Janina Korolewicz-Waydowa

Janina Korolewicz-Waydowa
	; Janina Korolewicz-Waydowa (1934)
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1876 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 1955 ; Warszawa
Typ głosu	sopran
Gatunki	opera
Zawód	solistka operowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 12 paź 2020, była oparta na tej wersji.

Janina Korolewicz-Waydowa (ur. 3 stycznia 1876 w Warszawie, zm. 20 czerwca 1955 tamże) – polska śpiewaczka operowa (sopran).

Życiorys

Była uczennicą Walerego Wysockiego w Galicyjskim Towarzystwie Muzycznym we Lwowie, gdzie rozpoczęła karierę sceniczną. Debiutowała w 1893 na scenie Opery Lwowskiej jako Hanna w Strasznym dworze S. Moniuszki. W latach 1898–1902 była solistką Opery Warszawskiej, następnie śpiewała w Operze Berlińskiej, w Operze San Carlo w Lizbonie, Królewskiej Operze w Madrycie,a potem w Wenecji, Bukareszcie, Operze Włoskiej w Odessie, w Kijowie, Petersburgu i Charkowie.

W 1906 w Kijowie wystąpiła u boku Szalapina, śpiewała z nim także później, m.in. w londyńskiej Covent Garden, w Ameryce i w Petersburgu. W 1910 śpiewała w USA i brała udział w zorganizowanym przez Nellie Melbę słynnym tournée gwiazd po Australii. Śpiewała również z Enrico Caruso w Londynie, Nowym Jorku, Chicago, Filadelfii, Bostonie, Cleveland, São Paulo i Minneapolis. Jedenaście lat trwały wielkie triumfy Janiny Korolewicz-Waydowej na największych scenach światowych, w 1913 powróciła na stałe do Polski. W latach 1917–1919 i 1934–1936 obejmowała dyrekcję opery w Warszawie.

Zmarła 20 czerwca 1955 w Warszawie, pochowana jest na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 175-3-25,26)^[1].

Jej repertuar obejmował ponad 70 partii operowych – od koloraturowych (Rozyna w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego) po dramatyczne (Brunhilda w tetralogii Pierścień Nibelunga R. Wagnera). Posiadała także bogaty repertuar pieśniarski i oratoryjno-kantatowy. Kreowała Halkę Moniuszki na jubileuszowym 500., a następnie 600., przedstawieniu; wystawiała ją także za swej dyrekcji w Warszawie po raz tysięczny.

Opublikowała Mój pamiętnik (Wrocław 1958).

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (7 lutego 1955)^[2]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 kwietnia 1947)^[3]
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 22 lutego 1933^[4], 11 listopada 1937^[5])

Przypisy

↑ Cmentarz Stare Powązki: WŁADYSŁAW WAYDA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-01] .
↑ M.P. z 1955 r. nr 50, poz. 507 „za wybitne osiągnięcia artystyczne i zasługi w dziedzinie upowszechnienia muzyki i pieśni polskiej w kraju i za granicą”.
↑ M.P. z 1947 r. nr 59, poz. 435 „za wybitne zasługi na polu krzewienia kultury muzycznej”.
↑ M.P. z 1933 r. nr 46, poz. 59 „za zasługi na polu śpiewactwa polskiego oraz propagandę zagranicą”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia

Józef Kański, Mistrzowie sceny operowej, PWM Edition, 1998.

Linki zewnętrzne

Janina Korolewicz-Wajdowa

[1] Cmentarz Stare Powązki: WŁADYSŁAW WAYDA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-01] .

[2] M.P. z 1955 r. nr 50, poz. 507 „za wybitne osiągnięcia artystyczne i zasługi w dziedzinie upowszechnienia muzyki i pieśni polskiej w kraju i za granicą”.

[3] M.P. z 1947 r. nr 59, poz. 435 „za wybitne zasługi na polu krzewienia kultury muzycznej”.

[4] M.P. z 1933 r. nr 46, poz. 59 „za zasługi na polu śpiewactwa polskiego oraz propagandę zagranicą”.

[5] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]