Jacek Krawczyk (działacz katolicki)
| Data i miejsce urodzenia |
16 sierpnia 1966 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 czerwca 1991 |
| Czczony przez |
| Przyczyna śmierci | |
|---|---|
| Miejsce spoczynku |
cmentarz parafialny w Strażowie |
| Narodowość | |
| Edukacja | |
| Wyznanie | |
| Rodzice |
|
Jacek Krawczyk (ur. 16 sierpnia 1966 w Rzeszowie, zm. 1 czerwca 1991 w Krakowie) – polski działacz społeczny oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego[1][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z Podkarpacia, gdzie się urodził 16 sierpnia 1966 w Rzeszowie w wielodzietnej rodzinie jako syn Tadeusza i Anny (miał dwóch braci: starszego Tomasza, który zmarł w dzieciństwie i młodszego Marcina)[3]. 9 października tegoż roku został ochrzczony w kościele św. Onufrego w Łące[3]. Dzieciństwo spędził w miejscowości Palikówka[3]. W 1973 rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej im. Władysława Broniewskiego w Palikówce, a przed rozpoczęciem ósmej klasy przeniósł się do szkoły podstawowej w Rzeszowie[3]. Od dzieciństwa wykazywał zainteresowanie przyrodą, szczególnie ornitologią oraz fotografią i kulturą[3]. Był uzdolniony muzycznie, uczył się gry na pianinie oraz flecie[3]. 20 maja 1981 przyjął z rąk bp. Ignacego Tokarczuka sakrament bierzmowania w kościele Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski i świętego Antoniego z Padwy w Strażowie, obierając patrona św. Józefa[3].
W 1981 rozpoczął naukę w II Liceum Ogólnokształcącym im. płk. Leopolda Lisa-Kuli w Rzeszowie, w klasie o profilu biologicznym[3]. Zaangażował się wówczas w spotkania wspólnoty „Odrodzenie”, działającej przy kościele ojców bernardynów[3], a od drugiej klasy w posługę charytatywną ludziom starszym i samotnym w Państwowym Domu Rencistów w Rzeszowie[3]. W 1985 rozpoczął studia teologiczne na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a od 1988 dodatkowo na tej uczelni podjął studia psychologiczne[3]. W trakcie studiów oddawał się posłudze charytatywnej, opiekując się chorymi, których odwiedzał w lubelskich szpitalach oraz hospicjach, a także bezdomnymi[3]. Po drugim roku studiów, w ramach urlopu dziekańskiego pracował przez siedem miesięcy jako wolontariusz, a później jako sanitariusz w Zespole Opieki Zdrowotnej w Rzeszowie[3]. Jego motywacją do troski o innych, była chęć spotykania w tych osobach Chrystusa, gdyż jak sam napisał w jednym z listów[3]:
Właśnie szpital, nie klasztor i nie kościół, ale dla mnie właśnie szpital jest miejscem, gdzie jest «najwięcej» Chrystusa. Dlatego tak bardzo mnie tu ciągnęło i ciągnie.
Zaręczył się z Ewą Wieczorek, koleżanką ze studiów, z którą zawarł małżeństwo w Urzędzie Stanu Cywilnego w Katowicach[3]. W lipcu 1990, została zdiagnozowana u niego choroba nowotworowa[3]. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, sakrament małżeństwa odbył się dwa tygodnie później niż planowano 1 września 1990 w kaplicy szpitalnej w Nowej Hucie[3]. Zamieszkali razem w Katowicach, skąd co kilka tygodni jeździł do Krakowa na kolejne sesje chemioterapii[3]. W jednym z rozważań napisał[3]:
Cierpienie jest włączeniem w dzieło Zbawiciela, jest formą wyróżnienia i specjalnego posłannictwa. Nie jest karą, ale Łaską, aktem miłości, którym Chrystus powołuje wybraną przez siebie osobę do specjalnego posłannictwa.
Zmarł, po uciążliwym leczeniu, 1 czerwca 1991 w szpitalu onkologicznym w Krakowie[3]. Jego pogrzeb odbył się 4 czerwca, po czym został pochowany na cmentarzu parafialnym w Strażowie[3].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Krawczyk, Jarosław M. Popławski, Stanisław Haręzga, Z Chrystusem możemy więcej. Pisma zebrane, Rzeszów: Bonus Liber Sp. z o.o., 2020, ISBN 978-83-65931-98-6, OCLC 1242163510 [dostęp 2023-12-10].
