Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bodzanowie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

725/62 z dnia 05.05.1962
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Bodzanów
Adres	pl. Tadeusza Kościuszki 1 09-470 Bodzanów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bodzanowie
Wezwanie	Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Historia Data zakończenia budowy XV wiek? Data poświęcenia ok. 1620
Dane świątyni Styl gotyk Liczba naw 1
Położenie na mapie Bodzanowa Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie powiatu płockiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie gminy Bodzanów Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
52°30′05,47″N 20°01′47,03″E

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bodzanowie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu bodzanowskiego diecezji płockiej. Jedyny rejestrowany zabytek wsi.

Wnętrze

Budowla została wzniesiona zapewne w XV wieku, w czasie urzędowania proboszcza Ścibora z Bielska, pełniącego od 1420 roku godność kanonika płockiego. Około 1598 roku kościół został częściowo zniszczony przez pożar. Remont został rozpoczęty przez Stanisława Gradowskiego, proboszcza w Bodzanowie w latach 1579-1601. Prace zostały ukończone przez Pawła Biedkowskiego, proboszcza w latach 1603-1629. Około 1620 roku świątynia została konsekrowana przez biskupa płockiego Henryka Firleja. W 1652 roku w kościele zostały ufundowane polichromie przez Walentego Lasockiego, podkomorzego ziemi wyszogrodzkiej. W latach 1673 i 1774 świątynia była restaurowana. W 1787 i 1814 informowano o złym stanie dachu kościoła. Remont rozpoczął się dopiero w 1824 roku, w czasie urzędowania proboszcza Mireckiego. Około 1840 roku zasadnicze prace zakończono pod kierunkiem architekta Henryka Marconiego. W kronice parafialnej znajduje się informacja o wybudowaniu w tym czasie wieży, która runęła w 1882 roku i uszkodziła pokrycie świątyni.

Jest to budowla murowana, wybudowana z cegły o wątkach gotyckim i wendyjskim z dodatkiem kamieni polnych, kół młyńskich i kul kamiennych. Świątynia jest otynkowana, salowa, zamknięta trójbocznie i nie posiadająca wydzielonego prezbiterium. Wyposażenie reprezentuje style: barokowy i manierystyczny.