Élisabeth Borne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Élisabeth Borne
Ilustracja
Élisabeth Borne (2022)
Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1961
Paryż

Premier Francji
Okres

od 16 maja 2022

Przynależność polityczna

Renaissance

Poprzednik

Jean Castex

podpis
Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Zasługi (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Élisabeth Borne (ur. 18 kwietnia 1961 w Paryżu) – francuska polityk, inżynier i urzędniczka państwowa, w latach 2015–2017 prezes RATP, w latach 2017–2019 minister do spraw transportu, od 2019 do 2020 minister do spraw transportu przy ministrze ekologii, w latach 2020–2022 minister do spraw pracy, od 2022 premier Francji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Élisabeth Borne urodziła się 18 kwietnia 1961 w Paryżu[1]. Jej matka Marguerite Lescène[2], była Francuzką, pracowała jako farmaceutka. Jej ojciec Joseph Bornstein był polskim Żydem mieszkającym w Belgii, który wraz z rodziną uciekł do Francji na początku II wojny światowej. Działał we francuskim ruchu oporu, w 1944 został deportowany do niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Razem z nim wywiezieni zostali jego ojciec, urodzony w Łukowie Zelig Bornstein, starszy brat Leon i młodszy brat Albert, którzy zostali zamordowani po przybyciu do obozu[3]. Joseph Bornstein przeżył marsz śmierci. Powrócił do Francji, a w 1950 uzyskał obywatelstwo[4]. Zmienił nazwisko na Borne (którego używał w fałszywych dokumentach w czasie wojny)[5], a także przeszedł na katolicyzm[2]. Wraz z żoną, z którą związek małżeński zawarł w 1948[2], prowadził laboratorium farmaceutyczne. Zmarł, kiedy Élisabeth Borne miała 11 lat[4].

Wykształcenie i działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Élisabeth Borne ukończyła École polytechnique oraz École nationale des ponts et chaussées. Od drugiej połowy lat 80. pracowała w administracji publicznej, początkowo od 1987 w resorcie zaopatrzenia, a od 1989 w dyrekcji do spraw zaopatrzenia (DRE) dla regionu Île-de-France[6]. W latach 1991–1993 pełniła funkcję doradcy ministra edukacji. Przez kolejne trzy lata zatrudniona na dyrektorskim stanowisku w jednym z przedsiębiorstw, następnie przez rok w dyrekcji transportu lądowego w ramach ministerstwa zaopatrzenia. Od 1997 do 2002 była doradcą premiera Lionela Jospina, zajmując się m.in. sprawami transportu i urbanistyki. Od 2002 do 2007 wchodziła w skład dyrekcji przewoźnika kolejowego SNCF, gdzie odpowiadała za strategię, sprawy europejskie i zrównoważony rozwój[7]. W latach 2007–2008 zajmowała stanowisko dyrektorskie w koncernie budowlanym Eiffage, następnie przez pięć lat kierowała dyrekcją generalną do spraw obszarów zurbanizowanych w administracji miejskiej Paryża[7]. Od 2013 była prefektem regionu Poitou-Charentes[7], a od 2014 dyrektorem gabinetu minister Ségolène Royal[1]. W maju 2015 została prezesem Régie autonome des transports parisiens, paryskiego państwowego przedsiębiorstwa transportu publicznego[1].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Była członkinią Partii Socjalistycznej, później dołączyła go ugrupowania LREM[8] (w 2022 przemianowanego na Renaissance). W maju 2017 w nowo powołanym gabinecie Édouarda Philippe’a objęła stanowisko ministra do spraw transportu przy ministrze ekologii[9]. Pozostała na tej funkcji również w utworzonym w czerwcu 2017 drugim rządzie tegoż premiera. W lipcu 2019 została w tym samym gabinecie ministrem ekologii (nadal odpowiadając za kwestie transportu)[10]. W lipcu 2020 przeszła na funkcję ministra pracy, zatrudnienia i integracji w powołanym wówczas w gabinecie Jeana Castex[11]. Dołączyła do powstałego w tym samym roku ruchu Territoires de progrès, skupiającego lewicowych stronników prezydenta[12].

