Kościół św. Wita w Mełgwi

Kościół św. Wita

nr rej. A-811 z dnia 6.02.1981
kościół parafialny
elewacja frontowa
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Mełgiew
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Wita
Wezwanie	św. Wita
Wspomnienie liturgiczne	15 czerwca
Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Wita, św. Ojca Papczyńskiego
Historia Data rozpoczęcia budowy 1906 Data zakończenia budowy 1907 Data poświęcenia 15 czerwca 1910r. przez bp Franciszka Jaczewskiego Aktualne przeznaczenie świątynia katolicka
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Ksawery Drozdowski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie Polski Kościół św. Wita
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół św. Wita
Położenie na mapie powiatu świdnickiego Kościół św. Wita
Położenie na mapie gminy Mełgiew Kościół św. Wita
51°13′40,1″N 22°46′45,4″E

Kościół Świętego Wita – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Świdnik archidiecezji lubelskiej.

Pozwolenie na budowę świątyni u władz zostało uzyskane bez problemu, rozpoczęła się ona w 1906 roku i zakończyła w 1907 roku. Wykańczanie kościoła wewnątrz trwało jeszcze przez kilka lat. Część wyposażenia została przeniesiona ze starej świątyni. Nowa świątynia została poświęcona w 1910 roku. Dopiero w 1929 kościół otrzymał ambonę. Obie wojny światowe świątynia przetrwała bez znacznych uszczerbków.

Jest to kościół trzynawowy, w typie bazylikowym (nawa główna jest wyższa od naw bocznych i posiada własne okna), wzniesiony na planie krzyża łacińskiego. Prezbiterium jest zwrócone w stronę zachodnią. świątynia składa się z: trójprzęsłowego korpusu, pięcioprzęsłowego transeptu oraz jednoprzęsłowego, prostokątnego prezbiterium zamkniętego trójboczną absydą. Do południowej strony prezbiterium jest dobudowana prostokątna, dwuprzęsłowa zakrystia, którą poprzedza trójprzęsłowy przedsionek. Do północnej strony jest dobudowana podobnie rozwiązana kaplica. Od frontu jest umieszczona masywna, kwadratowa, czterokondygnacyjna (dwie dolne kondygnacje włączone są w korpus świątyni) wieża. Zakończona jest ona smukłym hełmem w kształcie ośmiopołaciowej, ostrosłupowej iglicy z koroną, zbudowaną z trójkątnych pseudowimperg. W przyziemiu wieży znajduje się kruchta, z jej lewej i prawej strony są umieszczone lokalności i kruchty boczne. Zewnętrzne ściany świątyni są oskarpowane. Skarpy w narożnikach wieży zakończone są pseudowieżycami.

Większość elementów wyposażenia wewnętrznego (ołtarz główny i dwa boczne, ambona, organy, konfesjonały) reprezentuje styl neogotycki. Ołtarz główny z drewna dębowego został wykonany przez Wincentego Bogaczyka. Kolejne dwa ołtarze boczne reprezentują styl rokokowy (zostały wykonane pod koniec XVIII wieku), w lewym znajduje się barokowy obraz św. Tekli i w zwieńczeniu barokowo-ludowy obraz św. Antoniego, w prawym barokowy obraz św. Jana Nepomucena, obraz św. Mikołaja z XIX wieku na zasuwie i barokowy obraz św. Jacka Odrowąża w zwieńczeniu. W czasie ostatniej renowacji, w latach 1996 - 1998 ołtarze zostały pozłocone.

Po dwóch stronach ołtarza znajdują się obrazy przedstawiające ostatnią wieczerzę (ze strony zachodniej) oraz rozmnożenie chleba (ze strony wschodniej). Oba obrazy zostały namalowane przez Bogusława Szwacza.

W jednym z ołtarzy bocznych znajduje się relikwia św. o. Stanisława Papczyńskiego, natomiast w ołtarzu głównym znajduje się relikwia św. Wita, będąca kością z dłoni głównego patrona świątyni.

W ołtarzu głównym znajduje się figura Matki Bożej Niepokalanej, a na jej zasuwie - obraz św. Wita, namalowany przez Medarda Turewicza prawdopodobnie na okazję poświęcenia świątyni w 1910 r.