Język tonga (polinezyjski)
|
||
| Obszar | Tonga, także Samoa Amerykańskie, Fidżi, Nowa Zelandia, Vanuatu, USA | |
| Liczba mówiących | ok. 123 000[1] | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki austronezyjskie Języki oceaniczne Języki polinezyjskie Język tonga |
|
| Pismo/alfabet | łacińskie | |
| Status oficjalny | ||
| język urzędowy | Tonga | |
| Kody języka | ||
| ISO 639-1 | to | |
| ISO 639-2 | ton | |
| ISO 639-3 | ton | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata |
||
Język tonga (język tongijski, faka-Tonga) - język z grupy polinezyjskiej języków austronezyjskich, którym posługuje się około 100 tys. mówiących, mieszkańców Wysp Tonga. Jest to język urzędowy Tonga.
Jest blisko spokrewniony z językiem niue, z którym tworzą podgrupę tongańską języków polinezyjskich.
Najbardziej znaną pożyczką językową z języka tongijskiego jest słowo "tabu", rozpowszechnione przez literaturę antropologiczną.
Alfabet tonga[edytuj | edytuj kod]
| Litera | a | e | f | h | i | k | l | m | n | ng | o | p | s | t | u | v | ‘ (fakau‘a zwarcie krtaniowe) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wymowa | /a/ | /e/ | /f/ | /h/ | /i/ | /k/ | /l/ | /m/ | /n/ | /ŋ/ | /o/ | /p/ | /s/ | /t/ | /u/ | /v/ | /ʔ/ |
Gramatyka i składnia[edytuj | edytuj kod]
Język tonga posiada typowy dla języków polinezyjskich szyk VSO (orzeczenie-podmiot-dopełnienie).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- *C.M. Churchward, Tongan grammar. ISBN 0-908717-05-9
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
|
|||||
Kontrola autorytatywna (język):
