Jan Beszta-Borowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Jan Beszta-Borowski
Data i miejsce urodzenia 14 grudnia 1936
Borowskie Olki
Poseł na Sejm kontraktowy
Okres od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991
Przynależność polityczna Obywatelski Klub Parlamentarny
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Jan Beszta-Borowski (ur. 14 grudnia 1936 w Borowskich Olkach) – polski polityk, rolnik, działacz opozycji w okresie PRL, poseł na Sejm PRL X kadencji.

Życiorys[edytuj]

W 1953, będąc uczniem Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Białymstoku, został skazany w procesie politycznym na 2,5 roku pozbawienia wolności i skierowany do pracy w kopalni. Od 1958 pracował jako rolnik. Był karany aresztem za niewywiązywanie się z obowiązkowych dostaw.

W 1979 przeszedł na rentę. W 1981 stanął na czele rolniczej Solidarności w województwie białostockim. Był też jednym z krajowych liderów tego związku. W stanie wojennym dwukrotnie zostawał internowany, zwalniano go ze względu na zły stan zdrowia. Od 1983 uczestniczył w Ogólnopolskim Komitecie Oporu Rolników. Za działalność opozycyjną aresztowano go w 1985, zwolnienie uzyskał po kilku miesiącach na mocy amnestii. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu w podzespole do spraw rolnictwa. W 1989 został posłem na Sejm X kadencji (tzw. Sejm kontraktowy) z okręgu Bielsk Podlaski z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W Sejmie należał do OKP. W 1995 wstąpił do Ruchu Odbudowy Polski, z ramienia którego startował w wyborach parlamentarnych w 1997 w województwie białostockim[1].

W wypowiedzi sejmowej w październiku 1991 stwierdził, że ojciec Włodzimierza Cimoszewicza jako szef Informacji Wojskowej w Wojskowej Akademii Technicznej brutalnie traktował przesłuchiwanych[2]. W wynikłym z tego sporu procesie sądowym sąd przyznał rację Włodzimierzowi Cimoszewiczowi.

Odznaczenia[edytuj]

W 2001, za zasługi w działalności na rzecz budowy demokratycznego państwa polskiego i społeczeństwa obywatelskiego, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Złotym Krzyżem Zasługi[3], odmówił przyjęcia tego odznaczenia[4]. W 2011 nie wyraził zgody na otrzymanie Krzyża Wolności i Solidarności[5]. W 2015, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[6]. Odmówił przyjęcia również tego orderu, motywując to protestem przeciwko „niszczeniu go”[7].

Przypisy

  1. ↑ Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 21 września 1997 r. Cz. 1. Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Krajowe Biuro Wyborcze, Warszawa 1997, s. 53
  2. ↑ Nadzieja lewicy woli Europę. rp.pl, 29 września 2009. [dostęp 2016-06-29].
  3. ↑ M.P. z 2001 r. Nr 39, poz. 639
  4. ↑ Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2016-06-29].
  5. ↑ Mój jedyny protest. janbeszta-borowski.blog.onet.pl, 24 maja 2011. [dostęp 2016-06-29].
  6. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 21
  7. ↑ Niepokoje i zmartwienia. janbeszta-borowski.blog.onet.pl, 22 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-29].

Bibliografia[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Beszta-Borowski&oldid=49545876”