Proces beatyfikacyjny[edytuj | edytuj kod]
Z inicjatywy środowiska uczelni Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego podjęto starania celem wyniesienia go na ołtarze[3]. Po wieloletnich przygotowaniach i zaangażowaniu wielu osób, które weryfikowały świadectwa i opinie o jego życiu, pozostawione zapiski, listy, rozważania i przemyślenia, oraz analizy historii jego życia i opinii świętości zwrócono się do Konferencji Episkopatu Polski o możliwość rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego[3]. W 2021 podczas 390. zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski, biskupi uczestniczący w obradach pozytywnie zaopiniowali prośbę bp. Jana Wątroby, dotyczącą wszczęcia procesu beatyfikacyjnego[4], po czym 3 lutego 2022 Stolica Apostolska wydała tzw. nihil obstat dotyczący zgody na rozpoczęcie postępowania beatyfikacyjnego[3][5]. Wcześniej 21 października 2021 Dykasteria Spraw Kanonizacyjnych wydała stosowne zezwolenie na przeniesienie kompetencji toczącego się procesu z archidiecezji krakowskiej (miejsca śmierci Jacka Krawczyka) do diecezji rzeszowskiej[3].
25 marca 2022 podczas uroczystej sesji w auli Instytutu Teologiczno–Pastoralnego im. św. Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie pod przewodnictwem bp. Jana Wątroby rozpoczęto etap diecezjalny procesu beatyfikacyjnego. Od tej pory przysługuje mu tytuł Sługi Bożego. Postulatorem procesu mianowano ks. dr. Mateusza Rachwalskiego[5]. Powołano trybunał procesu beatyfikacyjnego na etapie diecezjalnym w następującym składzie[6]:
- ks. dr Paweł Matuszewski – delegat biskupa ds. procesu
- ks. dr Paweł Koleśnikowicz – promotor sprawiedliwości
- ks. Rafał Przędzik – notariusz procesu
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- W 1993 jego rodzice Anna i Tadeusz Krawczykowie założyli Fundację im. Jacka Krawczyka, mającą nieść pomoc świeckim studentom Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej[7]
- W 2019 ukazało się opracowanie o. prof. Andrzeja Derdziuka OFMCap pt. Człowiek na maksa poświęcone Jackowi Krawczykowi[8][9]
- Za zezwoleniem rzeszowskiej kurii powstała specjalna modlitwa o łaski za wstawiennictwem Sługi Bożego Jacka Krawczyka[10]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- Polscy święci i błogosławieni
- Modlitwa za pośrednictwem świętego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Święty z sąsiedztwa. Jacek Krawczyk z Palikówki, [w:] Diecezja rzeszowska [online], diecezja.rzeszow.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-09-25].
- ↑ Irena Markowicz, Ewangelia cierpienia Jacka Krawczyka [online], niedziela.pl, 22 czerwca 2021 [zarchiwizowane z adresu 2023-02-04].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y Proces beatyfikacyjny S.B. Jacka Krawczyka, [w:] Diecezja rzeszowska [online], diecezja.rzeszow.pl [zarchiwizowane z adresu 2023-06-18].
- ↑ Coraz bliżej procesu beatyfikacyjnego Jacka Krawczyka, [w:] Diecezja rzeszowska [online], diecezja.rzeszow.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-08-14].
- ↑ a b ~1991~ (Jacek Krawczyk) [online], newsaints.faithweb.com [dostęp 2023-12-10] (ang.).
- ↑ Proces beatyfikacyjny Jacka Krawczyka rozpoczęty, [w:] Diecezja rzeszowska [online], diecezja.rzeszow.pl [zarchiwizowane z adresu 2023-12-10].
- ↑ Fundacja im. Jacka Krawczyka [online], spis.ngo.pl [zarchiwizowane z adresu 2021-11-25].
- ↑ „Człowiek na maksa”. bonusliber.pl.
- ↑ Pozytywna opinia biskupów dotycząca wszczęcia procesu beatyfikacyjnego Jacka Krawczyka z Palikówki koło Rzeszowa [online], nowiny24.pl [zarchiwizowane z adresu 2021-11-25].
- ↑ Modlitwa o łaski za wstawiennictwem Sł. Bożego Jacka Krawczyka [online], mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl [zarchiwizowane z adresu 2023-05-29].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Otwarcie procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego Jacka Krawczyka, [w:] Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. J. S. Pelczara w Rzeszowie [online], youtube.com, 25 marca 2022 [dostęp 2023-12-10].
- Marek Robert Górniak, „Ufam Temu, który mnie prowadzi”. Jacek Roman Krawczyk (1966-1991), [w:] Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II [online], kul.pl [zarchiwizowane z adresu 2021-10-26].
- Dlaczego Jacek Krawczyk został kandydatem na ołtarze? [online], ekai.pl, 26 marca 2022 [zarchiwizowane z adresu 2022-03-27].