • Leszek Klabacha (2016−2018)
  • Ludmiła Stelmach-Kołodziej (p.o. dyrektora maj – sierpień 2018)
  • Wiesław Ostafin (2018–2023)
  • Ludmiła Stelmach-Kołodziej (od 2023)

Nauczyciele

[edytuj | edytuj kod]

Absolwenci

[edytuj | edytuj kod]

W nawiasie podano rok, w którym absolwent zdał egzamin maturalny.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sprawozdanie Dyrekcyi C.K. Gimnazyum w Dębicy za rok szkolny 1907/08. Tarnów: 1908, s. 2.
  2. a b Gimnazyum w Dębicy. „Nowości Illustrowane”. Nr 45, s. 9, 9 listopada 1907. 
  3. Teodor Talowski (1857- 1910) - architekt z Zasowa
  4. a b Wykaz państwowych liceów i gimnazjów ogólnokształcących Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Krakowskiego”. Nr 8, s. 268-269, 31 października 1938. 
  5. Krótki zarys historii liceum
  6. Poczet dyrektorów
  7. Ćwierćwiecze pracy nauczycielskiej. „Nowości Illustrowane”. Nr 13, s. 8–9, 28 marca 1914.
  8. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 10, s. 245, 15 czerwca 1926. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]