Józef Wetula

Józef Wetula
	major sanitarny
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1894 ; Witów
Data i miejsce śmierci	4/7 kwietnia 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Strzelców Podhalańskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Józef Wetula (ur. 2 stycznia 1894 w Witowie, zm. 4/7 kwietnia 1940 w Katyniu) – major sanitarny Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 2 stycznia 1894 w Witowie, w ówczesnym powiecie nowotarskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Macieja^[1] lub Mateusza^[2]. Po rozpoczęciu I wojny światowej, jako uczeń VIII klasy c. k. Gimnazjum w Nowym Targu wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach III batalionu 3 Pułku Piechoty^[1]. Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego^[1]. 20 maja 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 maja 1919 podporucznikiem w piechocie. Pełnił wówczas służbę w 1 Pułku Strzelców Podhalańskich^[3].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w Delegaturze Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych przy Polskim Towarzystwie Czerwonego Krzyża, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 2^[4]. W 1928 służył w Departamencie Sanitarnym MSWojsk. w Warszawie^[5]. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 2. lokatą w korpusie oficerów administracji (dział sanitarny)^[6]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do Kadry 4 Batalionu Sanitarnego w Łodzi na stanowisko komendanta kadry^[7]. W marcu 1931 został przeniesiony do Sanatorium Wojskowego w Zakopanem na stanowisko kwatermistrza^[8]. W marcu następnego roku został przeniesiony do Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Sanitarnego w Warszawie^[9]^[10]. 1 lutego 1934 został wcielony do korpusu oficerów sanitarnych, w tym samym stopniu i starszeństwie ale z 23. lokatą. Pełnił wówczas służbę w Kierownictwie Zaopatrzenia Sanitarnego w Warszawie^[11]. W marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 1. lokatę w korpusie oficerów zdrowia, grupa sanitarna^[12]. Był wówczas kierownikiem referatu ogólnego w Wydziale Administracyjnym Kierownictwa Zaopatrzenia Sanitarnego^[13].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Między 4 a 7 kwietnia 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany^[14]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Józef Wetula był żonaty z Heleną z Flaszczyńskich, z którą miał syna Mirosława^[2].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)^[16]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[17]
Złoty Krzyż Zasługi
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Żołnierze Niepodległości ↓.
↑ ^a ^b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 678.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 59 z 29 maja 1919 roku, poz. 1862.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 439.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 721, 752.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 331.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 347.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 110.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 246.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 868.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 31 stycznia 1934 roku, s. 60.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 387.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 509.
↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 215.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 387, „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921” - tu podano, że był odznaczony dwukrotnie.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-06-17].

[CITEREFŻołnierze_Niepodległości-1] Żołnierze Niepodległości ↓.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000678-2] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 678.

[3] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 59 z 29 maja 1919 roku, poz. 1862.

[CITEREFSpis_oficerów1921439-4] Spis oficerów 1921 ↓, s. 439.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928721,_752-5] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 721, 752.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_16_z_3_grudnia_1930_roku,_s._331-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 331.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_5_listopada_1928_roku,_s._347-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 347.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_26_marca_1931_roku,_s._110-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 110.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_6_z_23_marca_1932_roku,_s._246-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 246.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932868-10] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 868.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_31_stycznia_1934_roku,_s._60-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 31 stycznia 1934 roku, s. 60.

[CITEREFRybkaStepan2006387-12] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 387.

[CITEREFRybkaStepan2006509-13] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 509.

[CITEREFУбиты_в_Катыни2015215-14] Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 215.

[15] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[16] M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[CITEREFRybkaStepan2006387,_„za_czyny_męstwa_i_odwagi_wykazane_w_bojach_toczonych_w_latach_1918–1921”_-_tu_podano,_że_był_odznaczony_dwukrotnie-17] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 387, „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921” - tu podano, że był odznaczony dwukrotnie.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]