Przejdź do zawartości

Jerzy Wojtowicz (inżynier)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Waldemar Wojtowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1929
Gruczno

Data i miejsce śmierci

4 sierpnia 2014
Toruń

Zawód, zajęcie

inżynier, historyk, numizmatyk, nauczyciel

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Jerzy Waldemar Wojtowicz (ur. 31 sierpnia 1929 w Grucznie, zm. 4 sierpnia 2014 w Toruniu) – polski inżynier, historyk, numizmatyk i nauczyciel.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jako uczeń Gimnazjum Ogólnokształcącego w Świeciu przynależał do Pomorskiej Drużyny Harcerzy im. Tadeusza Kościuszki[1].

Jerzy Wojtowicz - harcerstwo

Absolwent Liceum Mechanicznego w Grudziądzu i Wydziału Mechanicznego Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Bydgoszczy, którą ukończył z tytułem inżyniera mechanika. Pracę zawodową podjął w Pomorskich Zakładach Wytwórczych Aparatury Niskiego Napięcia w Toruniu (obecnie Apator S.A.) w 1951.

Jerzy Wojtowicz - lata szkolne

Obejmował kolejno stanowiska: planisty, technologa - konstruktora urządzeń produkcyjnych, kierownika sekcji modernizacji i postępu technicznego, kierownika działu rozwoju techniki, szefa kontroli jakości, w międzyczasie pełniąc funkcje: sekretarza, skarbnika i zastępcy przewodniczącego w Zarządzie KZ Apator (19581968). W latach 19571978 pracował jako nauczyciel przedmiotów technicznych. Od 1980 członek NSZZ „Solidarność”. Po przejściu na emeryturę w 1990 działał w Polskim Towarzystwie Numizmatycznym, a także w Kole Seniorów SIMP w Toruniu (zostając jego prezesem w 1998)[2].

Pełnione funkcje organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Wywodzi się z rodu pieczętującego się herbem Lubicz, pochodzącego z wołyńskich Wojtowic[3]. Pradziadek Jerzego, Karol, walczył w powstaniu styczniowym w oddziale gen. Mariana Langiewicza z Tarłowa. Jego dziadek, Józef Wojtowicz, był właścicielem dziedzicznej części wsi Ulów, a w okresie młodości służył w Armii Imperium Rosyjskiego, w 13. Narewskim Pułku Huzarów[4].

Jerzy Wojtowicz przed Ulowem

Jego ojciec, Wawrzyniec, pełnił funkcję Sekretarza Urzędu Gminy Lniano w okresie międzywojennym. Jerzy był najstarszym dzieckiem z czworga rodzeństwa. Ożenił się z Ireną Krauze, córką powstańca wielkopolskiego, oficera WP i jednego z dowódców w Bitwie nad Bzurą, zamordowanego w listopadzie 1939 r. przez Selbstschutz w ramach operacji Intelligenzaktion, por. Mariana Krauzego. Miał dwóch synów: Leszka Jerzego i Piotra Mariana.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Źródło: Archiwum Związku Harcerstwa Polskiego, zaświadczenie nr 2870
  2. Źródło: Archiwum SIMP, nr 7513
  3. Źródło: Centralne Państwowe Archiwum Historyczne Ukrainy w Kijowie, nr 0538
  4. Źródło: Państwowe Archiwum w Kielcach

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Centralne Państwowe Archiwum Historyczne Ukrainy w Kijowie, nr 0538
  • Archiwum SIMP, nr 7513