Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Drezdenku

Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Drezdenku

L-367/A z dnia 21.12.2009 r.
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Drezdenko
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Najświętszego Serca Jezusowego w Drezdenku
Wezwanie	Najświętszego Serca Jezusowego
Wspomnienie liturgiczne	Uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego piątek po zakończeniu oktawy Bożego Ciała
Historia Data zakończenia budowy 1914 Poprzednie wyznanie luteranizm (do 1945)
Dane świątyni Styl modernizm Architekt Prejawa Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Drezdenka Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Drezdenku
Położenie na mapie Polski Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Drezdenku
Położenie na mapie województwa lubuskiego Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Drezdenku
Położenie na mapie powiatu strzelecko-drezdeneckiego Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Drezdenku
Położenie na mapie gminy Drezdenko Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Drezdenku
52°51′06″N 15°50′18″E

Kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Drezdenku – rzymskokatolicki kościół parafialny w Drezdenku, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w województwie lubuskim. Należy do dekanatu Drezdenko, diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Znajduje się przy ulicy Niepodległości, w części miasta zwanej Nowym Drezdenkiem.

Historia

Świątynia została wybudowana w 1914 roku jako kościół ewangelicki. Kościół został zaprojektowany przez budowniczego Prejawę ze Strzelec Krajeńskich. Kościół otrzymał wtedy trzy dzwony, odlane w firmie C.F. Urlicha. Organy zostały wykonane w Szczecinie, w pracowni Grynberga. Zapewne podczas I wojny światowej dwa z dzwonów zostały przetopione dla celów wojskowych. Po 1945 roku kościół przejęty został przez katolików. 23 grudnia 1946 roku został poświęcony i otrzymał obecne wezwanie. Budowla była kilkakrotnie malowana. W 1985 roku zastąpiono dachówkę ceramiczną na dachu blachą ocynkowaną. Pod koniec lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia w oknach wstawiono witraże wykonane przez poznańskiego artystę Golembowskiego. Od 31 marca 2002 roku świątynia jest samodzielnym kościołem parafialnym.

Wyposażenie

Budowla posiada posadzkę marmurową, wykonaną pod koniec lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia. W ołtarzu głównym mieści się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa namalowany przez braci Goldów z Mikołowa. Ołtarz boczny Matki Bożej Nieustającej Pomocy i stacje Drogi Krzyżowej umieszczone były wcześniej w kościele Przemienienia Pańskiego, natomiast ambona pochodzi z kościoła Matki Bożej Szkaplerznej w Lubiewie.