Jezioro Karaśne
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
8,7 ha |
| Głębokość • maksymalna |
|
Położenie na mapie gminy Urszulin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu włodawskiego  | |
 51°25′56,5″N 23°06′23,4″E/51,432361 23,106500
| |
Jezioro Karaśne – jezioro eutroficzne[1], najmniejsze jezioro położone na terenie Poleskiego Parku Narodowego (gmina Urszulin, powiat włodawski, województwo lubelskie).
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jezioro należy do zanikających[2]. W latach 50. XX wieku miało powierzchnię 7 hektarów, jednak badania z 1994 wykazały zmniejszenie się powierzchni lustra wody do 2,7 hektara, z tendencją do dalszego kurczenia. Misa jeziorna jest płaska, wyścielona namułami organicznymi o dużej miąższości. Głębokość maksymalna wynosi 0,45 m, jednak najczęściej oscyluje w granicach 0,25-0,35 m. W wodzie rozpuszczone są substancje humusowe, więc jest ona słabo przezroczysta. Dostęp z brzegów jest utrudniony (szuwary i torfowiska ze wszystkich stron)[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Akwen otoczony był pierścieniem splei o szerokości około 120-130 m, porośniętej torfowcami i niską roślinnością. W latach 70. XX wieku został mocno odwodniony, w wyniku czego zewnętrzne partie splei osiadły na gytii dennej[2].
W 1994 w jeziorze i na przyległym terenie stwierdzono występowanie roślin w pięciu klasach, dwunastu zespołach i jednym zbiorowisku roślinnym. Nie odbiegały one od wyników fitocenotycznych z innych rejonów Polski. Z uwagi na wypłycenie akwenu nie ma tu warunków dla znacznego rozwoju roślinności wodnej. największe rozprzestrzenienie wykazuje asocjacja Charetum vulgaris. Dobre warunki do rozwoju ma natomiast roślinność szuwarowa (szuwar właściwy w trzech zespołach: Scirpetum lacustris, Typhetum latifoliae oraz Equistetum limosi oraz szuwar turzycowy także w trzech zespołach: Caricetum gracilis, Caricetum rostratae i Caricetum paradoxae). Otacza ona całe jezioro nieregularnym pasem. Od wschodu i południowego wschodu do akwenu przylegają łąki zespołu Molinietum medioeuropaeum[1].
Na terenie jeziora i przyległych obszarów oznaczono sześć roślin rzadkich. Były to: kruszczyk błotny (dość liczny w północnej i wschodniej części), buławnik czerwony (pojedyncze okazy w północnej części), gniadosz królewski (pojedyncze okazy), rosiczka okrągłolistna (masowo na torfowiskach), wierzba lapońska (kilka sztuk) i torfowiec frędzlowany (dość rzadki)[1].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
W odległości ok. 250 m na wschód od jeziora przebiega 
czerwony szlak turystyczny z Urszulina do Starego Załucza.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Piotr Sugier, Zygmunt Popiołek, Roślinność wodna i przybrzeżna jezior Poleskiego Parku Narodowego na tle warunków siedliskowych. Jezioro Karaśne, w: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Lublin, vol. L, 3, 1995, s. 55-69
- ↑ a b Tadeusz J. Chmielewski, Beata Sielewicz, Iwona Butrym: Zmiany strukturalne i funkcjonalne ekosystemów jeziornych na tle zmian struktury ekologiczne rejonu Poleskiego Parku Narodowego w ciągu ostatnich 40 lat. W: Stanisław Radwan (red.): Ochrona ekosystemów wodnych w Polskim Parku Narodowym i jego otulinie. Lublin: Akademia Rolnicza w Lublinie. Towarzystwo Wolnej Wszechnicy Polskiej Oddział w Lublinie, 1995, s. 100. ISBN 83-86172-13-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz J. Chmielewski, Beata Sielewicz, Iwona Butrym: Zmiany strukturalne i funkcjonalne ekosystemów jeziornych na tle zmian struktury ekologiczne rejonu Poleskiego Parku Narodowego w ciągu ostatnich 40 lat. W: Stanisław Radwan (red.): Ochrona ekosystemów wodnych w Polskim Parku Narodowym i jego otulinie. Lublin: Akademia Rolnicza w Lublinie. Towarzystwo Wolnej Wszechnicy Polskiej Oddział w Lublinie, 1995, s. 100. ISBN 83-86172-13-4.
- Poleski Park Narodowy. Mapa turystyczna. Skala 1:40.000. Wyd. I. Kraków: Wydawnictwo Kartograficzne Compass, 2012. ISBN 978-83-7605-260-1.