Krówki
Krówki (ciągutki mleczne, pomadki mleczne) – rodzaj polskich słodyczy, cukierki mleczne z miękkim, ciągliwym nadzieniem.
Konsystencja krówek wynika z czasu przechowywania po wyprodukowaniu. Krówka świeża jest ciągnąca w całej objętości, natomiast z upływem czasu w wyniku krystalizacji cukru zaczyna kruszeć od zewnątrz.
Krówki wytwarza się z mleka, cukru i masła, które miesza się i gotuje w dużej kadzi. Po kilku godzinach masę wylewa się na stół i studzi. Masa zastyga, po kilku dniach można ją pokroić i zapakować w papier. Krówki pakowane ręcznie są miękkie i ciągnące, a pakowane mechanicznie twardsze i bardziej suche.
Na skale przemysłową krówki są obecnie wytwarzane w Polsce przez różne firmy, należąc do najbardziej popularnych gatunków typowo polskich słodyczy. Krówki wykorzystuje się w kuchni polskiej do przygotowywania domowej "masy krówkowej" (kajmakowej), używanej m.in. do tradycyjnych wielkanocnych mazurków[1][2].
Lista produktów tradycyjnych
Krówki wpisane na Listę polskich produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi:
- „Krówka opatowska” – cukierki wytwarzane od 1980 roku w powiecie opatowskim w województwie świętokrzyskim, wpisane na listę 7 lutego 2011[3]. Produkowane są przy niewielkim udziale maszyn, ręczne krojone i ręcznie zawijane[3].
- „Krówka szczecinecka” – cukierki wytwarzane od 1971 roku w Szczecinku w województwie zachodniopomorskim, wpisane na listę 19 stycznia 2016[4].
Historia
 |
Tę sekcję należy dopracować |
Mianem "ojca" tych cukierków określany jest Feliks Pomorski (zm. 1963), który ich wytwarzania miał się nauczyć w dzieciństwie u swego wuja w Żytomierzu. Umiejętności te rozwinął na skalę przemysłową w Poznaniu, gdzie w latach 1921–1929 prowadził fabrykę słodyczy, mającą siedzibę przy ul. Strzeleckiej 9 i Szewskiej 9, a w latach 30. XX wieku przy ul. Kanałowej 9. Cukierki były zawijane w papierki z rysunkiem krowy, co przyczyniło się do szybkiego spopularyzowania nazwy. Po wysiedleniu przez Niemców w okresie okupacji Feliks Pomorski założył wytwórnię krówek w podwarszawskim Milanówku. Fabryka ta spłonęła zaraz po wyzwoleniu, ale rodzina Pomorskich odbudowała ją i ponownie wznowiła produkcję krówek. W 1952 r. przedsiębiorstwo zostało upaństwowione i włączone w strukturę "Przemysłu Terenowego", a następnie stało się częścią "Zakładów 22 Lipca", które zostały utworzone na bazie przedwojennych zakładów E. Wedel. Feliks Pomorski zaczął wówczas produkować krówki w ogrodzie swojego domu w Milanówku, a jego przedsiębiorstwo przejął następnie jego syn, Leszek Pomorski, a następnie wnuk Piotr Pomorski. "Wytwórnia Cukierków L. Pomorski i Syn" istnieje do dziś[5].
Przypisy
- ↑ (przepis) Wieńczysława Piórkowska. Mazurek kajmakowy. „Lubuskie Aktualności Rolnicze”. Nr 4/2007. Lubuski Ośrodek Doradztwa Rolniczego. ISSN 1733-9685.
- ↑ (przepis redakcyjny): Mazurek na krówkach. Gotujmy.pl. [dostęp 2012-07-05].
- ↑ a b Krówka opatowska. [w:] Lista produktów tradycyjnych (woj. świętokrzyskie) [on-line]. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ Krówka szczecinecka. [w:] Lista produktów tradycyjnych (woj. zachodniopomorskie) [on-line]. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ O firmie. Wytwórnia cukierków L. Pomorski i syn. [dostęp 2016-04-06].
Bibliografia
- Adam Grzezak, Wypasiona krówka, polityka.pl z 13 października 2009
- O firmie. Wytwórnia cukierków L. Pomorski i syn. [dostęp 2016-04-06].
