Ilja Muromiec (samolot)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
4-8 |
| Historia | |
| Data oblotu |
11 października 1913 |
| Wycofanie ze służby |
1924 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
4 x Sunbeam Crusader V8 150 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
29,8 m |
| Długość |
17,5 m |
| Wysokość |
4 m |
| Powierzchnia nośna |
125 m² |
| Masa | |
| Własna |
3.150 kg |
| Paliwa |
600 kg |
| Zapas paliwa |
750 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
110 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3-4 karabiny maszynowe | |
| Użytkownicy | |
| Rosja, RFSRR, Ukraina, Polska | |
| Rzuty | |
| |
Ilja Muromiec G-II (G-36) – ciężki, wielosilnikowy samolot bombowy, skonstruowany przez Igora Sikorskiego[1]. Pierwsza tego typu konstrukcja w dziejach lotnictwa budowana seryjnie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowa prototypu oznaczonego RBWZ S-22 IM-A nr 107 została ukończona w 1913 roku, oblot został wykonany 11 października 1913 r. W grudniu wykonano na nim pierwsze loty rekordowe, samolot wykonał lot z dziesięcioma pasażerami i 400 kg ładunku. Wynik został poprawiony już w lutym 1914 roku, kiedy samolot zabrał na pokład 14, a następnie 16 pasażerów. W lipcu 1914 drugi w kolejności samolot typu "Ilja Muromiec", o numerach RBWZ S-23 IM-B nr 128, który później otrzymał nazwę "Kijowski", wykonał lot z 10 pasażerami na wysokość 2000 metrów[2]. Wykorzystano go też do przelotu na trasie Petersburg–Kijów, samolot pokonał tę trasę w ciągu 13 godzin.
Produkcja uruchomiona w Russko-Bałtijskim Wagonnym Zawodzie w Petersburgu. Był to największy samolot na świecie w tamtym okresie, o największym udźwigu i najsilniejszym uzbrojeniu (8 km; próbowano też montażu działa kal. 76 mm). Wykonano około 80 egzemplarzy w wersjach B, W, G, D. Poszczególne egzemplarze różniły się uzbrojeniem, silnikami i osiągami. W samoloty tego typu zdążono wyposażyć Eskadrę Statków Powietrznych operującą z bazy w Jabłonnie, później w Pskowie, a wreszcie w Winnicy. Dzięki temu samolotowi Imperium Rosyjskie stało się pierwszym krajem świata posiadającym eskadrę ciężkich bombowców[3].
Został użyty w I wojnie światowej, wojnie polsko-bolszewickiej, po wojnie – w transporcie pasażerskim do 1924 roku.
W lotnictwie polskim[edytuj | edytuj kod]
Jeden z egzemplarzy był w służbie Oddziału Awiacyjnego I Korpusu Polskiego w Rosji[1]. Był to egzemplarz użyty w 1914 roku do bicia rekordów lotniczych. W 1917 roku przeszedł remont generalny, podczas którego, jako jedyna maszyna tego typu, otrzymał silniki Beardmore.
26 maja 1918 roku samolot wylądował przymusowo w Juchnowie, załoga została aresztowana przez bolszewików, zdołała jednak zbiec.
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Czterosilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej. Kadłub, skrzydła i usterzenie drewniane, kryte płótnem. Uzbrojenie samolotu stanowiły 3 lub 4 karabiny maszynowe (typu Lewis, Madsen lub Maxim).
Załogę stanowili pilot, drugi pilot, mechanik pokładowy, drugi mechanik pokładowy i artylerzysta.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b RBWZ S-22 „Ilia Muromiec”, 1913. [dostęp 2017-06-06].
- ↑ samolotypolskie.pl - RBWZ S-22 "Ilja Muromiec", www.samolotypolskie.pl [dostęp 2023-10-18].
- ↑ Wiktor Suworow Dzień "M", Rebis Poznań 2008, s. 38-39.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- „Ilia Muromiec” IM-W. „Skrzydlata Polska”. 49/1971, s. 19, 5 grudnia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sikorsky Ilya Muromets 4-engined airplane. [dostęp 2017-06-06]. (ang.).
