Język jingpo
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
940 tys. (2001) | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
język urzędowy | Mjanma | ||
Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
Kody języka | |||
Kod ISO 639-2↗ | kac | ||
Kod ISO 639-3↗ | kac | ||
IETF | kac | ||
Glottolog | kach1280 | ||
Ethnologue | kac | ||
GOST 7.75–97 | кач 293 | ||
WALS | jng | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język jingpo (inne nazwy: jinghpaw, chingp’o, kachin, marip) – język z podgrupy jinghpo-bodo-konyak (kaczińskiej) języków tybeto-birmańskich, używany przez ok. 940 tys. osób z grupy etnicznej Jingpo, głównie w stanie Kaczin w Mjanmie, poza tym w prowincji Junnan w ChRL oraz w stanie Asam w Indiach. Dialekt singpho, używany w Asamie, wykazuje podobieństwo leksykalne 50% do jingpo[1] (zawiera sporo leksyki tajskiej).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jingpho, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], Dallas: SIL International [dostęp 2011-04-29] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).