Język tonga (polinezyjski)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||||||
| Obszar | Tonga, także Samoa Amerykańskie, Fidżi, Nowa Zelandia, Vanuatu, USA | ||||||
| Liczba mówiących | ok. 123 tys.[1] | ||||||
| Pismo/alfabet | łacińskie | ||||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Status oficjalny | |||||||
| język urzędowy | Tonga | ||||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||||
| Kody języka | |||||||
| ISO 639-1 | to | ||||||
| ISO 639-2 | ton | ||||||
| Kod ISO 639-3↗ | ton | ||||||
| IETF | to | ||||||
| Glottolog | tong1325 | ||||||
| Ethnologue | ton | ||||||
| GOST 7.75–97 | тон 686 | ||||||
| WALS | tng | ||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Język tonga (także: tongański, tongijski; faka-Tonga) – język z grupy polinezyjskiej języków austronezyjskich, którym posługuje się około 100 tys. mówiących, mieszkańców Wysp Tonga. Jest to język urzędowy Tonga.
Jest blisko spokrewniony z językiem niue, z którym tworzą podgrupę tongańską języków polinezyjskich.
Najbardziej znaną pożyczką językową z języka tongijskiego jest słowo „tabu”, rozpowszechnione przez literaturę antropologiczną.
Alfabet tonga[edytuj | edytuj kod]
| Litera | a | e | f | h | i | k | l | m | n | ng | o | p | s | t | u | v | ‘(fakau‘a zwarcie krtaniowe) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wymowa | /a/ | /e/ | /f/ | /h/ | /i/ | /k/ | /l/ | /m/ | /n/ | /ŋ/ | /o/ | /p/ | /s/ | /t/ | /u/ | /v/ | /ʔ/ |
Gramatyka[edytuj | edytuj kod]
Język tonga operuje typowym dla języków polinezyjskich szykiem VSO (orzeczenie-podmiot-dopełnienie).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Clerk Maxwell Churchward, Tongan grammar, wyd. Pbk. ed, Tonga: Vava'u Press, 1985, ISBN 0-908717-05-9, OCLC 21337535 (ang.).