Józef Wanat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Henryk Wanat
Ilustracja
podpułkownik łączności podpułkownik łączności
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1894
Wójtowa pow. gorlicki

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

19141940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 pułk piechoty Legionów,
4 Dywizja Strzelców,
2 pułk piechoty Legionów,
24 Dywizja Piechoty,
Ministerstwo Spraw Wojskowych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Józef Henryk Wanat (ur. 13 czerwca 1894 w Wójtowej, pow. gorlicki, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Wojciecha i Marianny z Zajchowskich. Absolwent gimnazjum. Członek Drużyn Sokolich. Od 1914 w Legionach Polskich. Po przeszkoleniu w zakresie łączności wcielony do 3 pułku piechoty. Odbył z pułkiem kampanię bukowińską, besarabską i wołyńską. Brał udział we wszystkich walkach pułku. 15 lutego 1918 z II Brygadą przeszedł przez kordon pod Rarańczą. Walczył pod Kaniowem. Po rozbiciu II Korpusu Polskiego, wstąpił do POW w Kijowie. Został aresztowany. Po ucieczce z więzienia, wstąpił do 4 Dywizji gen. Żeligowskiego na Kaukazie. Po powrocie do kraju wstąpił do Wojska Polskiego, zweryfikowany jako podporucznik, został przydzielony do 2 pułku piechoty Legionów na dowódcę plutonu łączności. Wraz z 2 pułkiem odbył całą kampanię wojny 1920 r.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. Służył w batalionach telegraficznych w Krakowie i Przemyślu. Od 1931 szef łączności 24 Dywizji Piechoty. Absolwent kursu łączności przy Wyższej Szkole Wojennej (1933). Od 1933 kierownik Wydziału Zaopatrzenia Technicznego w Dowództwie Łączności Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW 015/2 z 5.4.1940 r., poz. 73[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Jadwigą z Łabędzkich, miał córki Danutę i Halinę.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 309.
  2. Kolekcja VM ↓, s. 1.
  3. a b BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-06-04].
  4. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. Kolekcja VM ↓, s. 3.
  6. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]