Konstanty Tchorznicki (sędzia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Mniszek-Tchorznicki
Konstanty Tchórznicki
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1889
Kołomyja

Data śmierci

20 grudnia 1953

Kierownik Konsulatu RP w Królewcu
Okres

od 1920

Następca

Stanisław Srokowski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Krzyż Wojenny za Zasługi Cywilne

Konstanty Mniszek-Tchorznicki[a] herbu Jelita (ur. 15 sierpnia 1889 w Kołomyi, zm. 20 grudnia 1953) – polski sędzia i urzędnik konsularny.

Grób Konstantego Tchorznickiego

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 sierpnia 1889 w Kołomyi[1][2]. Jego przodkowie przybyli do Sanoka z okolic Drohiczyna pod koniec XVIII wieku[1]. Jego prapradziadkiem był Walenty Mniszek-Tchorznicki nabył od Andrzeja i Franciszki Burnatowiczów grunt pod północnym stokiem Góry Parkowej i wzniósł tam dom, który ostatecznie przetrwał do lat 80. XX wieku, a dziadkiem Konstanty Tchorznicki (1825–1895) sprawował wysokie stanowiska, będąc dyrektorem Filii Banku Hipotecznego w Krakowie, członkiem Rady Zawiadowczej Kolei Żelaznej Lwowsko-Czerniowiecko-Jasskiej, dyrektorem Towarzystwa Kredytowego-Ziemskiego we Lwowie[1]. Jego rodzicami byli Aleksander Mniszek-Tchorznicki (1851–1916), ziemianin, właściciel Pisarowiec, doktor obojga praw, c. k. urzędnik, sędzia oraz Maria z domu Wecbecker (1851–1915), córka generała[1]. Jego rodzeństwem byli (dwoje z nich zmarło w małoletnim wieku): Henryk (1880–1946, żonaty z Godzimirą, córką Marceli i Godzimira Małachowskich), Emilia (1881–1895), Stanisław (ur. 1882), Stefan (1885–1894)[1].

Od około 1911 był praktykantem konceptowym w C. K. Namiestnictwie we Lwowie[3], a od około 1912 w tym samym charakterze był przydzielony do urzędu starostwa c. k. powiatu krakowskiego[4], gdzie od około 1913 był koncepistą Namiestnictwa przy[5]. Podczas I wojny światowej w pierwszej połowie 1917 pozostawał nadal w tym charakterze[6]. U kresu wojny według stanu z 1918 w charakterze komisarza powiatowego był przydzielony do służby w C. K. Ministerstwie Spraw Węwnętrznych[7].

Ukończył studia prawnicze uzyskując stopień doktora praw. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w okresie II Rzeczypospolitej był konsulem RP w Królewcu (1920)[8], sędzią Sądu Najwyższego[1] i Najwyższego Trybunału Administracyjnego[9]. Jego żoną była Jadwiga z domu Szaszkiewicz (1898–1968), a ich córkami Aleksandra (1902–1975, po mężu Ostaszewska) i Maria (1920–1968, po mężu Krawczyk-Piasecka)[1]. Po wybuchu II wojny światowej został wypędzony wraz z rodziną z poznańskiego, po czym trafił z nimi do rodzinnego majątku w Pisarowcach, gdzie znaleźli schronienie także inni Tchorzniccy podczas okupacji niemieckiej[1]. Później wyjechał do Krakowa, gdzie zastępując Adama Ronikiera od października 1943 do 1944 był prezesem Rady Głównej Opiekuńczej[1][10][2].

Zmarł 20 grudnia 1953[1][2]. Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC14-1-32)[11][2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Niekiedy był przedstawiany jako „Konstanty Tchorznicki-Mniszek” oraz „Konstanty Tchórznicki”. W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Konstantin Ritter von Tchorznicki Mniszek”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Historia rodziny Mniszek Tchorznickich - osiadłych w Pisarowcach. tchorznicki.com. [dostęp 2016-09-11].
  2. a b c d Konstanty Mniszek Tchorznicki. polski-cmentarz.pl. [dostęp 2016-09-11].
  3. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 3.
  4. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 33.
  5. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 32.
  6. a b Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 92, s. 1, 22 kwietnia 1917. 
  7. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 414.
  8. Paweł Ceranka, Krzysztof Szczepanik (opr.): Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945 : informator archiwalny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020
  9. VI. Międzynarodowy Kongres Nauk Administracyjnych. „Gazeta Sądowa Warszawska”. Nr 27-28, s. 431, 13 lipca 1936. 
  10. Paweł Szapiro: Rada Główna Opiekuńcza (RGO). jhi.pl. [dostęp 2016-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-11)].
  11. Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2021-01-02].
  12. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi przy organizacji Międzynarodowego Kongresu Nauk Administracyjnych”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]