John Wayne Gacy

John Wayne Gacy

John Wayne Gacy z Rosalynn Carter w 1978 roku
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1942 Chicago
Data i miejsce śmierci	10 maja 1994 Crest Hill
Przyczyna śmierci	Egzekucja przez wstrzyknięcie trucizny
Zawód, zajęcie	Przedsiębiorca budowlany

John Wayne Gacy Jr (ur. 17 marca 1942 w Chicago, zm. 10 maja 1994 w Crest Hill) – amerykański seryjny morderca i gwałciciel działający w Chicago w latach 1972–1978. Jego ofiarami stało się w sumie 33 młodych mężczyzn i chłopców. Słynął z tego, że występował charytatywnie jako klaun. Aresztowano go w 1978, skazano na śmierć w 1980, a wyrok wykonano 10 maja 1994.

Życiorys

Mieszkał na przedmieściach Chicago wraz z rodzicami i dwójką sióstr. Jego dziadkowie pochodzili z Polski pod zaborami (oryginalne nazwisko Gatza lub Gaca). Dzieciństwo Gacy’ego nie przebiegało spokojnie – jego ojciec nadużywał alkoholu i często bił swoje dzieci; chłopiec padł także ofiarą molestowania seksualnego. John w wieku 11 lat został uderzony huśtawką prosto w głowę, co spowodowało u niego krwiaka mózgu, wykrytego dopiero pięć lat później.

Gacy był przenoszony ze szkoły do szkoły, gdyż miał problemy z nauką. W pewnym momencie rzucił szkołę i przeniósł się do Las Vegas. Tam zatrudnił się w zakładzie pogrzebowym. Parę miesięcy później niezadowolony ze swojej pracy wrócił do Chicago, gdzie ukończył studia menedżerskie. Wkrótce znalazł pracę w jednej z dobrze prosperujących firm odzieżowych.

W 1964 ożenił się ze współpracownicą Marilyn Myer. W niedługim czasie para przeprowadziła się do Waterloo w stanie Iowa, gdzie John dostał pracę w restauracji teścia (należącej do sieci KFC), którą zresztą później otrzymał na własność. Tym sposobem John stał się jednym z najbardziej szanowanych obywateli miasta.

Sielskie życie nie trwało długo. Już w 1968 miał problemy z tytułu molestowania seksualnego dzieci. Było to dużym zaskoczeniem dla jego żony, z którą miał już dwójkę potomstwa. Został uznany winnym zachowań homoseksualnych (ang. sodomy) i skazany na pobyt w więzieniu na 10 lat, ale w nagrodę za dobre sprawowanie zwolniono go po 18 miesiącach.

W 1975 John założył własne przedsiębiorstwo budowlane i ponownie się ożenił, tym razem jego wybranką była koleżanka z czasów szkolnych. Para przeprowadziła się do Des Plaines na przedmieściach Chicago. Gacy miał talent do interesów – doskonale prowadził firmę, oszczędzał mnóstwo pieniędzy, zatrudniając młodych chłopców (pięciu z nich padło później jego ofiarą). W wolnych chwilach przebierał się za klauna i dawał przedstawienia dla dzieci w okolicznych szpitalach; udzielał się również charytatywnie i należał do Partii Demokratów. Organizował ponadto polonijną paradę w Chicago.

W marcu 1976 druga żona wystąpiła o rozwód – mąż odmawiał bowiem współżycia z nią, realizując się seksualnie z męskimi prostytutkami.

Zbrodnie

Obraz klauna autorstwa Gacy’ego

12 grudnia 1978 zaginął Robert Piest, którego ostatni raz widziano w towarzystwie Johna. Policja dowiedziała się, że Gacy już kilka razy był aresztowany za napaść na młodych chłopców, dlatego też szybko dostała pozwolenie na rewizję jego domu. Na terenie posesji znaleziono 29 rozkładających się ciał; policjanci odkryli również sygnet należący do zaginionego wcześniej Johny'ego Szyca. Wobec coraz większej liczby dowodów John zaczął zeznawać oraz postanowił pokazać, gdzie leży reszta ciał.

Śmierć z jego rąk poniosły prawdopodobnie 33 osoby. Większość ciał zakopał na terenie swojej posesji, a część wrzucił do pobliskiej rzeki. Sześć z nich było w tak zaawansowanym stopniu rozkładu, że nie zidentyfikowano ich. Ofiarami Gacy’ego były głównie męskie prostytutki, ale zwabił też kilkoro dzieci z przystanków autobusowych.

Większości ofiar zakładał kajdanki pod pretekstem pokazania sztuczek magicznych, potem je ogłuszał, gwałcił i brutalnie mordował. Gacy utrzymywał, że ma trzy oblicza: John Klaun, John Biznesmen oraz John Morderca, zwany Jackiem Harleyem. Utrzymywał również, że jest chory psychicznie, jednak lekarze uznali, że podczas popełniania zbrodni był w pełni świadomy swych czynów.

