Laura Flessel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Laura Flessel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1971
Pointe-à-Pitre

Wzrost

171 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
złoto Atlanta 1996 szermierka
(szpada ind.)
złoto Atlanta 1996 szermierka
(szpada druż.)
srebro Ateny 2004 szermierka
(szpada ind.)
brąz Sydney 2000 szermierka
(szpada ind.)
brąz Ateny 2004 szermierka
(szpada druż.)
Mistrzostwa świata
złoto Chaux-de-Fonds 1998 szpada ind.
złoto Chaux-de-Fonds 1998 szpada druż.
złoto Seul 1999 szpada ind.
złoto Lipsk 2005 szpada druż.
złoto Petersburg 2007 szpada druż.
złoto Pekin 2008 szpada druż.
srebro Haga 1995 szpada druż.
srebro Nîmes 2001 szpada ind.
srebro Turyn 2006 szpada druż.
brąz Haga 1995 szpada ind.
brąz Kapsztad 1997 szpada druż.
brąz Lipsk 2005 szpada ind.
brąz Turyn 2006 szpada ind.
Mistrzostwa Europy
złoto Gandawa 2007 szpada ind.
brąz Gandawa 2007 szpada druż.
brąz Płowdiw 2009 szpada ind.
brąz Lipsk 2010 szpada ind.
brąz Lipsk 2010 szpada druż.
brąz Sheffield 2011 szpada druż.
Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Zasługi (Francja)

Laura Flessel-Colovic (ur. 6 listopada 1971 w Pointe-à-Pitre) – francuska szpadzistka pochodząca z Gwadelupy. Wielokrotna medalistka olimpijska, mistrzostw świata i Europy. Od 2017 do 2018 minister sportu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1990 osiedliła się w europejskiej części Francji, zaczęła uprawiać szermierkę jeszcze na Gwadelupie w 1978[1]. Specjalizowała się w szpadzie. Trenowała w klubach Levallois Sporting Club Escrime i Lagardère Paris Racing. Wielokrotnie zdobywała medale na mistrzostwach Francji[1].

Podczas igrzysk olimpijskich w Atlancie w 1996 wywalczyła złoty medal indywidualnie, pokonując w finale Francuzkę Valérie Barlois 15:12[2]. Na tych samych igrzyskach reprezentacja Francji (w składzie: Laura Flessel, Sophie Moressée-Pichot i Valérie Barlois-Mevel) zdobyła złoty medal w turnieju drużynowym. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Sydney Laura Flessel zdobyła brązowy medal w turnieju indywidualnym, plasując się za Węgierką Tímeą Nagy i Szwajcarką Gianną Hablützel-Bürki. Kolejne medale wywalczyła podczas igrzysk olimpijskich w Atenach w 2004. Zajęła na nich drugie miejsce indywidualnie, ulegając w finale Tímei Nagy 10:15[3]. Natomiast w drużynie (wraz z Sarah Daninthe, Hajnalką Király-Picot i Maureen Nisimą) wywalczyła brązowy medal. Następnie zajęła siódme miejsce w rywalizacji indywidualnej na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2008. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012, gdzie w zawodach indywidualnych była dziewiąta.

Na mistrzostwach świata w Hadze w 1995 reprezentacja Francji (w składzie: Laura Flessel, Sophie Moressée-Pichot, Valérie Barlois i Sangita Tripathi) wywalczyła srebrny medal w zawodach drużynowych. Laura Flessel zdobyła tam również brązowy medal indywidualnie, plasując się za Polką Joanną Jakimiuk i Węgierką Gyöngyi Szalay. W zawodach drużynowych zdobywała następnie złote medale na mistrzostwach świata w Chaux-de-Fonds (1998), Lipsku (2005), Petersburgu (2007) i Pekinie (2008), wywalczyła również w drużynie srebrny medal na mistrzostwach świata w Turynie (2006) oraz brązowy medal na mistrzostwach świata w Kapsztadzie (1997). Ponadto zdobyła pięć medali w rywalizacji indywidualnej: złote w Chaux-de-Fonds (1998) i Seulu (1999), srebrny w Nîmes (2001) oraz brązowe w Lipsku (2005) i Turynie (2006).

Kilkukrotnie zdobywała także medale mistrzostw Europy, w tym złoty indywidualnie w Gandawie w 2007[4].

W 2002 została zawieszona na trzy miesiące z powodu wykrycia w jej organizmie niedozwolonej substancji[5], po czym kontynuowała karierę. W 2012 pełniła funkcję chorążego olimpijskiej reprezentacji Francji[6].

Kształciła się w dziedzinie turystyki[1]. W 2010 została członkinią Rady Gospodarczej, Społecznej i Środowiskowej[7]. W 2012 wystąpiła w trzeciej edycji Danse avec les stars, francuskiej edycji programu rozrywkowego Strictly Come Dancing. W maju 2017 w nowo powołanym gabinecie Édouarda Philippe’a objęła stanowisko ministra sportu[8]. Pozostała na tej funkcji również w utworzonym w czerwcu 2017 drugim rządzie tegoż premiera[9]. Zakończyła urzędowanie we wrześniu 2018[10]. Złożenie dymisji uzasadniła względami osobistymi, media jednak podały, że rezygnacja była związana ze sprawą niezgłoszenia istotnych przychodów do opodatkowania[11].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczona Legią Honorową V klasy (1996)[12] oraz Orderem Narodowym Zasługi III klasy (2004)[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Laura Flessel-Colovic. escrime-ffe.fr. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
  2. 1996 Summer Olympics: Fencing: Épée, Individual, Women. olympedia.org. [dostęp 2023-08-02]. (ang.).
  3. 2004 Summer Olympics: Fencing: Épée, Individual, Women. olympedia.org. [dostęp 2023-08-02]. (ang.).
  4. 02 Jul 2007: zone championships: Championnats d'Europe. fie.org. [dostęp 2023-08-02]. (ang.).
  5. Laura Flessel, suspendue et révoltée. liberation.fr, 4 listopada 2002. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
  6. Fencer Flessel to be France’s Olympic flag-bearer. ndtv.com, 15 maja 2012. [dostęp 2017-05-17]. (ang.).
  7. Décret du 28 octobre 2010 portant nomination au Conseil économique, social et environnemental. legifrance.gouv.fr, 29 października 2010. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
  8. Gouvernement Édouard Philippe: qui sont les ministres de Macron. lefigaro.fr, 17 maja 2017. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
  9. Remaniement: Nicole Belloubet garde des Sceaux, Florence Parly ministre des Armées. lefigaro.fr, 21 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-21]. (fr.).
  10. Roxana Maracineanu nommée ministre des Sports en remplacement de Laura Flessel. eurosport.fr, 4 września 2018. [dostęp 2018-09-04]. (fr.).
  11. Remaniement: le départ de Laura Flessel lié à sa „situation fiscale” selon Médiapart et Le Canard enchaîné. francebleu.fr, 4 września 2018. [dostęp 2018-09-04]. (fr.).
  12. Décret du 29 août 1996 portant nomination à titre exceptionnel. legifrance.gouv.fr, 3 września 1996. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
  13. Décret du 24 septembre 2004 portant nomination. legifrance.gouv.fr, 26 września 2004. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]