Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku

	Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku; Seminarium Plocense
	Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku; Seminarium Plocense
Data założenia	6 maja 1710
Typ	Instytucja Kościoła katolickiego
Patron	Stanisław Kostka, Antoni Julian Nowowiejski, Leon Wetmański
Państwo	Polska
Adres	ul. abp. A. J. Nowowiejskiego 2; 09-400 Płock
Liczba studentów	30
Rektor	ks. dr Marek Jarosz
	Położenie na mapie Płocka Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku
	Położenie na mapie Polski Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku
	52°32′53,4480″N 19°41′03,0480″E/52,548180 19,684180
	Strona internetowa

Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku – seminarium diecezji płockiej Kościoła rzymskokatolickiego kształcące obecnie 27 alumnów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze seminarium duchowne diecezji płockiej powstało 9 września 1594 roku w Pułtusku, ale konieczne było wybudowanie seminarium w mieście diecezjalnym. Stało się to możliwe dzięki znacznemu legatowi finansowemu sufragana chełmińskiego Seweryna Szczuki. W dniu 6 maja 1710 roku, bp Ludwik Załuski wydał akt erekcyjny nowej uczelni. Faktycznie zajęcia rozpoczęły się dopiero w 1717 roku, bowiem tyle czasu zajęło wznoszenie nowego budynku. 8 listopada 1864 r. władze rosyjskie nakazały kasatę seminarium, 30 czerwca 1865 r. odbyła się ostatnia sesja księży profesorów. Odtąd w diecezji działa już tylko seminarium w Płocku. 25 września 1925 r. Rada Ministrów II Rzeczypospolitej Polskiej nadała seminarium płockiemu status uczelni wyższej.

9 grudnia 1939 roku gmachy szkoły zostały zarekwirowane przez Niemców na własne cele. Od 1946 r. w części gmachów seminarium mieściła się szkoła podstawowa i baza samochodowa.

Dawny stan prawny i majątkowy szkoły powrócił na fali zmian ustroju. W 1991 r. Jan Paweł II przybył do Płocka i zatrzymał się przed pomnikiem abpa A. J. Nowowiejskiego przed gmachem Seminarium Duchownego. W październiku 2000 roku, seminarium zawarło umowę z Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, jej klerycy stali się pełnoprawnymi studentami Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Działalność[edytuj | edytuj kod]

W Seminarium działają dwa zespoły muzyczne: Hodos i Fraters, a także inne agendy: koła miłosierdzia, misyjne, naukowe, historyczne, teatralne, schola, reprezentacje sportowe, grupa powołaniowa, Asysta Biskupia i grupa medialna oraz grupy formacyjne: Ruch Światło-Życie, Krucjata Wyzwolenia Człowieka, Focolari, Wojsko Gedeona i Odnowa w Duchu Świętym. Istnieje też seminaryjna prasa: „Sursum Corda” (wydawana od 1927 roku), „Misyjny Szlak” oraz „Żyć Liturgią”.

Przełożeni[edytuj | edytuj kod]

Rektor: ks. dr Marek Jarosz
Wicerektor: ks. mgr Andrzej Pieńdyk
Prefekt: ks. mgr Radosław Zawadzki
Ojciec duchowny: ks. mgr Wojciech Kruszewski
Dyrektor administracyjny: ks. dr Grzegorz Adamiak

Poczet rektorów (od 1865)[edytuj | edytuj kod]

ks. Franciszek Grabowski (1865–1867)
ks. Gracjan Rzewuski (1867–1874)
ks. Ignacy Smoleński (1874–1877)
ks. Kazimierz Weloński (1877–1901)
ks. Antoni Julian Nowowiejski (1901–1908)
ks. Adolf Szelążek (1908–1918)
ks. Piotr Borniński (1918–1927)
ks. Józef Umiński (1927–1930)
ks. Franciszek Klimkiewicz (1930–1941)
ks. Feliks Słonicki (1945–1949)
ks. Wacław Jezusek (1949–1963)
ks. Marceli Molski (1963–1973)
ks. Tadeusz Rutowski (1974–1984)
ks. Wojciech Góralski (1984–1986)
bp Andrzej Suski (1986–1991)
ks. Romuald Jaworski (1991–1999)
ks. Ireneusz Mroczkowski (1999–2005)
ks. Bogdan Czupryn (2005–2007)
ks. Mirosław Kosek (2007–2012)
ks. Marek Jarosz (2012–)

Niektórzy z absolwentów[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna strona seminarium