Kazimierz Sikorski (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Sikorski
Ilustracja
Dzień Żołnierza, 15 sierpnia 2002
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1951
Czaplinek

Przebieg służby
Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

8 pułk zakłóceń radiowych
Wojskowa Akademia Łączności ZSRR
Akademia Sztabu Generalnego
• Szkoła Wojenna Sił Lądowych Carlisle
• Akademia Obrony NATO
• Wright-Patterson AFB, USA

więcej patrz tekst

Stanowiska

• dowódca plutonu zakłóceń KF
• dowódca kompanii dowodzenia
• starszy oficer Oddziału Walki Radioelektronicznej
• adiunkt personelu dydaktyczno-naukowego w AON
• główny specjalista ds. integracji z europejskimi systemami bezpieczeństwa w Departamencie Systemu Obronnego MON
• radca ambasady RP – szef wydziału polityki obronnej oraz współpracy wojskowej z NATO i UZE
• doradca Szefa BBN

więcej patrz tekst

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Złoty za Długoletnią Służbę Medal „Pro Memoria” Legionista Legii Zasługi (USA)

Kazimierz Sikorski (ur. 13 sierpnia 1951, w Czaplinku) – generał brygady SZ RP; doktor nauk wojskowych[1]; zastępca dyrektora Departamentu Zwierzchnictwa Prezydenta RP nad Siłami Zbrojnymi w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego (2002–2004); Attaché Obrony, Wojskowego, Morskiego i Lotniczego w Waszyngtonie (2004–2007).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Sikorski urodził się 13 sierpnia 1951] w Czaplinku[1].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent:

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

W 1973 po promocji został skierowany do 8 pułku zakłóceń radiowych, gdzie dowodził plutonem zakłóceń KF i kompanią dowodzenia[1]. W 1980 uczestniczył w misjach pokojowych ONZ (Egipt, UNEF oraz  Syria, UNDOF 1980)[potrzebny przypis]. W 1981 w drodze wyróżnienia został skierowany na studia w Wojskowej Akademii Łączności ZSRR i po jej ukończeniu w 1984 roku został wyznaczony na starszego oficera Oddziału Walki Radioelektronicznej w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP (1984)[1]. W latach 1986–1993 jako doktorant pełnił służbę na stanowisku adiunkta personelu dydaktyczno-naukowego Akademii Obrony Narodowej, jako pracownik dydaktyczno-naukowy uczestniczył w wielu projektach naukowo-badawczych prowadzonych w Akademii Obrony Narodowej[1], opublikował kilkadziesiąt opracowań, a jako członek Rady Redakcyjnej kwartalnika The Journal Of Slavic Military Studies, Franc Cass, Londyn[7] popularyzował polską myśl w „zachodnich” kręgach wojskowych[8][9]. W okresie tym uczestniczył w działalności Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego (1987–1993), Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (1989–1993) oraz AFCEA (Association for Communications and Electronic Awareness[1]. Następnie był głównym specjalistą ds. integracji z europejskimi systemami bezpieczeństwa w Departamencie Systemu Obronnego MON (1994)[1].

W 1996 był radcą ambasady RP w Brukseli – szefa wydziału polityki obronnej oraz współpracy wojskowej z NATO i UZE (1996), Zastępcy Polskiego Przedstawiciela Wojskowego w Komitecie Wojskowym NATO (1998), Doradcy Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego (2002)[1]. W latach 1997–2002 członek Rady Dyrektorów belgijskiej części tej organizacji – Chapter 156. W 2002 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Zwierzchnictwa Prezydenta RP nad Siłami Zbrojnymi w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego. W tym samym roku awansowany na stopień generała brygady przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego[1]. W latach 2004–2007 Attaché Obrony, Wojskowego, Morskiego i Lotniczego w Waszyngtonie[10]. Pełniąc znaczną część służby wojskowej w środowisku międzynarodowym na kierowniczych stanowiskach w polskich przedstawicielstwach wojskowych i dyplomatycznych, uczestniczył w wypracowywaniu porozumień oraz strategicznych dokumentów w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa narodowego dotyczących współpracy Polski z NATO, UE i USA, a także w koordynowaniu sojuszniczej współpracy bilateralnej Resortu Obrony Narodowej[potrzebny przypis].

