Język sarikoli
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
16 tys. (2000) | ||
| Pismo/alfabet |
brak oficjalnego pisma, opcjonalnie zapis fonetyczny IPA lub pismo chińskie bądź arabskie | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | ira | ||
| ISO 639-3 | srh | ||
| IETF | srh | ||
| Glottolog | sari1246 | ||
| Ethnologue | srh | ||
| SIL | srh | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język sarikoli (sarikolski, sarykoli, sarykolski, salikurski, tadżik, tadżiki, tadżycki) – język pamirski używany w rejonie południowo-zachodnim Sinciang w Chinach, w dolinie Sarikolu przez ismailitów. Jest stosowany i nauczany w szkołach podstawowych.
Według danych z 2000 roku posługuje się nim 16 tys. osób[1]. Przez miejscową ludność nazywany jest językiem tadżyckim.
Nie jest tożsamy z wariantem perskiego również określanym jako „język tadżycki”[1].
Nie wykształcił piśmiennictwa. W edukacji wykorzystywany jest język ujgurski[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sarikoli, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Kamoludin Abdullaev, Shahram Akbarzaheh, Historical Dictionary of Tajikistan, Lanham: Scarecrow Press, 2010, s. 318, ISBN 978-0-8108-6061-2, ISBN 978-0-8108-7379-7 [dostęp 2023-09-26] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sarikoli, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2011-03-20] (ang.).