Jantar (województwo pomorskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jantar
wieś
Ilustracja
Łódź rybacka w przystani morskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

nowodworski

Gmina

Stegna

Liczba ludności (2011)

1008[2]

Strefa numeracyjna

55

Kod pocztowy

82-103[3]

Tablice rejestracyjne

GND

SIMC

0157760

Położenie na mapie gminy Stegna
Mapa konturowa gminy Stegna, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jantar”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Jantar”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jantar”
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego
Mapa konturowa powiatu nowodworskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jantar”
Ziemia54°20′09″N 19°02′00″E/54,335833 19,033333[1]
Strona internetowa

Jantar (niem. Pasewark[4]) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Stegna na pograniczu Mierzei Wiślanej i Żuław Wiślanych, z przystanią morską dla rybaków (pas plaży), przy drodze wojewódzkiej nr 501.

Wieś na szlaku Żuławskiej Kolei Dojazdowej. Leży pomiędzy Mikoszewem a Stegną. Przez te obszary przechodził niegdyś szlak bursztynowy. Co roku w okresie wakacji letnich odbywają się tutaj Mistrzostwa Świata w Poławianiu Bursztynu. W miejscowości działa Stowarzyszenie Rozwoju Miejscowości Jantar, którego głównym celem jest wspieranie wszechstronnego i zrównoważonego rozwoju: społecznego, kulturalnego i gospodarczego miejscowości Jantar.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Słowo „Jantar” pochodzi od litewskiego odpowiednika słowa bursztyn. Pierwsze informacje o miejscowości zostały odnotowane w 1400 roku w księdze Komturstwa malborskiego. W osadzie zlokalizowane były dwie karczmy. Na początku XIV wieku mieszkańcy uczestniczyli w zakładaniu organizacji przeciwpowodziowej – Związku Wałowego. W czasie wielkiej wojny 14091411 Jantar został ograbiony i zdewastowany przez wojska oblegające zamek w Malborku. Po II Pokoju toruńskim wieś stała się własnością miasta Gdańska. W 1903 roku utworzona została publiczna Szkoła Powszechna z sześcioma klasami. W 1945 roku nadano miejscowości nazwę Paców, by w 1947 zmienić ją na Jantar. W 1945 roku założono Szkołę Podstawową.[potrzebny przypis]

Wieś należąca do Mierzei Wiślanej terytorium miasta Gdańska położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim[5].

W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Jantar, po jej zniesieniu w gromadzie Stegna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Jest to miejscowość turystyczna z rozwiniętą bazą noclegową, strzeżonym przez ratowników WOPR kąpieliskiem morskim oraz punktami gastronomicznymi, otoczona lasami iglasto-liściastymi. W Jantarze znajduje się kryta pływalnia, szkoła podstawowa, kościół, staw rybny Polskiego Związku Wędkarstwa. Istnieje pasieka, mini zoo, stadnina koni, szkoła jeździecka. W sezonie letnim miejscowość tętni życiem, w okresie zimowym miejscowość staje się cicha i spokojna, ale pełna spacerowiczów. W miejscowości powstaje nowoczesne osiedle mieszkaniowe. Na plaży organizowany jest Turniej Piłki Nożnej Plażowej o Bursztynowy Puchar.[potrzebny przypis]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 44383
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 376 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  5. Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w.: rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 128.