Przejdź do zawartości

Jerzy Muszyński (prawnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Muszyński
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1930
Gródek k. Białegostoku

Data śmierci

8 maja 2024

Przebieg służby
Lata służby

do 1990

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Wojskowa Akademia Polityczna

Stanowiska

szef Katedry

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976–2016)

Jerzy Muszyński (ur. 26 listopada 1930 w Gródku, zm. 8 maja 2024[1]) – polski prawnik i politolog, pułkownik WP, profesor nauk politycznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1957 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat uzyskał w 1961 roku, habilitację w 1967 roku, tytuł profesora nadzwyczajnego w 1976 roku, a tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1985 roku. W latach 1961–1971 był pracownikiem Wojskowego Instytutu Prawniczego funkcjonującego w strukturach Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego. W latach 1971–1990 szef Katedry Współczesnych Doktryn Politycznych na Wydziale Nauk Politycznych WAP.

Równocześnie w latach 1968–1971 pracownik naukowy Instytutu Nauk Społeczno-Politycznych SGGW w Warszawie, a w latach 1971–1985 Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Członek Komitetu Nauk Politycznych PAN, członek Komitetu ds. Krajów Azji, Afryki i Ameryki Południowej PAN (od 1983), członek Komitetu Prognozowania Perspektywicznego Rozwoju Kraju Polska 2000 PAN (od 1984 roku), członek Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, a w latach 1988–1990 Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

Członek Zrzeszenia Prawników Polskich (1958–1970), Związku Walki Młodych (1946–1948), Związku Młodzieży Polskiej (1948–1956), Polskiej Partii Robotniczej (1947–1948) oraz PZPR (1948–1990).

Autor ponad 350 prac z zakresu prawa i politologii. Promotor 31 doktorów oraz ponad 300 magistrów i licencjatów.

Po rozwiązaniu Wojskowej Akademii Politycznej (w 1990 roku) pracował na uczelniach prywatnych, związany m.in. z Wyższą Szkołą Menadżerską w Warszawie oraz Prywatną Wyższą Szkołą Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje książkowe i monografie

[edytuj | edytuj kod]
  • Zasady ustrojowe sądownictwa wojskowego i prokuratury wojskowej w Polsce Ludowej (1964)
  • Przestępstwo wojskowe a przewinienie dyscyplinarne w polskim prawie wojskowym (1967)
  • Prawo karne wojskowe państw socjalistycznych (1967)
  • Socjalizm w państwach środkowej i południowo-wschodniej Europy: społeczno-polityczne problemy rewolucji socjalistycznej i budownictwa socjalizmu (1975)
  • Ideologia i polityka współczesnego lewactwa (1976, współautor)
  • Konfrontacje ideologiczne (1980)
  • Dyktatura proletariatu (1981)
  • Anarchizm. Rzecz o nieziszczalnej wartości (1982)
  • Leninowska koncepcja partii nowego typu: problemy teorii i praktyki (1982)
  • Oblicza współczesności (1983)
  • Teoria naukowego komunizmu a współczesność (1985)
  • Marketing polityczny (1999)
  • Transformacja ustroju politycznego Polski w latach 1989-98 (Wydawnictwo Wyższej Szkoły Zarządzania i Marketingu, 2000)
  • Funkcjonowanie instytucji demokratycznych w Polsce: zarządzanie w samorządach terytorialnych (praca zbiorowa pod redakcją J. Muszyńskiego, 2000)
  • Polskie państwo partyjne (Wydawnictwo Wyższej Szkoły Zarządzania i Marketingu, 2002)
  • Leksykon marketingu politycznego (2001)
  • Prezydentura w Polsce (2002)
  • Teoria marketingu politycznego (2004)
  • Agonia demokracji(2010)
  • Polskie prawo wyborcze (2013)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Muszyński, Warszawa, 13.05.2024 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2024-08-27].
  2. Zasłużeni wykładowcy. pwsbia.edu.pl. [dostęp 2020-04-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]