Jan Adamski (bakteriolog)
| Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 1966 |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: bakteriologia i wirusologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja |
1935 |
| Profesura |
1946 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Instytut Higieny w Poznaniu |
| Odznaczenia | |
| |
Jan Adamski (ur. 3 maja 1887 w Zielonej Górze k. Obrzycka, zm. 17 grudnia 1966 w Poznaniu[1]) – polski lekarz, bakteriolog, wirusolog, profesor Akademii Medycznej w Poznaniu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie dróżnika Piotra i Józefy z Wasilewskich (zm. 1933). Miał dwóch braci: Stanisława (biskupa katowickiego) i Waleriana (księdza, socjologa). Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Od 1906 studiował medycynę we Wrocławiu, Lipsku i Monachium, gdzie w 1912 się doktoryzował (praca Lebernekrosen bei Pankreasfettgewebsnekrose). Od 1912 do 1914 odbywał praktykę w Lubowie. Podczas I wojny światowej pełnił rolę lekarza w niemieckiej armii. W 1919 był w Holandii, Francji, Wielkiej Brytanii i Danii na stypendium Ministerstwa Zdrowia (6 miesięcy) z zakresu higieny portowej i bakteriologii podzwrotnikowej. W tym samym roku rozpoczął zatrudnienie w Instytucie Higienicznym w Poznaniu. Od 1921 do 1935 był pracownikiem Zakładu Mikrobiologii Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego. Habilitował się w 1935 (praca Badania nad morfologią i biologią krętka żółtaczki krwotocznej). W latach 1935–1939 był dyrektorem Wojewódzkiego Zakładu Higieny w Katowicach.
W czasie II wojny światowej pracował najpierw w Krakowie i Warszawie, a po powstaniu warszawskim w Częstochowie. W 1945 na krótko powrócił do Katowic na piastowane tam uprzednio stanowisko, ale wkrótce wyjechał do Poznania, gdzie objął katedrę Mikrobiologii Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego. W 1946 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1957 zwyczajnego. W 1959 przeszedł na emeryturę[1].
Ożenił się z Marią (1895–1974), córką Antoniego Borzuckiego, z którą miał dwójkę dzieci: Antoniego i Krystynę[1].
Zmarł w Poznaniu. Spoczywa w grobie rodzinnym na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu (pole 9 kwatera 1-2-10)[2].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Opublikował około 50 rozpraw naukowych, związanych z taką tematyką, jak: krętek choroby Weila, krętek kiły, promieniowiec promienicy. Podejmował próby hodowli wirusa żółtaczki zakaźnej[1]. Opracował autoszczepionki dla celów terapeutycznych wybranych przewlekłych chorób bakteryjnych u ludzi[3]. Opublikował dwa podręczniki akademickie: Krótka metodyka badań bakteriologicznych (1924) i Zarys mikrobiologii lekarskiej (1950)[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 grudnia 1924)[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e praca zbiorowa, Wielkopolski Słownik Biograficzny, PWN, Warszawa-Poznań, 1981, s.19, ISBN 83-01-02722-3.
- ↑ Plan Poznania - Cmentarze, www.poznan.pl [dostęp 2023-03-27].
- ↑ Katedra i Zakład Mikrobiologii Lekarskiej UAM, Historia Katedry
- ↑ M.P. z 1924 r. nr 299, poz. 979 „za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu pracy sanitarnej”.