Lech Falandysz
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 27 października 1942 Warszawa | |
Data i miejsce śmierci | 22 lutego 2003 Warszawa | |
Doktor habilitowany nauk prawnych | ||
Specjalność: kryminologia, prawo karne | ||
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
Habilitacja | 1981 | |
Nauczyciel akademicki | ||
Uczelnia | Uniwersytet Warszawski | |
Stanowisko | Profesor nadzwyczajny | |
Rektor | ||
Uczelnia | Uczelnia Łazarskiego | |
Okres spraw. | 2000–2003 | |
Odznaczenia | ||
![]() |
Lech Falandysz (ur. 27 października 1942 w Warszawie, zm. 22 lutego 2003 tamże) – polski prawnik, karnista, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor nadzwyczajny Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.[1]
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył warszawskie VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego[2].Studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1965, 6 lat później został doktorem. Był uczniem prof. Igora Andrejewa i prof. Jerzego Sawickiego. Habilitował się w 1981, a od 1991 był profesorem UW. Autor ok. dwustu publikacji naukowych, głównie z dziedziny prawa karnego[3]. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Prawa Karnego, Polskiego Towarzystwa Wiktymologicznego, Polskiego Towarzystwa Kryminologicznego im. prof. Stanisława Batawii, a także licznych zagranicznych towarzystw naukowych w zakresie prawa karnego.
W latach 1980–1990 był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. Członek Społecznej Rady Legislacyjnej[4] – agendy/jednostki COIU[5][6][7].
Do 1982 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego. Po wprowadzeniu stanu wojennego wystąpił z partii i rozpoczął działalność w Komitecie Helsińskim. Uczestniczył w obradach "okrągłego stołu" po stronie opozycji. Na początku lat 90. działał w partii Victoria, popierającej prezydenta Lecha Wałęsę.
W latach 1990–1991 był dyrektorem Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości przy Ministrze Sprawiedliwości, a następnie pracownikiem Kancelarii Prezydenta RP, najpierw w charakterze sekretarza stanu, później zastępcy szefa Kancelarii Prezydenta (podczas kadencji Lecha Wałęsy).
Lech Falandysz zasłynął, gdy udowadniał, że prezydent miał prawo odwołać z KRRiT dwóch "swoich" członków Marka Markiewicza i Macieja Iłowieckiego. Takie działanie nazwano "falandyzacją prawa".
15 lutego 1995 złożył dymisję z zajmowanego w Kancelarii Prezydenta stanowiska. Swą decyzję uzasadnił tym, że niemożliwa jest jego dalsza współpraca z szefem gabinetu prezydenta, Mieczysławem Wachowskim.
Od 1999 był współwłaścicielem kancelarii prawniczej "R. Smoktunowicz & L. Falandysz".
Zmarł na raka trzustki[8][9][10]. Był alkoholikiem, leczony od 1984[11]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A3 tuje-2-52)[12].
Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002)[13].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był żonaty z Barbarą Boboli-Falandysz (1959-2015), prawnikiem i mediatorem, która zmarła 13 grudnia 2015 na chorobę nowotworową[14] Mieli czwórkę dzieci[15].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leonard Drożdżewicz , Lech Falandysz (1942-2003) – wspomnienie o Mistrzu, „Rejent” (7–8 (207–208)), sierpień 2008, s. 189-191 .
- ↑ Lech Falandysz. liceum7.edu.pl. [dostęp 2018-05-01].
- ↑ Dr hab. Lech Falandysz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2013-01-14] .
- ↑ Anna Grażyna Kister , Lech Falandysz, [w:] Encyklopedia Solidarności [online], 16 września 2016 [dostęp 2020-07-24] .
- ↑ Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980-1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001, s. 33. ISBN 83-7059-503-0.
- ↑ Struktura | Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności | COIU "S", coiu.pl [dostęp 2017-11-24] .
- ↑ Spis Treści | Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności | COIU "S", coiu.pl [dostęp 2017-11-24] .
- ↑ Wykrywacz raka. wprost.pl.
- ↑ Wczesne wykrycie raka daje duże szanse na wyleczenie. bhp.org.pl.
- ↑ Niezatapialna. Rozmowa z Barbarą Falandysz.. gala.onet.pl.
- ↑ Mocne Anioły. Twój Styl. [dostęp 2015-12-15].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [dostęp 2019-11-14] (pol.).
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 3, poz. 23
- ↑ Barbara Falandysz nie żyje. [dostęp 2015-12-15].
- ↑ Nie żyje Barbara Falandysz. Wirtualna Polska, 2015-12-15. [dostęp 2015-12-15].
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
- Politycy Stronnictwa Demokratycznego (1944–1989)
- Polscy karniści
- Polscy adwokaci
- Uczestnicy Okrągłego Stołu (strona solidarnościowa)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Urodzeni w 1942
- Wykładowcy Uczelni Łazarskiego w Warszawie
- Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
- Zmarli w 2003
- Absolwenci VII LO im. Juliusza Słowackiego w Warszawie
- Ministrowie w Kancelarii Prezydenta RP
- Rektorzy uczelni w Warszawie
- Ludzie związani z Instytutem Wymiaru Sprawiedliwości