Kulice (województwo zachodniopomorskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kulice
wieś
Ilustracja
Kościół w Kulicach
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

goleniowski

Gmina

Nowogard

Strefa numeracyjna

91 39

Kod pocztowy

72-200[2]

Tablice rejestracyjne

ZGL

SIMC

0779986

Położenie na mapie gminy Nowogard
Mapa konturowa gminy Nowogard, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kulice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kulice”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kulice”
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego
Mapa konturowa powiatu goleniowskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kulice”
Ziemia53°39′44″N 15°11′05″E/53,662222 15,184722[1]

Kulice (niem. Külz) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard.

Integralne części wsi Kulice[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0780185 Sieciechowo przysiółek

Miejscowość położona jest na Równinie Nowogardzkiej, na terenie nieco pagórkowatym, przy drodze wojewódzkiej nr 144. Nieopodal znajduje się dolina rzeki Sąpólnej. Okolice wsi to tereny doskonałe do uprawiania turystyki rowerowej, przez wieś przebiega szlak rowerowy „Równina Nowogardzka”.

Lapidarium w Kulicach
Aleja drzewna w Kulicach

Kulice były od XVIII wieku własnością rodziny von Bismarck, z której pochodził m.in. kanclerz Niemiec Otto von Bismarck. Około 1840 został tutaj wzniesiony klasycystyczny dwór przez brata „żelaznego kanclerza” Bernharda von Bismarcka[5]. Obecny budynek jest bezstylowy, powiększony dobudówkami, pierwotnie zbudowany na planie podkowy z wykorzystaniem fundamentów wcześniejszej budowli[6]. Po II wojnie światowej dwór przejęły Państwowe Gospodarstwa Rolne, Kombinat Rolniczy w Nowogardzie. Znajdowało się tutaj centrum biurowe oraz mieszkania. W latach 1994/1995 budynek był poważnie zagrożony dewastacją. Dzięki staraniom fundacji „Akademia Europejska Kulice-Külz” i przy wsparciu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Republiki Federalnej Niemiec oraz Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej dwór odrestaurowano. Dzisiaj jest on w posiadaniu Uniwersytetu Szczecińskiego, który dał prawo użytkowania dworu fundacji. Znajduje się tutaj ośrodek konferencyjny oraz niewielka część bankietowa i noclegowa. Organizowane tutaj konferencje dotyczą głównie wspólnej, polsko-niemieckiej przeszłości Pomorza. Dwór otoczony jest parkiem dworskim, w którym rośnie wiele ciekawych okazów drzew. W parku znajduje się również grób jednej z arystokratek z rodziny von Bismarck.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • zespół dworski, XVIII-XIX:-dwór, 1 poł. XIX, XX, nr rej.: A-1145 z 26.09.1990-park, nr rej.: A-929 z 4.12.1980
inne

Kościół filialny w Kulicach został wzniesiony w 1865 roku z inicjatywy Bernharda von Bismarcka w stylu neogotyckim. Jest to prosta świątynia salowa zbudowana z czerwonej cegły i kamienia polnego z ceglano-kamienną wieżą dzwonną, stanowiącą również wejście do kościoła. Na dawnym cmentarzu niemieckim przy kościele powstało lapidarium, w ramach projektu „Akademia Europejska Kulice-Külz”. Zgromadzono tam nagrobki z okolicznych cmentarzy ewangelickich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 65050
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 633 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. GUS. Rejestr TERYT
  5. Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 170, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
  6. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 101, ISBN 978-83-7495-133-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]