50°58′30″N 20°21′34″E/50,975000 20,359444Kuźniaki
| Artykuł | 50°58′30″N 20°21′34″E |
|---|---|
| - błąd | 39 m |
| WD | 50°58'30.0"N, 20°21'33.8"E, 50°58'33.82"N, 20°21'39.28"E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 0 m |
| wieś | |
 Wielki piec hutniczy | |
| Państwo |  Polska
|
|---|---|
| Województwo |  świętokrzyskie
|
| Powiat | kielecki |
| Gmina | Strawczyn |
| Liczba ludności (2006) | 470 |
| Strefa numeracyjna | 41 |
| Kod pocztowy | 26-067[1] |
| Tablice rejestracyjne | TKI |
| SIMC | 0273502 |
Położenie na mapie gminy Strawczyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kieleckiego  | |
| 50°58′30″N 20°21′34″E/50,975000 20,359444
| |
Kuźniaki – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Strawczyn.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0273519 | Chrapy | część wsi |
| 0273525 | Dudków | część wsi |
| 0273531 | Gajówka | część wsi |
| 0273548 | Kopytowskie | część wsi |
| 0273554 | Mesne | część wsi |
| 0273560 | Piecowa Góra | część wsi |
| 0273577 | Pociejów | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
W XVIII w. w Kuźniakach zbudowano wielki piec (obecnie zachowany), w czasach Księstwa Warszawskiego istniała przy nim kuźnica wodna. W 1844 pracowały tu trzy fryszerki. W latach 1860–1870 zbudowano nowy wielki piec, w którym jeszcze w 1875 wytopiono 64,468 puda (ok. 1055 kg) surowca. Piec pracował do 1897.
Kuźniaki są punktem początkowym 
niebieskiego szlaku turystycznego prowadzącego do miejscowości Pogorzałe oraz punktem końcowym 
Głównego Szlaku Świętokrzyskiego im. Edmunda Massalskiego prowadzącego z Gołoszyc. Przez wieś przechodzi 
zielona ścieżka rowerowa do Strawczyna.
Według spisu ludności z 1827 miejscowość liczyła 19 domów i 114 mieszkańców[4].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Zespół zakładu wielkopiecowego z lat 1860–1870, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A/464/1-4 z 18.10.1934, z 28.10.1971 i z 28.04.1984)[5]:
- teren zakładu,
- ruiny wielkiego pieca,
- urządzenia hydrotechniczne: dawny przelew i przepust wodny.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 636 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014–03–09].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 18.11.2015].
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, Warszawa 1880, tom V s. 11.
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie. 2021-09-30. s. 31. [dostęp 2015-11-16].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kuźniaki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 11.
