Jan Poborowski

Jan Karol Poborowski
	; Jan Poborowski (przed 1934)
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 października 1896 ; Kielce
Data śmierci	?
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	22 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Karol Poborowski^[a] (ur. 21 października 1896 w Kielcach, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kielcach, w rodzinie Teofila. 6 sierpnia 1914, jako student szkoły technicznej wstąpił do Legionów Polskich. Został wcielony do 12. kompanii III baonu 3 Pułku Piechoty. Od 10 maja 1915 służył w 12. kompanii III baonu 4 Pułku Piechoty. 21 października 1915 awansował na sierżanta. Zaginął 7 lipca 1916^[2]. Odnalazł się na Syberii, gdzie walczył w szeregach 5 Dywizji Strzelców Polskich.

17 grudnia 1931 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3]. W marcu 1932 został wyznaczony w 3 Batalionie Strzelców w Rembertowie na stanowisko obwodowego komendanta Przysposobienia Wojskowego^[4]^[5]. W czerwcu 1933 został przeniesiony do 22 Pułk Piechoty w Siedlcach na stanowisko dowódcy batalionu^[6]. W grudniu 1935 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza, a później na stanowisko dowódcy III batalionu^[7].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dowodził I batalionem 22 pp. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu IV A Hohnstein^[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7740^[9]^[10]
Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)^[11]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[12]
Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[13]^[12]
Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)^[14]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ 1 czerwca 1935 sprostowano imiona mjr. Jana Poborowskiego z „Jan” na „Jan Karol”^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 61.
↑ Żołnierze Niepodległości ↓.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 400.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 224.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 623.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 131.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 574.
↑ Straty ↓, nr jeniecki 48529.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 19 sierpnia 1922 roku, s. 614.
↑ Dindorf-Ankowicz 1929 ↓, s. 47.
↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 40.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
↑ Odznaczenia w Legionach. „Goniec Polowy Legionów”. Rok II, Nr 14, s. 3, 31 marca 1916. Kowel: Komenda Legionów Polskich. [dostęp 2022-12-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Franciszek Dindorf-Ankowicz: Zarys historji wojennej 82-go syberyjskiego pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].
Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-09-30].

[2] 1 czerwca 1935 sprostowano imiona mjr. Jana Poborowskiego z „Jan” na „Jan Karol”^[1].

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_1_czerwca_1935_roku,_s._61-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 61.

[CITEREFŻołnierze_Niepodległości-3] Żołnierze Niepodległości ↓.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_12_z_18_grudnia_1931_roku,_s._400-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 400.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_6_z_23_marca_1932_roku,_s._224-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 224.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932623-6] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 623.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_28_czerwca_1933_roku,_s._131-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 131.

[CITEREFRybkaStepan2006574-8] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 574.

[CITEREFStratynr_jeniecki_48529-9] Straty ↓, nr jeniecki 48529.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_27_z_19_sierpnia_1922_roku,_s._614-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 19 sierpnia 1922 roku, s. 614.

[CITEREFDindorf-Ankowicz192947-11] Dindorf-Ankowicz 1929 ↓, s. 47.

[12] M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[CITEREFRocznik_Oficerski193240-13] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 40.

[14] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

[15] Odznaczenia w Legionach. „Goniec Polowy Legionów”. Rok II, Nr 14, s. 3, 31 marca 1916. Kowel: Komenda Legionów Polskich. [dostęp 2022-12-08].

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[1]