Konstanty Ścibor-Marchocki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Ścibor-Marchocki
podpułkownik dyplomowany artylerii podpułkownik dyplomowany artylerii
Data urodzenia

2 lutego 1899

Data śmierci

10 sierpnia 1939

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

26 Dywizja Piechoty

Stanowiska

szef sztabu dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Konstanty Ludwik Ścibor-Marchocki (ur. 2 lutego 1899, zm. 10 sierpnia 1939) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Ludwika Jana (1851–1935) i Marii Doroty Wincenty Mniszek (1869–1949)[1].

28 lutego 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w artylerii, „w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 414. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 15 pułk artylerii polowej Wielkopolskiej w Bydgoszczy[3]. W następnym roku w dalszym ciągu pełnił służbę w 15 pap[4]. Z dniem 1 sierpnia 1924 roku został przydzielony do generalnego inspektora artylerii, generała broni Józefa Hallera na stanowisko oficera ordynansowego, pozostając oficerem nadetatowym 15 pap[5][6]. Z dniem 20 lipca 1925 roku został przeniesiony służbowo na okres trzech miesięcy do 16 pułku Ułanów Wielkopolskich w Bydgoszczy celem praktycznego zapoznania się z organizacją, uzbrojeniem i regulaminami kawalerii[7]. Z dniem 1 listopada 1925 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1925/1927[8]. 3 maja 1926 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 75. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. Z dniem 28 października 1927 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie na stanowisko oficera sztabu[10][11]. W styczniu 1929 roku został przydzielony do Inspektoratu Armii we Lwowie[12]. W lipcu tego roku został przeniesiony do Inspektoratu Armii w Toruniu na stanowisko referenta[13]. Z dniem 15 stycznia 1931 roku został przeniesiony do 25 pułku artylerii lekkiej w Kaliszu[14][15]. W październiku 1932 roku został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko wykładowcy. W roku szkolnym 1935–1936 był wykładowcą taktyki ogólnej[16]. W opinii Józefa Kuropieski, słuchacza Kursu 1934–1936, „był to wykładowca zdolny, chętnie i zaciekle dyskutujący ze słuchaczami w czasie omawiania prac pisemnych, ale niezrównoważony oraz nie należał do najbardziej opanowanych i powściągliwych w słowach i gestach”[17]. 12 marca 1933 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 18. lokatą w korpusie oficerów artylerii[18].

W marcu 1939 roku został przydzielony do 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach na stanowisko szefa sztabu. Zmarł 10 sierpnia 1939 koło Poznania[19][20]. W sobotę 12 sierpnia 1939 roku został pochowany na starym cmentarzu garnizonowym w Poznaniu[21].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Konstanty Ludwik Ścibor-Marchocki. Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego. [dostęp 2018-08-07].
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 marca 1921 roku, s. 395.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 208.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 743, 824.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 26 lipca 1924 roku, s. 407.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 37, 664, 748.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 74 z 17 lipca 1925 roku, s. 392.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 115 z 30 października 1925 roku, s. 621.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 130.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 312.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 437, 468.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 26.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 200.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 30.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 693.
  16. ↑ Kuropieska 1972 ↓, s. 65.
  17. ↑ Kuropieska 1972 ↓, s. 65, 74.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 47.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 957.
  20. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 162, wg autora zmarł 25 lipca 1939 roku.
  21. ↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 222, s. 4, 1939-08-12. Warszawa. 
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 190.
  23. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  24. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 437.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konstanty_Ścibor-Marchocki&oldid=73603251”