Przejdź do zawartości

Jerzy Snopek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Snopek
Ilustracja
Jerzy Snopek (8.12.2016)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1952
Wrząca

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

28 czerwca 1993 – literaturoznawstwo
Polska Akademia Nauk

nauczyciel akademicki
szkoła wyższa

Warszawska Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Bolesława Prusa

Stanowisko

Prorektor

Okres zatrudn.

2002–2012

instytucja naukowa

Polska Akademia Nauk - Instytut Badań Literackich - Zespół Europeistyki Literackiej

Okres zatrudn.

1995–2006

uniwersytet

Uniwersytet im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie

Okres zatrudn.

1985–1990

Ambasador RP na Węgrzech
Okres spraw.

16 listopada 2016–31 marca 2022

Poprzednik

Roman Kowalski

Następca

Sebastian Kęciek

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Złoty Węgierski Krzyż Zasługi (cywilny)

Jerzy Snopek (ur. 3 sierpnia 1952[1][2] we Wrzącej[3]) – polski historyk literatury i kultury, tłumacz, dyplomata, nauczyciel akademicki i działacz społeczny. Doktor habilitowany nauk humanistycznych[4]. Profesor nadzwyczajny PAN i WWSH[5]. Ambasador RP na Węgrzech (2016–2022)[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Tamże się także doktoryzował[6]. 28 czerwca 1993 uzyskał w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa (specjalność: literaturoznawstwo) na podstawie pracy Prowincja oświecona. Kultura literacka Ziemi Krakowskiej w dobie Oświecenia 1750–1815[7].

Prowadził wykłady z literatury polskiej na Uniwersytecie im. Loranda Eotvosa w Budapeszcie (1985–1990). Uczestniczył w projektach badawczych mających prowadzić do utworzenia studiów literaturoznawczych na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Budapeszcie oraz współpracował z Zespołem Badań nad Kulturą Europy Środkowo-Wschodniej. Po powrocie piastował funkcję sekretarza Węgierskiego Instytutu Kultury w Warszawie (1991–1997), a także pracował jako dyrektor naukowy w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (1995–2006) i założył w nim Zespół Europeistyki Literackiej[4][8].

Gościnnie wykładał na Katolickim Uniwersytecie Pazmanya w Piliscsaba koło Budapesztu (1997–1998). W 2000 należał do założycieli Fundacji Akademia Humanistyczna, w której później został wiceprezesem zarządu. W 2002 został współzałożycielem Warszawskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej im. Bolesława Prusa, w której w ciągu dziesięciu lat wykładał, zajmując stanowiska: profesora nadzwyczajnego, dziekana, a pod koniec prorektora. Od 2002 działał w Fundacji na Rzecz Utrzymania Spuścizny po Stefanie Żeromskim[4][8].

28 października 2016 Minister Spraw Zagranicznych Witold Waszczykowski w imieniu Prezydenta RP Andrzeja Dudy wręczył mu nominację na ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej na Węgrzech[4]. Stanowisko objął 16 listopada 2016[8]. Odwołany z dniem 31 marca 2022[9].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Autor książek na temat kultury polskiej i węgierskiej różnych epok. Opublikował około 400 esejów, recenzji, artykułów i rozpraw. Na Węgrzech wydał m.in. tom polskich podań i legend pt. Śpiący rycerze. Przetłumaczył ponad 20 tomów poezji i prozy węgierskiej oraz Konstytucję Węgier[4].

Opublikował m.in.:[2]

  • Polacy w węgierskiej Wiośnie Ludów 1848–1849 : „Byliśmy z Wami do końca”, István Kovács; przeł. oraz posł. opatrzył Jerzy Snopek, Warszawa 1999
  • Węgry – Polska w Europie Środkowej: historia – literatura: księga pamiątkowa ku czci profesora Wacława Felczaka / pod red. Antoniego Cetnarowicza, Csaby G. Kissa, Istvána Kovácsa ; [tł. tekstów węg. Jerzy Snopek], Instytut Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1997
  • Węgry: zarys dziejów i kultury, Jerzy Snopek, Warszawa 2002
  • Strażnik pamięci w czasach amnezji: Węgrzy o Herbercie, wyboru dokonał Csaba Gy. Kiss ; przełożył, opracował i wstępem opatrzył Jerzy Snopek, Warszawa 2008
  • Objawienie i oświecenie: z dziejów libertynizmu w Polsce, Jerzy Snopek, Polska Akademia Nauk. Instytut Badań Literackich, Wrocław 1986

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Snopek. monitorfirm.pl. [dostęp 2017-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-19)]. (pol.).
  2. a b Snopek, Jerzy (1952- ). Katalog Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu. [dostęp 2017-02-05]. (pol.).
  3. Bogusław Wróblewski (red.), Noty o autorach, „Akcent”, 2 (136), akcentpismo.pl, 2014, s. 192, ISSN 0208-6220 [dostęp 2021-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-17].
  4. a b c d e f g h i j k Biuro Rzecznika Prasowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych: Nominacje dla ambasadorów w Stanach Zjednoczonych i na Węgrzech. Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 2016-10-28. [dostęp 2017-02-05]. (pol.).
  5. Profesor Jerzy Snopek ambasadorem RP na Węgrzech. Warszawska Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Bolesława Prusa. [dostęp 2017-02-05]. (pol.).
  6. Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 41/ [online], www.sejm.gov.pl, 4 października 2016 [dostęp 2018-10-15].
  7. Prowincja oświecona. Kultura literacka Ziemi Krakowskiej w dobie Oświecenia 1750-1815 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2017-02-05].
  8. a b c Ambasador Jerzy Snopek. Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. [dostęp 2017-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-12)]. (pol.).
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 2022 r. nr 110.7.2022 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2022 r. poz. 389).
  10. Ambasador na medal. Polski ambasador na Węgrzech odznaczony [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2018-10-15] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]