Przejdź do zawartości

Kralj Petar Krešimir IV

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kralj Petar Krešimir IV (RTOP-11)
Ilustracja
„Kralj Petar Krešimir IV” w 2009 roku
Klasa

kuter rakietowy

Typ

Kralj

Oznaczenie NATO

Kobra

Historia
Stocznia

Brodogradilište, Kraljevica

Wodowanie

21 marca 1992

Zamówiony dla  Marynarka Wojenna SFR Jugosławii
Nazwa

„Sergej Mašera”

 Chorwacka marynarka wojenna
Nazwa

„Kralj Petar Krešimir IV” (RTOP-11)

Wejście do służby

7 lipca 1992

Los okrętu

w służbie (2020)

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 350 ton
pełna: 385 ton

Długość

53,6 metra

Szerokość

8,5 metra

Zanurzenie

2,3 metra

Napęd
3 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 9,2 MW (12 500 KM)
3 śruby
Prędkość

36 węzłów

Zasięg

1700 Mm przy prędkości 18 węzłów

Sensory
radary Racal 1290A i BT 502
sonar RIZ PP10M
Uzbrojenie
4 wyrzutnie pocisków rakietowych RBS-15 (4 x I)
1 armata Bofors kal. 57 mm
2 wkm kal. 12,7 mm (2 x I)
4-6 min
Wyposażenie
systemy kierowania ogniem PEAB 9LV 249 Mk 2 i Kołonka
wyrzutnie celów pozornych Wallop Barricade
Załoga

33

Kralj Petar Krešimir IV (RTOP-11)chorwacki kuter rakietowy[a] z końca XX wieku, jedna z dwóch zbudowanych jednostek typu Kralj. Okręt został zwodowany 21 marca 1992 roku w stoczni Brodogradilište w Kraljevicy, a do służby w marynarce wojennej Chorwacji wszedł 7 lipca 1992 roku. Jednostka, oznaczona numerem taktycznym RTOP-11, nadal znajduje się w składzie floty chorwackiej (stan na 2020 rok).

Projekt i budowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy z kutrów rakietowych późniejszego typu Kralj (oznaczenie NATO Kobra) został zamówiony przez marynarkę wojenną Jugosławii w końcu lat 80. XX wieku[1][2]. Konstrukcja stanowiła rozwinięcie projektu kutrów rakietowych typu Končar z lat 70., z powiększonym kadłubem i nową nadbudówką[3][4]. Stępkę jednostki położono pod nazwą „Sergej Mašera”, zaś wodowanie odbyło się już po rozpadzie Jugosławii w stoczni Brodogradilište w Kraljevicy 21 marca 1992 roku[1][2].

Dane taktyczno-techniczne

[edytuj | edytuj kod]
Dziobowa armata Bofors kal. 57 mm
Dziobowa armata Bofors kal. 57 mm

Okręt jest kutrem rakietowym o długości całkowitej 53,6 metra, szerokości całkowitej 8,5 metra i zanurzeniu 2,3 metra[1][2][b]. Wyporność standardowa wynosi 350 ton, zaś pełna 385 ton[1][5][c]. Okręt napędzany jest przez trzy silniki wysokoprężne M504B-2 o łącznej mocy 9,2 MW (12 500 KM), poruszające trzema śrubami[1][2][d]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 36 węzłów, zaś zasięg 1700 Mm przy prędkości 18 węzłów (lub 1500 Mm przy prędkości 20 węzłów)[1][2].

Główne uzbrojenie okrętu stanowią cztery pojedyncze kontenerowe wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Saab RBS-15, umieszczone po dwie na każdej burcie na pokładzie rufowym[4][5][e]. Pocisk rozwija prędkość 0,8 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 83 kg, zaś maksymalny zasięg sięga 70 km[2][6]. Na dziobie w wieży umieszczono pojedyncze działo uniwersalne Bofors kalibru 57 mm L/70[1][2]. Masa naboju wynosi 2,4 kg, donośność 17 000 metrów i szybkostrzelność 200 strz./min[2][6]. Bezpośrednio za nadbudówką na wysokiej platformie zostało zainstalowane sześciolufowe szybkostrzelne działko AK-630M kalibru 30 mm o szybkostrzelności 3000 strz./min i donośności 4000 metrów[2][4]. Broń małokalibrową stanowią dwa pojedyncze stanowiska wkm kalibru 12,7 mm[4][5]. Okręt może też przenosić cztery miny magnetyczne AIM-70 lub sześć min akustycznych SAG-1[2][6].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje radar nawigacyjny Racal 1290A, radar dozoru ogólnego Racal BT 502, systemy kierowania ogniem PEAB 9LV 249 Mk 2 i Kołonka (dla AK-630M), sonar RIZ PP10M i system zakłóceń pasywnych z dwiema wyrzutniami celów pozornych Wallop Barricade[3][6].

Załoga okrętu składa się z 33 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][5][f].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

„Kralj Petar Krešimir IV” został przyjęty do służby w marynarce wojennej Chorwacji 7 lipca 1992 roku[2][6]. Jednostka otrzymała numer taktyczny RTOP-11[2][6]. W lipcu 1993 roku „Kralj Petar Krešimir IV” został ciężko uszkodzony w wyniku eksplozji ładowanego do wyrzutni pocisku rakietowego[1]. Planowano wymianę silników M504B-2 na nowe firmy MTU, jednak nie doszła ona do skutku[3][5]. Okręt wraz z bliźniaczą jednostką „Kralj Dmitar Zvonimir” bazuje w Splicie[2][6]. „Kralj Petar Krešimir IV” nadal znajduje się w składzie floty chorwackiej (stan na 2020 rok)[5].

  1. Tak okręt klasyfikują Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 649 i Gogin 2023 ↓. Natomiast Faulkner 2004 ↓, s. 260, Saunders 2004 ↓, s. 162 i Miramar 2023 ↓ klasyfikują go jako korwetę, zaś Saunders 2009 ↓, s. 182 i Saunders 2015 ↓, s. 187 jako okręt patrolowy.
  2. Identycznie podaje Faulkner 2004 ↓, s. 260. Natomiast Saunders 2009 ↓, s. 182 i Saunders 2015 ↓, s. 187 podają długość 54,2 metra, szerokość 8,6 metra i zanurzenie 3,6 metra, zaś Gogin 2023 ↓ podaje, że długość między pionami wynosi 50 metrów, a zanurzenie 2 metry.
  3. Saunders 2009 ↓, s. 182 podaje, że wyporność pełna wynosi 382 tony, zaś Saunders 2015 ↓, s. 187 podaje wartość 388 ton.
  4. Gogin 2023 ↓ podaje, że łączna moc siłowni wynosi 15 000 KM.
  5. Możliwa jest instalacja podwójnych wyrzutni pocisków rakietowych RBS-15, co powiększa ich liczbę do ośmiu[2][4].
  6. Saunders 2004 ↓, s. 162 podaje, że załoga liczy 29 osób (w tym 5 oficerów), Saunders 2009 ↓, s. 182 podaje liczbę 32 osób, zaś Saunders 2015 ↓, s. 187 podaje liczebność załogi na 34 osoby (w tym 6 oficerów).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 649.
  2. a b c d e f g h i j k l m n Saunders 2004 ↓, s. 162.
  3. a b c Saunders 2015 ↓, s. 187.
  4. a b c d e Faulkner 2004 ↓, s. 260.
  5. a b c d e f Gogin 2023 ↓.
  6. a b c d e f g Saunders 2009 ↓, s. 182.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]