W rezerwie[edytuj | edytuj kod]

dr Kazimierz Sikorski (2016)

W 2008 po przeniesieniu do rezerwy pracował na stanowiskach: doradcy Rzecznika Praw Obywatelskich ds. obronności kraju i ochrony praw żołnierzy, Sekretarza Naukowego Instytutu Bezpieczeństwa Krajowego WSZP w Warszawie (2009–2010), a następnie dyrektora Departamentu Analiz Strategicznych BBN (2010–2015). W latach 2010–2015, jako dyrektor departamentu w BBN, był odpowiedzialny między innymi za: monitorowanie bieżącej sytuacji oraz strategicznych warunków bezpieczeństwa międzynarodowego i narodowego, oraz przygotowywanie dla Prezydenta RP i Szefa BBN raportów zawierających średnio i długofalowe analizy, syntezy i prognozy w tej dziedzinie, za współpracę BBN z podmiotami międzynarodowymi (m.in. warsztaty strategiczne w ramach Grupy Wyszegradzkiej, Trójkąta Wejmarskiego oraz z Państwami Bałtyckimi, konferencje Wysokich Przedstawicieli ds. Bezpieczeństwa Państw UE),  przygotowanie i koordynowanie pierwszego Strategicznego Przeglądu Bezpieczeństwa Narodowego oraz opracowanie i opublikowanie jego rezultatów, w tym Białej Księgi Bezpieczeństwa Narodowego RP, a także za wkład BBN w prace nad Strategią Bezpieczeństwa Narodowego, opiniowanie projektów dokumentów strategicznych zatwierdzanych przez Prezydenta RP i przygotowywanie materiałów merytorycznych na posiedzenia Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Członek Komitetu Prognoz przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk – członek Prezydium Komitetu (od 2013-2023), przewodniczący Zespołu Bezpieczeństwa i Rozwoju Człowieka (od. 2017)[11].

Jest żonaty i ma dwie córki. Zainteresowania: turystyka, żeglarstwo, fotografia i ogrodnictwo[potrzebny przypis].

Awanse[1][edytuj | edytuj kod]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

i inne

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 272.
  2. Military Academy of Communications, St. Petersburg, http://militaryschooldirectory.com/russia-marshal-semyon-budyonny-military-signals-and-communications-corps-academy/, acc.: 2017.01.24.
  3. Stacjonarne Studia Doktoranckie oraz Kurs Informatyki
  4. US Army War College, Carlisle Barracks, PA,  http://www.carlisle.army.mil/, acc.: 2021.11.29
  5. Generals, Flag Officers and Ambassadors' Course (GFOAC), NATO Defense College, http://www.ndc.nato.int/education/courses.php?icode=11, acc.: 2017.01.24.
  6. The Defense Institute of Security Cooperation Studies (DISCS), Defense Security Cooperation Agency (DSCA), Wright-Patterson Air Force Base, Ohio, https://web.archive.org/web/20170119161453/http://www.discs.dsca.mil/, acc.: 2021.11.29
  7. obecnie: Taylor & Francis Online, The Journal of Slavic Military Studies, https://www.tandfonline.com/toc/fslv20/current, acc.: 2017.01.24
  8. Kazimierz Sikorski, Components of the combat power of modern military concentrations Components of the combat power of modern military concentrations [online], 1993.
  9. Kazimierz Sikorski, Role of regional organizations in the international security environment [online], 1994.
  10. Pakistan - Portugal [online], 2009-2017.state.gov [dostęp 2017-11-18].
  11. Administrator, Struktura [online], www.prognozy.pan.pl [dostęp 2017-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-04] (pol.).