Yga Kostrzewa

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Inga Kostrzewa)
Yga Kostrzewa

Yga Kostrzewa, właściwie Inga Krystyna Kostrzewa (ur. 12 września 1973) – polska działaczka społeczna, związana z ruchami obrony praw osób ze społeczności LGBT.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną I stopnia im. T. Bairda w Grodzisku Mazowieckim w klasie skrzypiec i perkusji. Ukończyła zarządzanie na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwentka gender studies w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego.

Od 1998 działaczka Stowarzyszenia Lambda Warszawa; pełniła w nim funkcję przewodniczącej (2005–2007) i rzeczniczki prasowej (2002-2022). Przy pomocy UNDP (Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju) współorganizowała program „Propagowanie bezpieczniejszych zachowań seksualnych wśród lesbijek i gejów”. Jest też członkinią Porozumienia Kobiet 8 Marca i członkinią Rady Programowej Kongresu Kobiet.

Uczestniczyła w kampanii informacyjnej „Niech nas zobaczą”. Współorganizatorka warszawskich Parad Równości (w latach 2004-2010) oraz marcowych kobiecych manif. Autorka publikacji prasowych, wykładów i konferencji naukowych na temat społeczności LGBT+. Zabiera głos w debatach publicznych na temat społeczności LGBT+. Przedstawiła Ministerstwu Edukacji Narodowej i Sportu raport Lambdy Warszawa o mniejszościach seksualnych w podręcznikach do wychowania o życiu w rodzinie. Jest też inicjatorką ruchu społecznego „Nasza Sprawa”. Pomysłodawczyni i jedna z osób organizujących w 2008 r. akcję „Odkrywamy się”, we współpracy z „Gazetą Wyborczą”[1][2][3]. Człowiek Dużego Formatu Gazety Wyborczej 2006[4]. Inicjatorka i współautorka publikacji „Jak pisać i mówić o osobach LGBT+” (Wydawnictwo Newsroom, maj 2021)[5].

Była członkinią Grupy Inicjatywnej do spraw związków partnerskich założonej w 2009 roku. W maju 2011 roku dwa projekty ustawy o związkach partnerskich autorstwa tej grupy zostały złożone w Sejmie[6].

W 2010 startowała z rekomendacji partii Zieloni 2004 z listy SLD w wyborach samorządowych w okręgu warszawskiego Mokotowa[7]. W 2014 była kandydatką Europy Plus do Parlamentu Europejskiego[8].

Zaangażowanie w Paradę Równości w 2005[edytuj | edytuj kod]

Po tym jak ówczesny Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy Lech Kaczyński zakazał Parady Równości w Warszawie 10 czerwca 2005, Yga Kostrzewa była jedną z 7 organizatorów wieców stacjonarnych, które zostały zorganizowane w miejsce zakazanego marszu. Decyzją prezydenta miasta także 5 z tych 7 wieców zostało zakazanych[9]. Sprawa została skierowana do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, gdzie Tomasz Bączkowski, Tomasz Szypuła, Yga Kostrzewa oraz organizatorzy pozostałych zakazanych wieców, wspierani przez Helsińską Fundację Praw Człowieka, wnieśli swoją skargę. Trybunał wskazał naruszenie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka przez zakaz parady[10][11].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest osobą homoseksualną[12]; publicznego coming outu dokonała w 1998 roku na łamach czasopisma „SHE”. W sierpniu 2002 r. wraz ze swoją partnerką wystąpiła na okładce „Newsweeka”[13].

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • 2008: Nowe kierunki w zarządzaniu. Podręcznik akademicki (współautorka), Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, ISBN 978-83-60807-66-8
  • 2009: HomoWarszawa. Przewodnik kulturalno-historyczny (współautorka)[14], Wydawnictwo Abiekt.pl, Warszawa 2009; ISBN 978-83-926968-1-0

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Joanna Mizielińska, Idee pogubione w czasie – polityka LGBT vs teoria queer w Polsce i na Zachodzie, „Przegląd Kulturoznawczy”, 13 (3), 2012, ISSN 1895-975X [dostęp 2021-07-16] (pol.).
  2. ↑ Historie odważne – raport o coming oucie [online], Wyborcza.pl, 2 czerwca 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-07-07].
  3. ↑ Autorki i autorzy, [w:] Jak mówić i pisać o osobach LGBT+? Darmowy poradnik!, 21 marca 2017 [dostęp 2021-07-16] (pol.).
  4. ↑ Ludzie Dużego Formatu 2006[martwy link]
  5. ↑ Yga Kostrzewa i inni, Jak mówić i pisać o osobach LGBT+? Darmowy poradnik!, 21 marca 2017, ISBN 978-83-939601-4-9 [dostęp 2021-08-01] (pol.).
  6. ↑ Joanna Mizielińska, Agata Stasińska, Od „wroga rodziny” do jednej z jej form. Rodziny z wyboru we współczesnym polskim dyskursie prasowym, „InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer” (8), 2013, ISSN 1689-6637 [dostęp 2021-07-16] (pol.).
  7. ↑ Inga „Yga” Kostrzewa [online], Zieloni 2004, 15 listopada 2010 [zarchiwizowane z adresu 2010-11-17].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014
  9. ↑ W coming oucie pomógł mi Lech Kaczyński
  10. ↑ Strasburg: polskie władze naruszył prawa człowieka
  11. ↑ Chamber judgment Bączkowski and Others v. Poland
  12. ↑ homiki.pl – Czarowanie historii
  13. ↑ Agnieszka Graff, We Are (Not All) Homophobes: A Report from Poland, „Feminist Studies”, 32 (2), 2006, s. 434–449, DOI: 10.2307/20459096, ISSN 0046-3663, JSTOR: 20459096 [dostęp 2021-07-16].
  14. ↑ Recenzja książki "HomoWarszawa" [online] [dostęp 2012-05-09] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-09].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yga_Kostrzewa&oldid=70712632”