Krzysztof Miklas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Miklas
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1948
Kamion

Zawód, zajęcie

dziennikarz, komentator sportowy

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Krzysztof Miklas (ur. 22 lutego 1948 w Kamionie nad Wisłą) – polski dziennikarz i komentator sportowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Łowiczu, Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (1972) i podyplomowe studium dziennikarstwa UW (1975).

W latach 1974–1978 był dziennikarzem w dziale sportowym „Trybuny Mazowieckiej”. następnie (1978–1988) w redakcji sportowej Polskiego Radia. Od 1988 do 1991 w redakcji sportowej TVP, później (1991–1993) kierownik działu sportowego w dzienniku „Nowy Świat”. Od 1994 ponownie w TVP, do 2007 szef programów sportowych i turystycznych TVP Polonia. W 1997 roku z jego inicjatywy wskrzeszone zostały Światowe Igrzyska Polonijne. Od września 2008 na dziennikarskiej emeryturze.

W 1992 był w gronie osób, które założyły Katolickie Stowarzyszenie Sportowe[1].

Komentował w Polskim Radiu i TVP jedenaście igrzysk olimpijskich (pięć letnich i sześć zimowych), począwszy od Seulu (1988) do Pekinu (2022)[2]. Miklas komentował następujące dyscypliny: biegi narciarskie, biathlon, skoki narciarskie oraz lekkoatletykę, pięciobój nowoczesny, podnoszenie ciężarów i tenis stołowy[3]. Felietonista łowickiego tygodnika „Nowy Łowiczanin” i prasy polonijnej (m.in. od 2002 cotygodniowe komentarze w Radio 7 Toronto). Członek Komisji Etyki TVP III (2001–2002) i V (2005–2006) kadencji. Działacz Polskiego Komitetu Olimpijskiego (Komisja Polonijna) i Stowarzyszenia Wspólnota Polska (Komisja Sportu i Młodzieży). Za działalność na rzecz Polonii odznaczony przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Złotym Krzyżem Zasługi (2001).

Okazjonalnie komentuje wydarzenia sportowe w Radiu Maryja i Telewizji Trwam. Podczas igrzysk w Soczi był ekspertem Polsatu Sport[4]. W 2015 został stałym komentatorem wydarzeń sportowych Telewizji Republika, a podczas trwania igrzysk w Rio de Janeiro w 2016 współprowadzącym wraz z Pawłem Zarzecznym program Olimpijski Bul Głowy[5] na antenie tej stacji.

W lutym 2018 powrócił do redakcji sportowej Telewizji Polskiej tworząc nowy cykl dokumentalny pt. Biało-czerwoni. Historie niezwykłe. Gawęda Krzysztofa Miklasa. Cykl składał się z 10 odcinków emitowanych na antenie TVP Historia i TVP Polonia. W latach 2018-2021 był stałym ekspertem w dziedzinie skoków narciarskich w TVP1 i TVP Sport[6].

W 2005 bez powodzenia kandydował do Senatu jako kandydat niezależny, zdobywając 18 112 głosów. W 2018 kandydował natomiast z ramienia ruchu Kukiz’15 do Sejmiku Województwa Łódzkiego. Zdobył 6327 głosów i nie uzyskał mandatu[7].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ma dwie siostry: Barbarę i Zofię[8].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

  • 2005: Lądowanie w Oxfordzie (scenariusz i reżyseria)
  • 2006: Takie będą Rzeczypospolite (reżyseria)[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Skoki narciarskie. Krzysztof Miklas: Długo nie umiałem opanować tremy... [online], Skijumping.pl [dostęp 2022-05-25] (pol.).
  2. Telewizja Polska S.A, Oni skomentują igrzyska w TVP! Gwiazdy i sportowcy wśród ekspertów [online], sport.tvp.pl, 28 stycznia 2022 [dostęp 2022-05-25] (pol.).
  3. Superliga Europejska Tenisa Stołowego 1999 Finał Polska Niemcy: Timo Boll vs Marcin Kusiński [online].
  4. Studio Soczi News - dziś w roli olimpijskiego eksperta „Diablo” Włodarczyk! KLIKNIJ I OGLĄDAJ! - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl, 17 lutego 2014 [dostęp 2021-01-15] (pol.).
  5. Zapraszamy na nowy „Olimpijski Bul Głowy” [online], telewizjarepublika.pl, 8 sierpnia 2016 [dostęp 2019-04-09].
  6. Agnieszka Antosiewicz, Krzysztof Miklas rusza z nowym cyklem w TVP Historia [online], lowiczanin.info, 20 lutego 2018 [dostęp 2019-04-09].
  7. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2019-04-09].
  8. Krzysztof Miklas, Dwie strony mikrofonu : opowieści sportowego komentatora spoza telewizyjnego kadru, Łódź: Wydawnictwo Aha, 2012, ISBN 978-83-7229-308-4, OCLC 823598525 [dostęp 2020-06-01].
  9. Parafiada w TVP Polonia [online], Media2.pl [dostęp 2021-01-15] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]