Przejdź do zawartości

Karol Studziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Studziński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1828
Kraków

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

15 marca 1883
Warszawa

Instrumenty

altówka

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, altowiolista

Karol Studziński (ur. 24 stycznia 1828 w Krakowie, zm. 15 marca 1883 w Warszawie[1][2]) – polski kompozytor i alowiolista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Marcina[2], brat Piotra i Wincentego[1]. Był uczniem Wincentego Gorączkiewicza[1][2]. Początkowo działał w Krakowie, następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie był członkiem kwartetu smyczkowego Apolinarego Kątskiego i altowiolistą w orkiestrze Teatru Wielkiego[1][2]. W latach 1864–1868 był wykładowcą śpiewu zbiorowego i solfeżu w Warszawskim Instytucie Muzycznym[1][2]. W 1856 roku założył kwartet męski, z którym wykonał uwerturę do opery Czarodziejski flet[2].

Skomponował 2 msze i szereg pieśni, m.in. Do róży na sopran solo i 4-głosowy chór mieszany[1][2]. Opublikował podręczniki Początki śpiewu (1871) i Studia odnoszące się do sposobów śpiewania (1878)[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 846. ISBN 978-83-01-13410-5.
  2. a b c d e f g h Słownik muzyków polskich. T. 2. M–Z. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1964, s. 212.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]