Przejdź do zawartości

Laura Trott (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Laura Trott
Ilustracja
Laura Trott (2023)
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1984
Oxted

Naczelny sekretarz skarbu
Okres

od 13 listopada 2023
do 5 lipca 2024

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

John Glen

Następca

Darren Jones

Poseł do Izby Gmin z okręgu Sevenoaks
Okres

od 12 grudnia 2019

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Michael Fallon

Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Laura Trott (ur. 7 grudnia 1984 w Oxted[1][2][3]) – brytyjska polityczka, członkini Partii Konserwatywnej, w latach 2023–2024 naczelny sekretarz skarbu. Od 2019 posłanka do Izby Gmin.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się i wychowała w Oxted, w hrabstwie Surrey. Ukończyła studia z zakresu historii i ekonomii w Pembroke College(inne języki), na Uniwersytecie Oksfordzkim[4]. Pracowała jako jako konsultantka ds. strategii w przedsiębiorstwie doradztwa strategicznego PR Booz & Company (obecnie Strategy&(inne języki)), należącego do PwC[5].

W latach 2010–2014 była radną londyńskiej gminy Camden[6]. Od 2011 do 2016 wchodziła w skład zespołu doradców premiera Davida Camerona[7]. Należała również do zespołu, który opracował program (manifest) Partii Konserwatywnej, przed wyborami parlamentarnymi w 2015[1]. Po kolejnych wyborach w 2017, wycofała się z działalności politycznej i podjęła pracę w branży PR[1]. Jednak w 2019 z powodzeniem kandydowała do Izby Gmin z okręgu wyborczego Sevenoaks, w hrabstwie Kent[8]. Uzyskała w nim reelekcję poselską w kolejnych wyborach[9].

W latach 2020–2022 wchodziła w skład komisji parlamentarnej ds. zdrowi i opieki społecznej[10]. Byłą inicjatorką ustawy zakazującej przeprowadzania niektórych zabiegów kosmetycznych (m.in. z użyciem toksyny botulinowej), u osób które nie ukończyły 18 lat[11]. Po objęciu urzędu premiera przez Rishiego Sunaka, został podsekretarzem parlamentarnym ds. emerytur[12]. Sprawowała tę funkcję do 13 listopada 2013, gdy została powołana na stanowisko naczelnego sekretarza skarbu[13]. Zajmowała je do czasu dymisji Sunaka, wchodząc następnie w skład utworzonego przez niego gabinetu cieni – z zachowaniem swojej dotychczasowej funkcji[14].

W 2016 otrzymała Order Imperium Brytyjskiego V klasy (MBE)[15].

Jest zamężna i ma troje dzieci[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Laura Trott MP - Who is she? [online], Politics.co.uk [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  2. Prince Akoenyenu, How old is Laura Trott (Politician)? What is Laura Trott (Politician) doing now? [online], www.abtc.ng, 22 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  3. Laura Trott (British politician) [online], NamuWiki, 15 listopada 2023 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  4. Will Millar, Laura Trott: Who is new Chief Secretary to the Treasury? - age & political career [online], www.nationalworld.com, 14 listopada 2023 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  5. a b Sam Rucker, Who is Laura Trott? Tory minister sat next to Rishi Sunak during Budget [online], inews.co.uk, 6 marca 2024 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  6. Local election results 6 May 2010 [online], www.camden.gov.uk [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  7. About Laura [online], Laura Trott MP [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  8. Sevenoaks parliamentary constituency - Election 2019 - BBC News [online] [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  9. Sevenoaks - General election results 2024, „BBC News” [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  10. Laura Trott MP. Parliamentary career [online], www.parliament.uk [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  11. Botox-style injections and lip filler ban for under-18s in England [online], 1 października 2021 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  12. Burghart moves to Cabinet Office as Guy Opperman returns to DWP [online], www.professionalpensions.com, 27 października 2022 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  13. Sophie Smith, Updated: Laura Trott moved to Treasury; Opperman moved to transport [online], Pensions Age Magazine, 13 listopada 2023 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  14. Sunak names interim shadow cabinet as David Cameron resigns [online], www.bbc.com [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  15. Resignation Honours 2016

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]