Jan Haręźlak
 major obserwator
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca eskadry |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.svg){kind=small}
Jan Haręźlak (ur. 3 czerwca 1903 w Pewli Małej, zm. 12 lutego 1972 w Żywcu[1]) – major obserwator Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1925 roku rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Lotnictwa w Grudziądzu, którą ukończył w 1927 roku jako obserwator z 39. lokatą (I promocja)[2].
W stopniu sierżanta podchorążego obserwatora otrzymał przydział do 62 eskadry lotniczej 6 pułku lotniczego we Lwowie. W 1928 roku otrzymał awans na stopień podporucznika[2]. W 1930 roku otrzymał przydział do nowo formowanej 63 eskadry towarzyszącej[2]. 27 lipca 1932 roku przeżył katastrofę lotniczą, ale wkrótce powrócił do latania[3]. W okresie od października 1935 do października 1937 roku był dowódcą I plutonu 63 eskadry, następnie objął jej dowództwo[4][5][6]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 16. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[7].
W kampanii wrześniowej walczył ze swoją jednostką w składzie lotnictwa Armii „Łódź”[8]. Następnie przedostał się do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy P-0383[1]. W latach 1940–1945 był oficerem personelu naziemnego w Polskich Siłach Powietrznych[5].
Po zakończeniu wojny został zdemobilizowany i repatriował się do Polski. Zmarł 12 lutego 1972 roku w Żywcu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Haręźlak Jan. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-08-25].
- ↑ a b c d Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2002, s. 45–46. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- ↑ Fatalne półrocze 3. Pułku Lotniczego. Wypadki lotnicze w poznańskim pułku w drugiej połowie 1932 roku. magnum-x.pl. [dostęp 2019-08-25].
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 787.
- ↑ a b Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012, s. 220. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- ↑ Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, s. 369. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 210.
- ↑ 63 Eskadra Obserwacyjna. bohaterowie1939.pl. [dostęp 2019-08-25].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.