Klaudiusz z Turynu

Klaudiusz
Data urodzenia	ok. 750
Data śmierci	827
	Biskup Turynu
Okres sprawowania	817–827
Wyznanie	Ryt ambrozjański
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	817

Bohater wiary
Klaudiusz z Turynu
Claudius
	Reformator Kościoła
Data i miejsce urodzenia	circa 770-780 ; prawdopodobnie Hiszpania
Data i miejsce śmierci	827 ; prawdopodobnie Turyn
Czczony przez	Kościoły protestanckie

Klaudiusz z Turynu (ur. 770-780^{[potrzebny przypis]}, zm. 827 w Turynie) – hiszpański duchowny Kościoła rzymskokatolickiego, biskup Turynu i reformator z IX wieku fl. 810–827.

Pochodził z Hiszpanii, gdzie studiował i był uczniem Feliksa, biskupa diecezji Urgell. Po śmierci Karola Wielkiego przybył do Francji, gdzie ze względu na dogłębną znajomość Pisma Świętego, został kapelanem pałacu cesarskiego.

Klaudiusz był zarówno autorem jak i kopistą^[1]. Chociaż większość jego dzieł to proste komentarze biblijne, wyróżnia je bardzo osobiste podejście i skłonność do ujawniania szczegółów w czasach, gdy zwięzłość i anonimowość były powszechne^[1].

Jest autorem trzech komentarzy do księgi Rodzaju (814), jednego do Ewangelii Mateusza dedykowanej do opata Charroux Justusa (815), czterech do Księgi Wyjścia (821), a także do Księgi Kapłańskiej (823). Pracował aktywnie nad przeglądem wszystkich listów Pawła, który zadedykował cesarzowi Ludwikowi Pobożnemu.

W czasie sprawowania swego urzędu podjął zdecydowaną walkę z kultem obrazów i relikwii oraz z doktryną głoszącą zbawienie z uczynków. Wierzył w usprawiedliwienie oparte wyłącznie o wiarę w Jezusa. Twierdził, że Kościół nie jest nieomylny, kwestionował sens modlitwy za zmarłych, nie uznawał Tradycji na równi z Pismem Świętym oraz wierzył w symboliczny charakter Eucharystii. Był przeciwny pielgrzymkom do Rzymu oraz podważał papieski autorytet, twierdząc, iż samo zajmowanie tego apostolskiego urzędu nie czyni nikogo następcą Piotra, gdyż ważne są apostolskie uczynki a nie sam urząd. Dungal, teolog sprzyjający papieżowi, nieustannie oskarżał Klaudiusza o propagowanie herezji. Przez niektórych Klaudiusz nazywany jest pierwszym protestanckim reformatorem, zaś wielu badaczy widzi w nim jednego z prekursorów waldensów^[2]^[3]^[4].

Wydawnictwo Waldensów "Claudiana" swoją nazwę zawdzięcza imieniu biskupa Klaudiusza, którego ich ojciec duchowy Piotr Waldo wskazywał jako wzór cnotliwego i mądrego człowieka.

Przypisy

↑ ^a ^b Michael Gorman. The Commentary on Genesis of Claudius of Turin and Biblical Studies under Louis the Pious. „Speculum”. 72 (2), s. 279–329, April 1997. Speculum. DOI: 10.2307/3040972. JSTOR: 3040972. (ang.).
↑ IV. W: William Jones: The History of the Christian Church. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).
↑ I. W: James A. Wylie: The History of the Waldenses. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).
↑ V. W: James A. Wylie: The History of Protestantism. T. I. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).

Bibliografia

Giovanni Battista Semeria: Storia della Chiesa Metropolitana di Torino. Torino: 1840. (wł.).
James Francis Aldridge: The Cross and its Cult in an Age of Iconoclasm. 1993. (ang.).

Linki zewnętrzne

The Apology of Claudius of Turin. urban.hunter.cuny.edu. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-05)]. (ang.).
Documenta Catholica Omnia: 0817-0827- Claudius Taurinensis Episcopus. [dostęp 2011-09-19]. (łac.).
Documenta Catholica Omnia: Eucherius Lugdonensis Episcopus - Commentarii In Genesim In Tres Libros Distributi [0380-0450]. [dostęp 2011-09-19]. (łac.).

[Gorman282-1] Michael Gorman. The Commentary on Genesis of Claudius of Turin and Biblical Studies under Louis the Pious. „Speculum”. 72 (2), s. 279–329, April 1997. Speculum. DOI: 10.2307/3040972. JSTOR: 3040972. (ang.).

[2] IV. W: William Jones: The History of the Christian Church. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).

[3] I. W: James A. Wylie: The History of the Waldenses. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).

[4] V. W: James A. Wylie: The History of Protestantism. T. I. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]