Konrad Kujau
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
rak żołądka |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
antykwariusz |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość |
niemiecka |
Konrad Kujau (ur. 27 czerwca 1938 w Löbau, zm. 12 września 2000 w Stuttgarcie) – niemiecki antykwariusz, ilustrator i fałszerz[1].
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Dzieciństwo spędził w sierocińcu w Ruppersdorfie. Członkowie rodziny zaginęli podczas bombardowania Drezna[2]. Jego ojciec, szewc, był zagorzałym zwolennikiem nazizmu aż do swojej śmierci w 1944 roku[3]. Był studentem Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie[4]. Następnie w czerwcu 1957 roku uciekł do ówczesnego Berlina Zachodniego[5]. Kontynuował studia od 1958 roku na Akademii Sztuk Pięknych w Stuttgarcie, jednak przerwał je w 1961 roku[6]. W późniejszym okresie pracował jako czyściciel okien. W 1967 roku otworzył antykwariat specjalizujący się w pamiątkach wojskowych[7]. Wkrótce uświadomił sobie rozmiar rynku pamiątek nazistowskich i w związku z tym zaczął sprzedawać rzekome artefakty z czasów hitlerowskich[8]. Dziennikarz Sterna i kolekcjoner pamiątek z czasów nazistowskich, Gerd Heidemann, poprzez znajomych kolekcjonerów w 1980 roku nawiązał kontakt z fałszerzem ukrywającym się pod pseudonimem Konrad Fischer[9]. Zakupił od niego 61 tomów sfałszowanych pamiętników Hitlera, rzekomo przemyconych przez wschodnioniemieckiego generała[10]. W maju 1983 roku został aresztowany przy granicy austriackiej[7]. Konrad Kujau został skazany na cztery lata i sześć miesięcy pozbawienia wolności za oszustwa i fałszowanie dokumentów[1]. W 1988 roku został warunkowo zwolniony z więzienia po wykryciu raka. W późniejszym okresie otworzył galerię w Stuttgarcie[7]. Następnie został ponownie aresztowany i ukarany grzywną za tworzenie fałszywych praw jazdy. Kiedy zachorował, otworzył kolejną galerię na Majorce, aby sfinansować swoje leczenie[11].
Zmarł na raka żołądka w szpitalu w Stuttgarcie[12]. Jego urnę pochowano w najbliższym kręgu rodzinnym w Löbau[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Hans-Peter Kruse i inni, Kujau, Konrad und Gerd Heidemann [online], Lexikon der Politischen Strafprozesse [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ a b Matthias Klaus, Vor zehn Jahren starb der Meisterfälscher [online], sächsische.de, 11 września 2010 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ Forger who duped the media with Hitler’s diaries [online], The Irish Times, 23 września 2000 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Eric Pace, Konrad Kujau, 62, ‘Hitler Diaries’ Swindler [online], New York Times, 14 września 2000 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Robert C Williams, The Forensic Historian: Using Science to Reexamine the Past, Abingdon: Taylor & Francis Ltd, 2013, ISBN 978-0-7656-3661-4, OCLC 809789688 (ang.).
- ↑ Sylvia Sänger, Konrad Kujau [online], Sänger Gesundheitskommunikation, 27 czerwca 2013 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ a b c Fałszerstwa literackie, [w:] Magnus Magnusson, Słynne fałszerstwa, oszustwa i skandale, Warszawa: Bellona, 2008, s. 244–248, ISBN 978-83-1111-085-4, OCLC 750012413.
- ↑ The Economist, Konrad Kujau [online], The Economist, 21 września 2000 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Helene Heise, Der Skandal um Hitlers „Tagebücher” [online], Norddeutscher Rundfunk, 7 października 2020 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ Chas Early, April 22, 1983: German magazine to publish Hitler diaries as Sunday Times bids for UK rights [online], BT Group, 15 kwietnia 2019 [dostęp 2020-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-13] (ang.).
- ↑ Phillip Knightley, Konrad Kujau [online], The Guardian, 16 września 2000 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Kujau: Nichte erbt seine "Fälscher"-Galerie in Rudow - WELT [online], DIE WELT [dostęp 2023-04-25] (niem.).