Język jingpo
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Obszar | Mjanma, Chiny, Indie, | |
| Liczba mówiących | 940 tys. (2001) | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki chińsko-tybetańskie Tybeto-birmańskie Język jingpo | |
| Pismo/alfabet | łacińskie | |
| Status oficjalny | ||
|---|---|---|
| język urzędowy | Mjanma | |
| Kody języka | ||
| Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 | kac | |
| Kod ISO 639-3↗ | kac | |
| IETF | kac | |
| Glottolog | kach1280 | |
| Ethnologue | kac | |
| GOST 7.75–97 | кач 293 | |
| WALS | jng | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata
| ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Jingpo (inne nazwy: Jinghpaw, Chingp'o, Kachin, Marip) – język z podgrupy jinghpo-bodo-konyak (kaczińskiej) języków tybeto-birmańskich, używany przez ok. 940 tys. osób z grupy etnicznej jingpo, głównie w stanie Kaczin w Mjanmie, poza tym w prowincji Junnan w ChRL oraz w stanie Asam w Indiach. Dialekt singpho, używany w Asamie, wykazuje podobieństwo leksykalne 50% do jingpo[1] (zawiera sporo leksyki tajskiej).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