Proces i egzekucja

Proces rozpoczął się 6 lutego 1980. Powołano 100 świadków. Obrońca Johna zgłaszał niepoczytalność klienta, jednak ława przysięgłych odrzuciła tę wersję. W ciągu dwóch godzin udowodniono mu winę. Morderca nie wyraził skruchy; stwierdził, że nie przywróciłby życia żadnej ze swoich ofiar. Przed wykonaniem wyroku (zastrzyk trucizny) powiedział strażnikowi, że „może go pocałować w dupę”.

W dniu egzekucji Gacy’ego miały miejsce w USA demonstracje, podczas których ludzie cieszyli się, że morderca został stracony. Po stwierdzeniu zgonu z czaszki zabójcy usunięto mózg i przekazano go pracownikom naukowym. Chcieli oni sprawdzić, czy mózg seryjnego mordercy różni się w jakiś sposób od zwyczajnego. Faktu takiego jednak nie stwierdzono.

Ofiary Gacy’ego

Chicago

Lokalizacja Chicago na mapie Stanów Zjednoczonych

Za jedną z ofiar Gacy’ego uznawany był przez lata Harold Wayne Lovell, który zaginął w maju 1977, jednak odnalazł się w roku 2011.

Lp.	Ofiara	Wiek	Data
1.	Timothy McCoy	16	3 stycznia 1972
2.	Niezidentyfikowany	14–18	styczeń 1974
3.	John Butkovitch	17	29 lipca 1975
4.	Darrell Sampson	18	6 kwietnia 1976
5.	Randall Reffett	15	14 maja 1976
6.	Samuel Stapleton	14	14 maja 1976
7.	Michael Bonnin	17	3 czerwca 1976
8.	William Carroll	16	13 czerwca 1976
9.	Niezidentyfikowany	22–30	13 czerwca 1976
10.	Rick Johnston	17	6 sierpnia 1976
11.	James Haakenson	16	5 sierpnia 1976
12.	Niezidentyfikowany	17–21	5 października 1976
13.	Michael Marino	14	24 października 1976
14.	Kenneth Parker	16	24 października 1976
15.	Niezidentyfikowany	21–27	24 października 1976
16.	William Bundy	19	26 października 1976
17.	Wayne Alexander	21	grudzień 1976
18.	Gregory Godzik	17	12 grudnia 1976
19.	John Szyc	19	20 stycznia 1977
20.	Jon Prestidge	20	15 marca 1977
21.	Niezidentyfikowany	17–21	marzec 1977
22.	Matthew Bowman	19	5 lipca 1977
23.	Robert Gilroy	18	15 września 1977
24.	John Mowery	19	25 września 1977
25.	Russell Nelson	21	17 października 1977
26.	Robert Winch	16	10 listopada 1977
27.	Tommy Boling	20	18 listopada 1977
28.	David Talsma	19	9 grudnia 1977
29.	William Kindred	19	16 lutego 1978
30.	Timothy O'Rourke	20	16 czerwca 1978
31.	Frank Landingin	19	4 listopada 1978
32.	James Mazzara	21	24 listopada 1978
33.	Robert Piest	15	11 grudnia 1978

Nawiązania w kulturze

Postaci mordercy poświęcone były filmy:

• amerykański film biograficzny Złapać mordercę (To Catch a Killer) z 1992, w reżyserii Erica Tilla.
• amerykański film biograficzny Gacy (2003), w reżyserii Clive'a Saundersa.
• "Szanowny panie Gacy" (2010)
• "Potwór w rodzinie" Sezon 1 odc.2 (2015)

Biografię Gacy’ego przedstawił Sufjan Stevens w utworze John Wayne Gacy Jr z płyty Illinois (2005), wyprowadzając jego zbrodnicze skłonności od okresu dzieciństwa. Postać mordercy jako klauna w czerwono-białym kostiumie znajduje się też w ilustracjach do płyty.

Postać Gacy’ego była też inspiracją dla kilku bohaterów w serialu American Horror Story: Freak Show (klaun Twisty) oraz Hotel (postać samego Gacy’ego). W obie postaci wcielił się John Carroll Lynch.

Egzekucja oraz jedno z morderstw Gacy'ego były ukazane w 10 odcinku miniserialu Netflixa: Dahmer – Potwór: Historia Jeffreya Dahmera opowiadającym o seryjnym mordercy Jeffrey'u Dahmerze

Jeden z pierwszych muzyków zespołu Marilyn Manson (zespół muzyczny) Stephen Gregory Bier Jr. przybrał pseudonim artystyczny "Madonna Wayne Gacy". Powstał on z połączenia imienia gwiazdy muzyki pop oraz nazwiska seryjnego mordercy, co jest charakterystyczne dla członków tego zespołu.