Jerzy Niemojowski
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Dziedzina sztuki |
literatura |
Ważne dzieła | |
„Anita” |
Jerzy Niemojowski (ur. 8 grudnia 1918 w Nowym Sączu[1] , zm. 31 marca 1989 w Londynie) – polski poeta oraz tłumacz literatury iberoamerykańskiej i anglosaskiej[1] .
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W Nowym Sączu uczęszczał do gimnazjum im. Jana Długosza o profilu klasycznym. W 1937 (jeszcze pod nazwiskiem Jerzy Kłosowski) wraz ze szkolnymi kolegami: Henrykiem Einhornem oraz Zdzisławem Wróblewskim założył grupę literacko-artystyczną „Przełęcz”[2] i redagował pismo młodzieży nowosądeckiej Zew Gór. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[1] . Należał do Klubu Młodych Artystów Krakowa, skupionych wokół pisma Nasz Wyraz[3], na którego łamach publikował swoje wiersze (1938). W 1939 roku jako ochotnik przystąpił do kampanii wrześniowej. W latach 1940–1943 był działaczem podziemia na Podhalu. W marcu 1943 został aresztowany przez Gestapo. Do 1945 był więźniem obozów koncentracyjnych Heidelager (Pustków), Sachsenhausen (obecnie dzielnica Oranienburga w Brandenburgii) i Mittelbau-Dora w Turyngii[1] . W czasie ewakuacji obozu Dora przez Niemców, zbiegł i zmienił nazwisko na Niemojowski[4]. Do 1947 roku przebywał w amerykańskiej strefie okupacyjnej w Niemczech, gdzie nakładem Związku Wychodźstwa w Hanowerze ogłosił swoje pierwsze zbiory poezji i prozy.
W 1947 wyemigrował do Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył Szkołę Handlu Zagranicznego w Londynie[1] oraz studiował na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu Londyńskiego. Od 1951 r. pracował jako urzędnik kolei brytyjskich i działacz związków zawodowych. Równolegle publikował swoją poezję i przekłady z angielskiego, hiszpańskiego i portugalskiego. Jednym z najważniejszych przekładów było tłumaczenie poematów T.S Eliota, wydane wraz z własnym esejem pt. „Teoretyczne rozważania i praktyka przekładu poetyckiego”, ważnym dla poznania poetyckich założeń Niemojowskiego[3]. Przez pewien czas związany z londyńską grupą poetycką „Kontynenty”. Jego liryki zamieszczono w antologii tej grupy „Opisane z pamięci”. Pierwsze książki drukował w Hannowerze, wśród nich – dramat wierszem „Wyszywane orłami”.
W 1938 napisał zaginiony „Taniec z pochodniami”. W 1949 powstała „Anita”, wyróżniona w 1953 na konkursie w Chicago. Dwie pierwsze sztuki „na tematy polskie” miały korespondować z dwoma sztukami „na tematy antyczne”, niedokończoną „Ismeną” i projektowaną „Tragedią pana Minotaura z Knossos”. „Anita” to wydobyty z rękopisu, nigdy nie grany, „utwór wysoce kontrowersyjny”, tragedia w typie Eliotowskim, rygorystycznie przestrzegająca jedności czasu, miejsca i akcji, napisana białym trzynastozgłoskowcem[5]. Pracował również nad antologią wierszy poetów-kombatantów z II wojny światowej. Nie została ona wydana, jego pracę przerwała nagła śmierć w 1989.
Członek Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie.
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]- Zmartwychwstanie zabitych. Nivola Hanower, 1946[1]
- Wyszywane orłami: Dramat, 1946[1]
- Najkosztowniejszy poemat, Hanower, 1946[1]
- Karta poetycka, Londyn, 1955
- Źrenice. Dwa arkusze poezji 1956[1]
- Epigramaty, Londyn, Oficyna Poetów i Malarzy, 1963[1]
- Opisane z pamięci, Warszawa 1965, PIW, opr. A. Lam – wybrane liryki
- Koncert na głos kobiecy, Warszawa: „Czytelnik”, 1967[1]
- Karnet indygowłosej, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1970[1]
- Appassionata, Czytelnik 1971[1]
- Wiersze wczesne wybrane, wybór i wstęp Ryszard Matuszewski, Warszawa, „Czytelnik”, 1983[1]
- Kawalkady piekła, Kraków/Wrocław: Wydaw. Literackie, 1985
- Posępne wina, Warszawa: „Czytelnik”, 1993
- Rdzeniom goryczy, Warszawa: „Czytelnik”
Tłumaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Maska i pieśń: antologia poezji, Ezra Pound, Monachium: Elisabeth Kottmeier i Igor J. Kostecki, 1960[1]
- Ewokacje: krótka antologia poezji Ameryki Iberyjskiej, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1968[1]
- Szkice krytyczne, wybrała, przeł. i wstępem opatrzyła Maria Niemojowska, wiersze przeł. Jerzy Niemojowski, Edward Porębowicz, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972
- Surowe sonety, Igor Kostecki, 1976[1]
- Poematy, Thomas Stearns Eliot, przekł. i szkic o teorii i praktyce przekładu poetyckiego Jerzego Niemojowskiego., Londyn: nakładem prywatnym, 1978[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Lisowski 1985 ↓.
- ↑ „Słownik biobibliograficzny” Współcześni Polscy Pisarze i Badacze Literatury, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne SA, tom IX, Warszawa 2004, s. 300
- ↑ a b Za: Ryszard Matuszewski, Wspomnienie 1989
- ↑ Za: https://web.archive.org/web/20160304004003/http://saczopedia.wmediach.pl/glossary/niemojowski-jerzy/
- ↑ Za: http://lubimyczytac.pl/autor/41733/jerzy-niemojowski
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
- Jerzy Niemojowski: Kawalkady piekła. Nota o autorze. Krzysztof Lisowski (red.). Wydawnictwo Literackie, 1985, s. 2. ISBN 83-08-01393-7.
- Polscy poeci
- Polscy tłumacze literatury angielskojęzycznej
- Urodzeni w 1918
- Zmarli w 1989
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Ludzie związani z Podhalem
- Polscy tłumacze literatury hiszpańskojęzycznej
- Polscy tłumacze literatury portugalskiej
- Więźniowie KL Mittelbau-Dora
- Więźniowie KL Sachsenhausen
- Londyńska Polonia
- Ludzie urodzeni w Nowym Sączu