Jerzy Marek Nowakowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Marek Nowakowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1959
Radom

Podsekretarz stanu w KPRM
Okres

od 1997
do 2001

Ambasador Polski na Łotwie
Okres

od 2010
do 2014

Poprzednik

Maciej Klimczak

Następca

Ewa Dębska

Ambasador Polski w Armenii
Okres

od 2014
do 2017

Poprzednik

Zdzisław Raczyński

Następca

Paweł Cieplak

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Marek Nowakowski (ur. 5 lipca 1959[1] w Radomiu) – polski historyk, dziennikarz, publicysta i polityk, podsekretarz stanu w KPRM (1997–2001), ambasador RP na Łotwie (2010–2014) i w Armenii (2014–2017).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, studiował również na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał stopień doktora w zakresie historii.

Od 1984 pracował jako kierownik działu, a następnie zastępca redaktora naczelnego w „Tygodniku Polskim”. W latach 80. współpracował z „Solidarnością”, od 1988 był jej łącznikiem ze środowiskami opozycyjnymi na Litwie. W latach 1989–1993 kierował Ośrodkiem Studiów Międzynarodowych Senatu RP. W 1991 był doradcą w Kancelarii Prezydenta RP ds. polityki wschodniej. Od 1993 pracował w Polskim Radiu jako dyrektor i redaktor naczelny Programu V PR dla zagranicy. Prowadził program Racja stanu w TVP. Od października 1997 do maja 2001 był podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz głównym doradcą premiera Jerzego Buzka do spraw międzynarodowych. W latach 1996–2000 był wykładowcą w Studium Europy Wschodniej UW[2].

W latach 2001–2002 był wiceprezesem Centrum Stosunków Międzynarodowych. Od 2002 pełnił funkcje zastępcy redaktora naczelnego oraz kierownika działu zagranicznego w tygodniku „Wprost”. W 2007 objął stanowisko prezesa Fundacji Pomoc Polakom na Wschodzie, a także został dyrektorem Centrum Wschodniego Wyższej Szkoły Zarządzania w Warszawie.

22 grudnia 2009 mianowany ambasadorem RP w Republice Łotewskiej[3]. W marcu 2010 przystąpił do wykonywania obowiązków dyplomatycznych[4]. Odwołany z dniem 30 listopada 2014[5]. 4 listopada tegoż roku otrzymał nominację na ambasadora RP w Armenii[6]. Zakończył pełnienie tej funkcji w lipcu 2017[7]. W 2017 zaczął pracować jako ekspert w Warsaw Enterprise Institute, a w 2018 jako wykładowca w Studium Europy Wschodniej UW[2]. W 2020 został prezesem Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego[8].

Jest autorem publikacji dotyczących państw byłego ZSRR, polityki międzynarodowej i polskiej polityki zagranicznej (w tym polityki wschodniej). Publikował m.in. w tygodniku „Newsweek Polska” oraz w „Przewodniku Katolickim”.

W latach 90. działał w Ruchu Stu i Akcji Wyborczej Solidarność, a następnie w Przymierzu Prawicy. Jako jego członek bez powodzenia kandydował do Sejmu RP z listy Prawa i Sprawiedliwości, którego następnie został członkiem. Opuścił PiS w 2007.

Żonaty z reżyserką Jadwigą Nowakowską. Zna biegle języki rosyjski i angielski oraz podstawy języków niemieckiego i francuskiego[9].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Kronika terroru. Ruchy anarchistyczne w RFN 1969–1980, Łódź 1981, ISBN 83-211-0220-4.
  • Walery Sławek (1879–1939). Zarys biografii politycznej, Warszawa 1988, ISBN 83-202-0688-X.
  • Ukraina na zakręcie. Drogi i bezdroża pomarańczowej rewolucji, Warszawa 2005 (współautor), ISBN 83-7436-058-5.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. o treści oświadczeń złożonych przez osoby powoływane lub mianowane na kierownicze stanowiska państwowe przez Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 1998 r. nr 13, poz. 206).
  2. ↑ a b Jerzy Marek Nowakowski, Instytut Bezpieczeństwa i Rozwoju Międzynarodowego [zarchiwizowane 2021-05-08].
  3. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 grudnia 2009 r. nr 110-51-2009 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 1, poz. 5).
  4. ↑ Ārlietu ministrs Māris Riekstiņš ar Polijas vēstnieku pārrunā reģionālās sadarbības stiprināšanu abu valstu interešu īstenošanā, mfa.gov.lv, 12 marca 2010 [zarchiwizowane 2012-08-05] (łot.).
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 listopada 2014 r. nr 110-44-2014 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 82).
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 listopada 2014 r. nr 110-46-2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 84).
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 lipca 2017 r. nr 110.53.2017 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 856).
  8. ↑ Jerzy Marek Nowakowski nowym Prezesem SEA, sea.org.pl, 12 października 2020 [zarchiwizowane 2021-07-25].
  9. ↑ Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 141/, sejm.gov.pl, 23 lipca 2014 [zarchiwizowane 2022-01-06].
  10. ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], lrp.lt [dostęp 2016-09-27] (lit.).
  11. ↑ Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 2004. gada 1.oktobra, president.lv, s. 91 [zarchiwizowane 2017-09-10] (łot.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Marek_Nowakowski&oldid=70556321”