Julian Józef Biały
Prezbiter | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Proboszcz parafii w Sarbiewie | |
Okres sprawowania |
1911-1924 |
Proboszcz parafii w Chrostkowie | |
Okres sprawowania |
1929-1941 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Prezbiterat |
1884 |
Julian Józef Biały (ur. 8 marca 1861 w Łuniewie Wielkim, zm. 23 czerwca 1941 w Rypinie) – ksiądz rzymskokatolicki[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Feliksa i Emilii z Wyszomirskich. Wychował się w domu rodziców, prowadzących trzywłókowe gospodarstwo. Wykształcenie podstawowe uzyskał w miejscowej szkole powszechnej, a gimnazjalne w Łomży.
Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości zgłosił się do Seminarium Duchownego w Płocku. W czerwcu 1884 przyjął święcenia kapłańskie. Jako neoprezbiter pracował w wikariacie w Rzekuniu, a od 1890 w Wyszogrodzie. W 1901 otrzymał probostwo w Malużynie. W 1902 przeniósł się do Gralewa. Od 23 grudnia 1911 był proboszczem w Sarbiewie, od 1924 w Sońsku, a od 1929 w Chrostkowie. W 1934 obchodził złoty jubileusz kapłaństwa.
W październiku 1939, wraz z księdzem wikarym Adamcem, został aresztowany przez Niemców i wywieziony do Lipna. Następnego dnia został przewieziony do Torunia i osadzony w forcie VII. Skrajne warunki higieniczne, wilgoć i złe odżywianie spowodowały ciężką chorobę księdza. Ponieważ dłuższy czas nie następowała żadna poprawa w stanie zdrowia, został zwolniony z więzienia.
Powrócił do Chrostkowa lecz zamieszkał na wsi u gospodarzy. Plebania była zajęta przez żandarmerię. Jak twierdził ks. Piusiński: „Sińce, jakie miał na ciele po powrocie z Torunia, a także szykany miejscowych Niemców przyczyniły się do szybkiego zgonu księdza”. Zmarł 23 czerwca 1941 w szpitalu w Rypinie.
Pochowany na cmentarzu w Chrostkowie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Martyrologium. martyrologium.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-14)]. (pol.) [dostęp 2011-12-16]