Niebieski szlak turystyczny Kuźniaki – Pogorzałe
Niebieski szlak turystyczny Kuźniaki – Pogorzałe – szlak turystyczny na terenie Gór Świętokrzyskich. Szlak został wytyczony i oznakowany w latach 1959–1960 z inicjatywy Witolda Wigury i Teodora Zielińskiego. W 1972 r. szlak został przemalowany na niebieski.
Opis szlaku
[edytuj | edytuj kod]Szlak nosi imię Stanisława Malanowicza, regionalisty i działacza z Końskich[1].
Długość szlaku wynosi 81 km. Poprowadzony jest głównie przez lasy: rozległe kompleksy leśne Pasma Dobrzeszowskiego, Wzgórz Koneckich oraz Wzgórz Niekłańsko–Bliżyńskich. Przebiega przy rezerwatach: rezerwat Góra Dobrzeszowska, rezerwat przyrody Skałki Piekło pod Niekłaniem, rezerwat przyrody Ciechostowice, a także koło pomników przyrody: Skałki Piekło-Gatniki oraz dębu „Hubal” w Furmanowie.
Poza leśnymi ścieżkami, szlak prowadzi drogami asfaltowymi i gruntowymi.
Początek trasy znajduje się przy przystanku PKS w Kuźniakach, gdzie można zobaczyć ruiny dawnego wielkiego pieca działającego pod koniec XIX stulecia. Dalej trasa prowadzi do Dobrzeszowa, gdzie na szczycie wzniesienia mieści się leśny rezerwat „Góra Dobrzeszowska”.
Kolejny odcinek szlaku biegnie przez miejscowości Gruszka, Węgrzyn, Grębosze, Mościska Małe, Sielpię Wielką, Piekło i Niebo, aż do Końskich. W Sielpi Wielkiej szlak mija 57-hektarowy zalew, stanowiący popularne miejsce letniego wypoczynku oraz Muzeum Zagłębia Staropolskiego. W pobliskim Piekle szlak mija piaskowcowe Skałki Piekło-Gatniki.
W Końskich na uwagę zasługują XVIII-wieczny Zespół Pałacowo-Parkowy Tarnowskich oraz późnogotycka kolegiata św. Mikołaja z przełomu XV i XVI wieku.
Dalszy fragment szlaku biegnie przez miejscowości: Stara Kuźnica, Piasek, Furmanów, Majdów, Rędocin i Pogorzałe. W Starej Kuźnicy zachowała się zabytkowa kuźnia wodna z XVIII wieku, natomiast w Furmanowie szlak mija pozostałości zespołu wielkopiecowego nad rzeką Czarną. W rezerwacie Skałki Piekło pod Niekłaniem znajdują się malownicze ostańce skalne z piaskowca, o wysokości od 2 do 8 metrów, otoczone starodrzewiem sosnowo-dębowym.
Następnie szlak mija rezerwat „Ciechostowice”, utworzony w 1953 roku, który chroni fragment lasu mieszanego z dużym udziałem unikatowego modrzewia polskiego.
W pobliżu Skarżyska-Kamiennej, na zboczu Skarbowej Góry, znajduje się cmentarz partyzancki, na którym spoczywają żołnierze Armii Krajowej z oddziałów „Ponurego”, „Robota” i „Szarego”, polegli w zasadzce niemieckiej 3 sierpnia 1943 roku.
Szlak kończy się na osiedlu Pogorzałe w Skarżysku-Kamiennej, skąd można odjechać autobusem komunikacji zbiorowej.[2]
Przebieg szlaku
[edytuj | edytuj kod]| Odległość | Atrakcje | Punkt | Skrzyżowania szlaków |
|---|---|---|---|
0,0 km 
|
|
Kuźniaki PKS |  Główny Szlak Świętokrzyski im. Edmunda Massalskiego
|
|
Dobrzeszów | ||
| 5,0 km
|
  
|
Góra Dobrzeszowska | |
| 7,0 km
|
|
Gruszka | |
| 8,0 km
|
Jóźwików PKS | ||
| 13,0 km
|
Węgrzyn | ||
| 14,0 km
|
Grębosze | ||
| 15,0 km
|
Mościska Małe | ||
| 16,0 km
|
Mościska Duże | ||
| 22,0 km
|
 
|
Sielpia Wielka PKS |  rezerwat Diabla Góra – Łączna
|
| 23,5 km
|
Sielpia Kąpielisko PKS | ||
| 28,0 km
|
Piekło 
|
||
| 30,0 km
|
Niebo | ||
|
|
Izabelów | ||
| 34,5 km
|
Stadnicka Wola | ||
| 37,0 km
|
   
|
Końskie PKP, PKS |  Końskie – Serbinów
|
| 38,5 km
|
Końskie Stary Młyn | ||
| 45,0 km
|
|
Stara Kuźnica PKS | |
| 48,0 km
|
Piasek | ||
|
|
Wielka Wieś | ||
| 54,0 km
|
|
Furmanów PKS | |
| 61,0 km
|
|
rezerwat Skałki Piekło pod Niekłaniem |  Wólka Plebańska – rezerwat Skałki Piekło pod Niekłaniem
|
| 65,5 km
|
Borki | ||
| 67,0 km
|
Rędocin | ||
| 70,5 km
|
|
rezerwat Ciechostowice | Sołtyków – Bliżyn
|
| 73,5 km
|
Majdów | ||
| 74,5 km
|
Łazy | ||
| 77,5 km
|
|
cmentarz partyzancki |  Skarżysko Zachodnie – Skarżysko Kamienna
|
| 81,0 km
|
Pogorzałe PKS, MPK | Skarżysko Zachodnie – Skarżysko Kamienna
|
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Wielki piec hutniczy w Kuźniakach -
Koło wodne z młotem w muzeum w Sielpi Wielkiej -
Pomnik Henryka Dobrzanskiego (mjr Hubal) w Końskich -
Oranżeria egipska w Końskich -
Wieża gichtociągowa w Furmanowie -
Skały w rezerwacie "Skałki Piekło pod Niekłaniem"
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Małgorzata Pasek, Stanisław Malanowicz (1877 - 1942) [online], pttkkonskie.pl [dostęp 2025-10-05].
- ↑ Pogorzałe - Kuźniaki [online], swietokrzyskie.szlaki.pttk.pl [dostęp 2025-10-05].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Karol Piasecki, Radomskie szlaki piesze, PTTK „Kraj”, Warszawa 1990 r.