16 maja 2022, wkrótce po prezydenckiej reelekcji Emmanuela Macrona, Jean Castex podał swój rząd do dymisji, która została przyjęta[13]. Tego samego dnia Élisabeth Borne została powołana na urząd premiera[14]. 20 maja 2022 ogłoszono nominację dla pozostałych członków gabinetu[15]. W wyborach w czerwcu tegoż roku z ramienia prezydenckiej koalicji uzyskała mandat posłanki do Zgromadzenia Narodowego[16]. Élisabeth Borne pozostała na urzędzie premiera, 4 lipca 2022 dokonano rekonstrukcji rządu[17][18].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczona Legią Honorową V klasy (2013)[19] oraz Orderem Narodowym Zasługi V klasy (2008)[20].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Elisabeth Borne. Elle a pris le métro. liberation.fr, 20 maja 2015. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
  2. ↑ a b c Aurelien Breeden: France’s New Prime Minister Overcame Tragedy in Her Youth. nytimes.com, 23 maja 2022. [dostęp 2022-05-28]. (ang.).
  3. ↑ Ben Bloch: France’s new prime minister is the daughter of a Holocaust survivor and French Resistance hero. „The Jewish Chronicle”, 17 maja 2022. [dostęp 2022-05-28]. (ang.).
  4. ↑ a b What are the Jewish roots of France’s newest prime minister?. „The Jerusalem Post”, 17 maja 2022. [dostęp 2022-05-28]. (ang.).
  5. ↑ Richard Gougis: Quand Joseph, le père de la Première ministre Élisabeth Borne, était résistant à Nîmes. midilibre.fr, 17 maja 2022. [dostęp 2022-05-28]. (fr.).
  6. ↑ Elisabeth Borne, directrice de cabinet de Royal, prendra les commandes de la RATP. latribune.fr, 20 maja 2022. [dostęp 2022-05-31]. (fr.).
  7. ↑ a b c 1/02 Elisabeth Borne, nouvelle Préfète de la région, Préfète de la Vienne. lepetiteconomiste.com, 1 lutego 2013. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
  8. ↑ 10 choses à savoir sur Elisabeth Borne, la ministre qui porte la réforme de la SNCF. nouvelobs.com, 3 kwietnia 2018. [dostęp 2019-07-17]. (fr.).
  9. ↑ Gouvernement Édouard Philippe: qui sont les ministres de Macron. lefigaro.fr, 17 maja 2017. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
  10. ↑ Elisabeth Borne, actuelle ministre des Transports, remplace François de Rugy au ministère de la Transition écologique. francetvinfo.fr, 16 lipca 2019. [dostęp 2019-07-17]. (fr.).
  11. ↑ Remaniement: qui sont les ministres du gouvernement Castex. lefigaro.fr, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-06]. (fr.).
  12. ↑ Neïla Latrous: L’aile gauche de la majorité se structure en parti pour donner de la voix. francetvinfo.fr, 25 listopada 2020. [dostęp 2021-11-30]. (fr.).
  13. ↑ Jean Castex a présenté la démission du Gouvernement. gouvernement.fr, 16 maja 2022. [dostęp 2022-05-16]. (fr.).
  14. ↑ Élisabeth Borne nommée Première ministre. gouvernement.fr, 16 maja 2022. [dostęp 2022-05-16]. (fr.).
  15. ↑ Annonce de la composition du Gouvernement. elysee.fr, 20 maja 2022. [dostęp 2022-05-20]. (fr.).
  16. ↑ Antoine Beau: Législatives: la Première ministre Élisabeth Borne élue députée dans le Calvados. leparisien.fr, 19 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-19]. (fr.).
  17. ↑ Nomination du Gouvernement. elysee.fr, 4 lipca 2022. [dostęp 2022-07-04]. (fr.).
  18. ↑ La nomination du Gouvernement d’Élisabeth Borne. gouvernement.fr, 4 lipca 2022. [dostęp 2022-07-04]. (fr.).
  19. ↑ Décret du 12 juillet 2013 portant promotion et nomination. legifrance.gouv.fr, 14 lipca 2013. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
  20. ↑ Décret du 30 janvier 2008 portant promotion et nomination. legifrance.gouv.fr, 31 stycznia 2008. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
Premierzy Francji
Burbonowie
Monarchia lipcowa
II Republika
II Cesarstwo
/Rząd Tymczasowy
III Republika
Francja Vichy/
Rząd Tymczasowy
IV Republika
V Republika
Drugi rząd Édouarda Philippe’a (2017–2020)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Édouard Philippe 2019 (cropped).jpg

Rząd Jeana Castex (2020–2022)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Portrait Jean Castex (cropped).jpg

Rząd Élisabeth Borne (od 2022)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Elisabeth Borne November 2022 close-up.jpg

Przywódcy państw i premierzy rządów państw Europy
Przywódcy państw
Przywódcy państw
nieuznawanych
Premierzy rządów
Premierzy rządów
państw nieuznawanych

Mapa Europy (polityczna)

  1. ↑ a b Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
  2. ↑ Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
  3. ↑ Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Élisabeth_Borne&oldid=70366832”